Adoptiereis China - Officiële bevestiging

Vanmorgen laten we de kids ons enigszins uitslapen. Ramon kruipt rond half zeven nog even tussenin en Robin maken we kwart over zeven zelf maar wakker. Zijn luier is doorgelekt maar daar is hij zelfs niet wakker van geworden. Hakt zo een marathon lopen er blijkbaar toch flink in.

In de ochtend heeft de kleine man een behoorlijk eigenwijze bui. Hij ligt dan ook om de haverklap over de grond te dweilen, wachtend op aandacht. Kan hij lang wachten… Zodra hij gaat zitten reiken we hem de hand om zo te zeggen. We houden wel van je, maar je moet even niet zo gek doen.

Vandaag wordt een lange saaie dag, zeker voor de kinderen. We moeten de officiële procedure vandaag voltooien. Na het ontbijt gaan we eerst terug naar het registratiekantoor. De bedenktijd zit erop, dus vandaag gaan we officieel bevestigen dat we Robin in ons gezin willen opnemen. Nog een laatste controle op de stukken alvorens het papiertje de printer uit komt rollen. Het belangrijkste papiertje voor ons komt gewoon uit een standaard kleurenprintertje met standaard papier van de kantoorwinkel om de hoek. Zo kan een beetje inkt toch een hoop waarde toevoegen aan zo en waardeloos blaadje.

Volgende stop; de notaris. We moeten een hele stapel notariële verklaringen laten opstellen die we nodig hebben om een paspoort te kunnen aanvragen. Daar komt bij dat ze allemaal direct moeten worden opgesteld en vertaald. Ramon kijkt op de tablet naar zijn favoriete film. Frozen. Op gegeven moment als ik met Angela de stukken aan het controleren ben hoor ik ineens achter me: Let it go, laat het los, laat het gaan (heel veel keer). Hij gaat op in de film en zodra zijn favoriete liedje voorbij komt begint hij lekker mee te zingen. Maling aan de rest, opgaand in zijn film. Gelukkig weet hij het volume van zijn enthousiaste serenade wat gedempt te houden.
Het loopt richting etenstijd en dat laat Robin duidelijk merken. De noedels worden opgewarmd en hij eet weer alsof we binnen twee minuten zijn bord zouden weghalen. We vermoeden dat een dergelijk tafereel wel de reden is dat zo een klein mannetje zoveel eet.
Na zijn eten gaat patries even rondlopen door de gangen met de kinderwagen en weet hem zo in slaap te krijgen. Intussen loop ik met Angela alle Engelstalige stukken door. Maar goed ook, want het paspoortnummer klopt niet.

Weer komen we de Amerikaanse vrouw tegen die gelijktijdig met ons in het tehuis van Robin was. Haar kind begint op een zeker moment ook te huilen als hij zijn zin niet krijgt. Het is alsof ik naar een iets grotere Robin zit te kijken, want zijn gedrag lijkt haast een exacte kopie van Robin. Hoofd naar achteren, strekken en proberen te gaan liggen.

Als ik alles gecontroleerd heb, kunnen we even een half uurtje naar buiten, terwijl Angela de laatste zaken afrondt. Over een half uurtje spreken we hier weer af. Robin is na een half uurtje al weer wakker geworden. Hij wil graag om zich heen kijken. Hij vindt alles best zolang we maar bewegen. Of het nou autorijden, lopen of met de wandelwagen is, zolang we op pad zijn is hij blij. We kopen een drietal ijsjes in de buurt. Voor 90 cent hebben we drie verpakte ijsjes. Daar kun je nog eens een ijsje voor kopen. Robin zit met zijn rammelaar in de buggy. Hij speelt een spelletje met Patries. Hij kijkt haar eerst even aan, en gooit dan met een lach zijn rammelaar op de grond. Even kijken of ik hem terug krijg. Angela heeft uitgelegd dat dit ook een test is voor hem. Hij wil kijken of hij dingen terug krijgt als hij het weg gooit. We spelen het spelletje een paar keer mee.

