De Adoptie - De eerste week thuis

De eerste week thuis is inmiddels een feit. De eerste dagen gaan best goed. Na enkele dagen wordt Robin een beetje ziek. Hij heeft diarree, koorts en is hangerig. Ook eten gaat erg moeizaam.
Zo af en toe heeft hij een opleving en kan er even gespeeld worden. Zo is hij gek op dansen. Dan zet ik de radio wat harder en dansen we samen op de muziek. Ook spelen met de ballon vindt hij leuk. Robin had een ballon op een stok waarmee hij Ramon en mij zo af en toe een mep verkocht. Ramon en ik reageerden lekker overdreven, waardoor het geschater niet van de lucht was.
Je kunt al zien dat hij Ramon soms na doet. Als Ramon in zijn spel naar Patries gromt als een leeuw, begint ook Robin grom geluidjes te maken. Ook aan tafel heeft hij regelmatig praatjes. Met een grote grijns op zijn gezicht en ondeugende pretoogjes zit hij ons soms wat uit te dagen. Zoals ik al aangaf is het eten nog wel een onderneming. Zijn eetgedrag is compleet anders dan in China. Waar het in China nog vooral gedreven werd door de drang zoveel mogelijk eten binnen te krijgen, heeft dit inmiddels plaats gemaakt voor de drang alles zelf te willen doen. We hebben afgelopen week veel gevarieerd met eten, om zoveel mogelijk verschillende smaken aan te bieden. Hij reageert er wisselend op. Iets wat wel iedere dag hetzelfde is, is de strijd dat hij niet gevoerd wil worden. Zodra je met een lepel of vork aan komt zetten, draait hij zijn hoofd weg. Als je zijn bord voor hem neer zet, gaat hij meestal wel uit zichzelf lopen vissen in zijn eten. Hij probeert wel veel, wat positief is. Zelfs als hij het ene stukje weer uit zijn mond haalt, stopt hij even later weer een stukje van hetzelfde in zijn mond. (wat er dan ook wel weer uit komt, dat dan weer wel). Ik vraag me echt af wat hij in het tehuis gegeten heeft, want van de meeste groenten en fruit moet hij niks hebben. Iets wat wel onhandig is, als je een beetje ziek bent en de vitaminen goed zou kunnen gebruiken. Laten we maar hopen dat dit wel zal slijten.
Het voelt soms al zo vertrouwd, dat je haast zou vergeten dat we dit ventje pas drie weken bij ons hebben, en dat we pas een week thuis zijn. Er is zoveel voor hem veranderd in zo een kleine tijd. Zijn wereld is van rust, ritme en regelmaat binnen een leefomgeving niet groter dan enkele ruimtes in een tehuis ineens veranderd in een soort achtbaan met allemaal nieuwe indrukken, nieuwe ervaringen, nieuw eten, een andere leefomgeving en oh ja, en een nieuwe familie. Het eten zal vast vanzelf nog wel op gang komen.

In de loop van de week lijkt het weer wat beter te gaan met hem. De koorts en diarree verdwijnen. Hij blijft nog wel moe. Ik heb zo af en toe het idee dat de dag bestaat uit eten, drinken en slapen. We ontbijten meestal pas rond half negen, aangezien we toch vakantie hebben. Eer we klaar zijn is het ruim negen uur geweest. Dan is er even tijd om te spelen, en rond 11 uur begint hij al weer in zijn ogen te wrijven. We proberen het te rekken tot half 12 / 12 uur voor hij weer eten krijgt, en dan weer naar bed. Hij slaapt meestal een uur of twee, waardoor het al weer halverwege de middag is als hij wakker wordt. Ook het avondeten moet echt wel om zes uur op tafel staan voor hem. Om zeven uur is het wel weer tijd om te gaan slapen, met slaapzand in zijn oogjes.

Een van de vervelende gewoontes die hij uit het tehuis heeft meegenomen is het gooien met spullen en eten. Iets waar we gelijk aan zijn gaan werken toen we thuis kwamen. We hebben veel geoefend met geven en neerleggen in plaats van gooien. We zien hier duidelijk vooruitgang in. Als we samen met de duplo op de grond zitten verzamelt hij blokjes en komt ze aan mij geven. Zo af en toe wordt er nog wel eens een blokje gegooid. Als we er dan iets van zeggen staat hij je aan te kijken alsof je in een soort staarwedstrijd bent beland. Hij kan heel goed vanuit zijn ooghoeken kijken, zonder zijn hoofd te bewegen. En ook plafonds bekijken vanuit zijn ooghoeken kan hij erg goed. Maar goed, het geven en neerleggen gaat steeds beter, en we zien dat hij het ook steeds meer uit zichzelf doet. Soms komt hij onverwachts iets brengen en geeft hij het aan ons, of legt hij het bij ons neer. We komen er wel…

Vandaag (zaterdag) heeft hij weer wat meer last van driftbuien. Hij kan hard huilen en krijsen, en kan behoorlijk driftig reageren als hij even niet zijn zin krijgt, of als het hem niet snel genoeg gaat. Hij gaat niet meer op de grond liggen. Hij heeft denk ik wel door dat dat weinig uithaalt, en je er toch wel wat hoofdpijn aan over houdt. Als hij op je arm zit heeft hij nog wel hoofdslinger neigingen, iets waar je wel op berekend moet zijn als je hem vast hebt. Terugkijkend op afgelopen week heeft hij goede dagen gehad, waarop hij heel vrolijk was en nauwelijks driftbuien had, en dagen zoals vandaag, waarop de driftbuien wat meer de overhand nemen.

In zijn geheel is hij wel rustiger geworden. In China kwam hij zelden langer dan een minuutje bij je zitten. Afgelopen week hebben we al meerdere keren meegemaakt dat ie een kwartier of soms nog iets langer bij ons kwam zitten. Een hele vooruitgang dus.

Verder hebben we weer wat nieuwe ervaringen met Robin gehad. De eerste keer achter op de fiets, de eerste keer op de driewieler, de eerste keer naar het centrum en de eerste keer op een terrasje. Het zal best kunnen dat dit mede de reden is dat hij zo veel slaapt. Al die indrukken verwerken is best vermoeiend.

Tot zover de eerste week thuis.