Adoptiereis China - Slapen op schoot

Vandaag worden we door de wekker gewekt. De lange dag van gisteren heeft de kinderen lekker doen slapen, en ook wij hebben heerlijk geslapen. We zijn weer fit voor een nieuwe dag. Voor vandaag staat een bezoek aan de Chinese muur op het programma. Om half 10 worden we opgehaald door onze gids Linda, samen met de familie Visser.
In de bus verteld Linda wat achtergronden over de Chinese muur. Voor de geïnteresseerden onder jullie, hierbij een korte samenvatting. De Chinese muur in ontstaan door verschillende stukken bestaande muur met elkaar te verbinden. Dit is gedaan door de eerste keizer van China, die de 7 delen van China verenigd heeft tot het huidige China dat we kennen. Dit was ongeveer 2000 jaar geleden. De muur, die ter verdediging diende, werd gebouwd met leem en kleverige rijst. Uiteraard was die niet erg solide. In die tijd was de muur circa 3000 km lang. In de vele jaren en keizers die volgden is de muur steeds gerenoveerd en verlengd. Slechts een schamele 400 jaar geleden, tijdens de Ming Dynastie, is de muur geworden tot wat het nu is. De lengte van de huidige muur is rond de 6400 kilometer, en deze gaat door allerlei soorten landschap, inclusief gebergten tot 1500 meter hoog. Iedere steen is met de hand naar boven gesjouwd. Zoals je je wellicht kunt voorstellen hebben velen bij de bouw van de muur het leven gelaten, en het wordt daarom ook wel de langste begraafplaats ter wereld genoemd.
Tot zover de geschiedenis les. In de bus richting de muur is Robin heerlijk ontspannen, terwijl Ramon met Frank achter in de bus een spelletje op de tablet speelt. Robin zit lekker tegen Patries aan gehangen met zijn duim in zijn mond. Steeds als we een paar dagen terug kijken, zien we hoe de band tussen ons begint te versterken. Hij voelt zich helemaal op zijn gemak en voelt de geborgenheid en veiligheid die hij zo hard nodig heeft. Een prachtig gezicht om te zien.
Na een rit van 1,5 uur komen we aan bij de muur. Nog een behoorlijk steile klim van een paar honderd meter en dan zijn we bij de kabelbaan. De Chinese muur rond Beijing kent meerdere secties die toegankelijk zijn. De sectie waar wij zijn is onder westerlingen wel populair, maar bij Chinezen veel minder. Enkele presidenten uit de VS hebben ditzelfde stuk bekeken. Later zal blijken dat we in hetzelfde bakje zitten als waar president Clinton in heeft gezeten. (dat staat met stickers op de ramen van de kabine)

Boven aangekomen klimmen we door naar de eerste toren. De muur heeft om de zoveel meter een soort wachters- / uitkijktoren. Het uitzicht hier is prachtig, en het is geweldig om dit stuk historie over de heuvels en door het landschap te zien meanderen. Het is ook een mooie plek voor een paar leuke gezinsfoto's. Daar maken we dan dus ook goed gebruik van.

We wandelen enkele torens verder en op ieder hoekje voel je toch weer de drang om de camera te pakken. Wat een geweldige locatie. Na een uur of twee lopen we weer terug naar de kabelbaan. Onder aan de kabelbaan heeft onze gids de lunch geregeld. We krijgen een heerlijke Chinese maaltijd met rijst, gestoomde groenten, drie vleesgerechten en iets wat een Chinese variant van rösti. We laten het ons smaken, en voldaan gaan we weer terug naar de bus.
Dit keer zit Robin bij mij. Hij is inmiddels erg moe, wat gezien de tijd ook niet vreemd is. Hij valt uiteindelijk tegen me aan liggend op schoot. Wat een heerlijk moment om dit kleine mannetje zo de rust en geborgenheid te kunnen bieden dat hij in slaap kan vallen. Om hem zo in alle rust tegen me aan te kunnen houden, iets waar hij normaal gesproken nog te onrustig voor is. Na een kwartiertje schrikt hij ineens wakker van iets, en dan is het gedaan met de rust. Hij is doodmoe, maar vindt niet meer de rust om weer in slaap te vallen. Het laatste uur is dan ook een afwisseling van huilbuien (met het bekende hoofdslingeren) en iets rustigere momenten. We zijn blij dat we bij het hotel aankomen en hem in het bedje kunnen leggen waar hij zo naar snakte. Hij is ook vrijwel direct vertrokken.

Een uurtje later wordt hij wakker. Ramon en Patries staan net op het punt te gaan zwemmen. Ik besluit dat wij even rustig op de kamer blijven. Hij heeft voor vandaag wel even genoeg prikkels gehad. Ik ga alvast de vele foto's uitzoeken en tussen het spelen door komt Robin op mijn schoot meekijken naar de foto's.
Als Patries en Ramon terug zijn pakken we de spullen om te gaan eten. Ik heb me verheugd op Peking eend, in een restaurant hier vlakbij, dat ons inmiddels door meerdere mensen is aangeraden. Echter, Patries blijkt Ramon beloofd te hebben dat we nog een keer patatjes gaan eten. Ach, hij heeft zich afgelopen dagen, die lang en vermoeiend waren en waar we echt veel gelopen hebben, heel goed gedragen. Vooruit dan maar, nog een laatste keer dan. Die Peking eend kan morgen ook nog.

Na het eten besluiten we nog een wandelingetje te maken in de buurt. Het is gezellig druk op straat. Overal om ons heen zijn kleine eettentjes met 4 a 5 tafeltjes, zitten mensen op krukjes buiten te eten en komen we vele kapsalons tegen. Het is trouwens altijd prettig over straat lopen hier. We hebben ons hier nog geen moment opgelaten of onveilig gevoeld (afgezien van in het verkeer dan zo af en toe). Als afsluiting van de wandeling besluiten we nog een keer zo een belachelijk duur ijsje te gaan eten bij de Häagen-Dazs. Met 3 bolletjes ijs, en 15 euro minder op zak, genieten we van het toetje. Op tafel ligt een folder met een soort cupcake assortiment. Mijn oog valt op een pagina waar 6 chocolade cupcakes worden aangeboden voor zo'n 140 euro! Juist, dat is ongeveer 23 euro per cakeje...
We hadden vandaag toevallig een meevaller met de legalisatiekosten, ook van 140 euro. Echter denk ik dat we toch een andere bestemming voor dat geld zoeken dan die zes cupcakes...

Nog twee nachtjes slapen hier, en dan gaan we aankomende vrijdagnacht weer richting de lage landen. Op naar huis. Enerzijds is het wel lekker om naar huis te gaan, maar anderzijds vermaken we ons hier nog prima. We hebben ons nog geen dag verveeld, en er is ook genoeg te zien en te doen hier. Maar goed, we hebben nog twee dagen. Eens zien wat we (naast peking eend eten) nog meer gaan doen morgen.

De foto's staan weer op:
http://picasaweb.google.com/madenheijer/AdoptiereisChina