Adoptiereis China - De dag voor de grote dag

Dag 5

Vandaag bij het ontbijt zijn we de familie tegen gekomen die een week op ons vooruit lopen. Zij hebben vorige week hun zoontje van bijna 3 opgehaald. We hebben tijdens het eten even gesproken over hun eerste ervaringen. Het is wel leuk om te zien en te horen hoe het allemaal verloopt. Hun zoontje heeft een vergelijkbaar soort afwijking. Dat geeft ons vast een beeld waar we aan kunnen wennen. Het is een vrolijk ventje en hij lijkt aan het gezelschap van zijn papa en mama al gewend. Hij zegt zelfs al wat woordjes in het Nederlands.

Na het ontbijt hebben we een afspraak met Angela, onze adoptie begeleidster ter plaatse, op onze hotelkamer. Twee-en-een-half uur lang krijgen we uitleg over de procedure, en deelt ze haar ervaring met ons over het hechtingsproces met de vele kinderen die ze heeft begeleid. Haar belangrijkste tip is om ten allen tijden kalm te blijven en alles tijd te gunnen. Probeer niet teveel tegelijk veranderen en probeer je in te leven in wat het kind doormaakt, om een beter begrip te krijgen van de impact van deze enorme verandering voor hem. Ze geeft ook aan dat zelfs als het kind eten en drinken weigert, je kalm moet blijven en het tijd moet gunnen. Het gevoel en je spanningsniveau zijn vele malen belangrijker in de eerste paar dagen dan dat vaardigheden zijn. Een kind zoekt veiligheid en geborgenheid, en dat vindt hij alleen als je rust uitstraalt.
Ze vertelt ook wat over het andere gezin dat ze afgelopen week heeft begeleid en hoe de hechting daar verloopt en geeft ons even een kleine greep uit hun eerste dagen. Hun zoontje heeft de eerste nachten met schoenen aan geslapen. Schoenen aan geeft hem het gevoel dat hij altijd weg kan. Ook wil hij alles overal mee naar toe nemen. Hij is niet gewend eigen spullen te hebben, dus als hij iets heeft moet het ook overal mee naartoe.

De eerste dagen zullen we dus vooral geduldig en rustig moeten zijn en zullen we samen met Angela moeten proberen te duiden waarom Robin bepaald gedrag vertoont, om er zo beter mee om te kunnen gaan.

Na het gesprek met Angela gaan we met haar winkelen voor Robin. Melkpoeder, luiers, een fles en kaakjes worden onder andere ingekocht. Nu ze er toch is kan ze me mooi wat meer vertellen over alle hapjes die te koop zijn. Ik wil natuurlijk zoveel mogelijk Chinese hapjes proberen.

De rest van de middag richten we onze aandacht volledig op Ramon. Samen spelen en samen zwemmen. Tijdens het zwemmen komt het andere gezin toevallig ook nog even langs lopen. Ming (zo heet hun zoontje) kijkt gefascineerd naar hoe Patries en Ramon aan het zwemmen zijn. Dit zal hij vast niet eerder gezien hebben.

Begin van de avond gaan we op zoek naar een restaurantje. Achter het hotel zit een straatje vol restaurants. Onderweg komen we een groep medewerkers van een bedrijf tegen die met zijn allen een soort Hoofd-Schouders-Knie-en-Teen staan te doen. Erg grappig om dit zo te zien. Ik had het eerder deze week al ergens anders gezien. Het lijkt haast een soort manier om gezamenlijk de werkdag te starten of te eindigen of zo. We komen terecht bij een sate restaurant. Niemand blijkt enig woord Engels te spreken, maar gelukkig zijn we goed voorbereid. Met een pictogrammenboekje weet ik te vragen of ze appelsap hebben. Dat hebben ze niet, maar ze geeft een soort limonade te proeven. Dat smaakt prima, dus dat is geregeld. Nu het eten nog. Ik zie alleen maar plaatjes van sate, en alles lijkt op elkaar. Ik bestel een sate wat volgens mij schapenvlees was. Ik ben echter nog geen groenten tegen gekomen. Gelukkig heb ik van mijn vriend Wouter een boekje met groenteplaatjes kunnen lenen. Op de voorkant staat Vegetables, met de Chinese vertaling eronder. Ze begrijpt me en bladert verder in het boek. Dan pakt ze een telefoon van haar baas en spreekt een heel verhaal in het chinees in. De app vertaalt het naar goed engels en zo weet ik heel goed wat er te kiezen valt. We bestellen een geroosterde aubergine. Ze waarschuwt ons dat er wel veel knoflook op zit maar dat is prima. Het is wel een grappig gezicht. We zeggen geen woord, maar we begrijpen elkaar prima. Het eten smaakt prima. Als we moeten afrekenen kost het net geen 15 euro. Ik geef haar een fooi van ca. 1,5 euro en ze kijkt me eerst raar aan, alsof ik niet begrepen zou hebben hoeveel ik moet afrekenen. Als ik dan gebaar dat het goed is zo verschijnt weer die grote vriendelijke lach op haar gezicht. Ik moet zeggen, de mensen hier zijn, zoals ons ook van tevoren gezegd, enorm vriendelijk en behulpzaam. Ook al verstaan ze je totaal niet, ze doen er alles aan om je van dienst te zijn. Echt een heel leuk volk.

Morgen gaat de wekker om half 6 (half 12 Nederlandse tijd), want we hebben om half 8 een afspraak in het weeshuis waar Robin woont. We krijgen eerst de gelegenheid om vragen te stellen en daarna zal Robin naar de ruimte worden gebracht waar we ons op dat moment bevinden. Dan krijgen we hem over gedragen en zijn we vanaf dat moment ook een gezin van vier geworden.
Daarna moeten we nog langs het registratiekantoor en vervolgens naar de fotograaf voor een foto voor op het adoptiecertificaat. Rond een uur of een (7 uur s ochtends Nederlandse tijd) zijn we dan ongeveer weer terug in het hotel.

Het is nu wel enorm spannend. Nog ongeveer 10 uur vanaf nu, en dan worden we weer papa en mama van een klein mannetje. We zijn enorm benieuwd naar het eerste contact, naar het moment van overdracht, naar ieders reactie (van hem op ons, en van zijn dan grote broer Ramon op hem). Ik hoop dat ik straks wat kan slapen. Patries is op dit moment de spullen aan het inpakken voor morgen. Tandjes poetsen en gauw naar bed. Spannend!!!

Oh ja, Angela heeft trouwens het vermoeden dat hij wellicht niet uit Beijing afkomstig is, omdat hij bij het treinstation is gevonden. Ze wil vragen hoe laat hij gevonden is, zodat ze daaruit mogelijk kan afleiden (adhv het spoorboekje) waar hij mogelijk vandaan kan zijn gekomen. Ik vermoed dat dit een wilde gok gaat worden, als ze de informatie uberhaupt al vrijgeven.

Nu gauw mijn bedje in. Heb enkele foto’s erbij geplaatst op picasa:

http://picasaweb.google.com/madenheijer/AdoptiereisChina