Adoptiereis China - Mama en verjaardag

Verjaardag

Vandaag een bericht van mij, Patricia, om Mark een beetje extra rust te geven.
Hij is tenslotte alweer 31 geworden vandaag.
Omdat hij gisteren nog laat bezig was met de foto s en het verslag heb ik heb vannacht nog kunnen feliciteren maar vandaag hebben we het een klein beetje gevierd.

We zijn redelijk op tijd wakker omdat we om 9 uur voor het ontbijt hebben afgesproken met Edwin, Leonie en Ming. Ming is ook jarig vandaag en wordt 3.
Robin doen we voor het ontbijt nog in bad, de eerste keer sinds hij bij ons is dus goed kijken hoe hij reageert. Het bad gaat goed, de douche is hij duidelijk niet gewend dus daar stoppen we snel mee. Fris en fruitig stapt hij mee naar de ontbijtzaal. Achterin zit Ming al op een versierde stoel. We sluiten snel aan en ontbijten. Terwijl we zitten te ontbijten zien we een moeder die gisteren aan had moeten komen, maar omdat het vliegtuig problemen had pas vandaag is aangekomen. Als ze erbij komt zitten horen we dat het toestel is omgekeerd wegens een technisch mankement toen ze boven Finland vlogen.
Als we klaar zijn met ontbijten haalt Edwin cakejes tevoorschijn, om de verjaardag van Ming te vieren. Ramon geeft Ming een kadootje dat we voor hem hadden gekocht, niet te groot want ze vliegen vanavond alweer naar huis.

Het mag dan Mark zijn verjaardag zijn, maar Ramon mag vandaag zeggen wat we gaan doen. We stellen voor de speeltuin, de dierentuin of zwemmen maar hij wil op de kamer blijven. En omdat hij mag kiezen brengen we deze dag dus op de kamer door. Terwijl Robin ligt te slapen wil Ramon samen met mark in bad, hij wil samen voetballen op de gang en winkeltje spelen op het bed. Daarna toch maar een spelletje doen op de tablet en Zandkasteel kijken.
Lang leve internet!

Robin is vandaag alweer een stuk rustiger. Hij loopt brabbelend heen en weer in de kamers en speelt af en toe rustig met zijn rammelaar of bal. Ook de boekjes vind hij interessant. Het boek met dierengeluiden is favoriet en dan met name het geluid van de koe, dat wordt wat straks thuis. Daarna komt hij weer naar je toe lopen, twee tellen bij je zitten om daarna weer op de grond gezet te willen worden om verder te spelen. Hij vind de spiegel helemaal leuk, maakt geluidjes naar zichzelf terwijl hij in de spiegel kijkt. Hij lijkt vandaag ook beter tegen nee te kunnen. Hij gaat niet meteen op de grond liggen als we nee zeggen en als hij het wel doet is hij heel snel weer klaar met huilen en gaat weer vrolijk verder met iets anders. Wij zien duidelijk vooruitgang.

Linda van BLAS (de lokale aan het ministerie verbonden reisorganisatie) komt langs, ze vertelt dat de nieuwe moeders aangekomen zijn en dat de andere familie morgen weer terug komt uit de provincie. Ook heeft ze de aandenkens bij zich voor Ramon en Robin. Voor ieder een Chinese rol met daarop hun namen in het Chinees en in het Nederlands en het dierenteken voor hun geboortejaar.

Daarna wordt er weer op de deur geklopt, nu is het personeel van het hotel. Ze komen een taartje brengen voor Mark zijn verjaardag, een slagroomtaartje met fruit. Ramon en ik wisten al dat het zou komen, hier hadden we gisteren naar geïnformeerd maar voor Mark is het een grote verrassing. Leuk dat ze hier vanuit het hotel ook iets aan doen. We nemen alledrie een stuk en er blijft nog een halve taart over (die is voor straks, we hebben nog geen toetje gehad) Mark begint er alvast aan terwijl ik dit zit te schrijven.
Robin proberen we een beetje slagroom te geven maar hij draait snel zijn hoofd weg, dan niet, neem jij nog maar een soepstengel. Daar kan hij van blijven eten net als van de gezoete rijstewafels.

We moeten toch naar buiten om te eten. Ramon is echt moe, hij was vanochtend vroeg op en is de hele dag bezig geweest. Hij wil graag in de buggy zitten dus dat doen we dan maar.
Met Ramon in de buggy en Robin bij Mark op zijn arm lopen we naar de restaurantjes achter het hotel. Het is echt maar 5 minuten lopen maar halverwege blijkt Ramon al te slapen. Met de buggy in de ligstand blijkt nog maar weer dat hij er ondertussen echt te groot voor is geworden. Hij steekt er aan alle kanten uit en de meeste voorbijgangers kijken dan ook vreemd op. Laat ze maar lekker kijken, maar op deze momenten is het toch handig. Een slapende 16 kilo op je arm is ook niet handig, helemaal niet met eten.

We lopen een restaurantje binnen en krijgen dan een menukaart voor ons met alleen maar Chinese tekens. Lang leve de geleende aanwijsboekjes en de zelf gemaakte pictogrammen. We zitten in een visrestaurant en kunnen kiezen uit groot of nog groter. We gaan voor de kleine maat vis en wijzen dan de groenten aan die we erbij willen.
Als de vis gebracht wordt ligt er een grote vis nog in zijn geheel op een schaal met een soort lavasteen eronder om het warm te houden, de groenten liggen er onder en overheen.
We beginnen met enige terughoudendheid omdat we de graten duidelijk zien op het stuk vis op ons bord en de vinnen en kop van de vis er nog aan zitten in de schaal. We hadden helaas geen fototoestel bij ons dus kunnen het niet laten zien. Maar al na de eerste paar happen hebben we besloten dat we dan nog maar een keer terug moeten omdat jullie dit toch gezien moeten hebben. Nee hoor, omdat het zo lekker is. De vis is heerlijk zacht en lekker van smaak, Robin smult lekker mee, terwijl Ramon lekker door blijft slapen in de buggy die naast onze tafel staat.

Op de weg terug loopt Robin weer een stuk zelf, terwijl Ramon nog steeds ligt te slapen. We lopen langs een terrein waar de lokale gemeenschap gezamenlijk buiten komt na een warme dag, het was vandaag heel warm zei Linda. Een gezin komt ons te gemoed lopen met een zoontje waarvan ik denk dat hij iets ouder was dan Robin. Als hij Robin ziet versnelt hij in onze richting, Robin heeft het door, draait om en begint snel weg te lopen. We schieten allemaal in de lach en ik pak hem snel op. Terwijl hij op mijn arm zit lopen we richting het hotel, we benoemen allerlei dingen en natuurlijk ook mama en papa. Trots kan ik dit bericht afsluiten met de mededeling dat hij vandaag mama, mamama heeft gezegd.
Mark is ondertussen hard aan het oefenen met hem op papa.

Laat in de avond, als Mark met de foto s bezig is, komt Angela nog een laatste keer langs. Dit keer met een geweldig mooi verjaardagscadeau. Ze heeft van het weeshuis extra foto s en zelfs een filmpje gekregen van toen Robin jonger was. Wow, geweldig! Ook zijn allereerste babyfoto zit erbij van toen hij voor het eerst in het tehuis kwam. Deze foto s zijn voor ons extra bijzonder, en die houden we dan ook eventjes voor onszelf.

Ondanks de wederom hete voorspellingen (het wordt komende week 40 graden) gaan we morgen een uitje naar de dierentuin doen.

De foto s heb ik wel aan Mark over gelaten:
http://picasaweb.google.com/madenheijer/AdoptiereisChina