Als we terug komen bij de notaris, waar we Angela hebben achter gelaten is ze spoorloos verdwenen. Dat is vreemd, we spreken hier af over een half uur en vervolgens is ze weg. Ook onze spullen die we bij haar hadden achter gelaten zijn weg. We besluiten te wachten en een van ons zoekt om beurten nog de verdieping en zelfs de begane grond en buiten. Geen spoor van Angela. Er zit niets anders op dan wachten. Na een half uur komt ze dan gelukkig weer terug. Ook Angela was op zoek gegaan naar wat te eten, evenmin met succes.

De documenten zijn in orde en we kunnen de lange zit opheffen. De laatste stop is het politiebureau, waar we het paspoort moeten gaan aanvragen. Robin gaat weer flink aan de wandel en we leggen weer aardig wat rubber neer alvorens we voor de foto in de rij mogen staan. Als we aan de beurt zijn begint Robin ineens te huilen. Lekkere timing. Na vele pogingen hebben ze hem conform de richtlijnen op de foto kunnen zetten. We hebben de foto nog niet gezien, dus het zal mij benieuwen. (ach ik vermoed dat hij in Nederland opnieuw weer op de foto gezet zal worden zodra hij zijn Nederlandse paspoort gaat aanvragen, dus mocht het een enorme huilfoto zijn, dan is het maar voor even.)

We moeten naar een loket waar we weer wat moeten tekenen. Dat is zeker al de twintigste handtekening van vandaag. De vrouw van het weeshuis die de overdracht van adopties regelt is er ook bij om mee te tekenen. Kijk, daar is Robin zijn moeder, roept Ramon naast me. Ik leg hem uit dat het een verzorgster van hem is geweest. Dat begrijpt hij wel. Tja, heel veel ingewikkelder hoef ik het niet te maken denk ik. Het hele gebeuren is al ingewikkeld genoeg.

Met de handtekening gezet is de aanvraag in gang gezet. We kunnen eindelijk naar huis. Robin kijkt zijn ogen weer uit in de auto, en Ramon? Die zit vrolijk een liedje te zingen dat hij op school heeft geleerd. Hij probeert het Angela ook te leren.

Hajee Hajoo, Het werk is gedaan
We kunnen nu, we kunnen nu naar huis toe gaan.

Hoe toepasselijk...

Na vijf en een half uur van huis geweest te zijn komen we eindelijk weer terug in het hotel. Zo eerst die knellende schoenen, dat inmiddels bezwete overhemd en die nette broek uit. Je moet weten dat het vandaag behoorlijk warm is (en veel smog). Er lijkt een beetje alsof het heiig is. Als er dan in de auto de hele tijd een klein ventje tegen je aan leunt die het ook erg warm heeft, dan voelt het alsof je met je kleren aan in de sauna zit. (heb t nooit met kleding aan geprobeerd, maar zo stel ik me dat dan voor)

We merken aan Robin dat hij erg moe is. We geven hem nog een extra fles en leggen hem nog even op bed. Binnen twee minuten is het stil in de andere kamer en kunnen we een uurtje wat tot rust komen.

Als hij wakker wordt is hij helemaal het ventje. Hij is weer helemaal vrolijk en staat op zijn manier lekker te zingen. Het lijkt een beetje op een aaneengesloten toonladder die hij omhoog en omlaag speelt. Na een half uurtje vindt hij het wel weer tijd om op pad te gaan. Hij begint de buggy te duwen en duwt hem naar patries. Dan loopt hij naar haar toe een steekt zijn armen omhoog. Als ik op kijk komt hij helemaal gesettled in de buggy de kamer in rijden, met een tevreden blik op zijn gezicht. Ramon doet hem zijn schoenen aan en we vertrekken voor het avondeten.

Met zijn vieren smullen we van de gewokte groenten en stukjes Chinese worst. Ramon en Robin eten lekker mee. Als beloning gaan we nog even naar de binnenspeeltuin. Tegen half acht gaat Patricia met Robin naar het hotel terug voor zijn avondritueel. Ik blijf nog wat langer spelen met Ramon. Als we tegen schemering, met een ijsje in de hand het warenhuis uit komen is het erg druk op de stoep. Allemaal ouders met spelende kinderen. Met die warmte zijn de kinderen waarschijnlijk allemaal binnen gebleven, en nu de schemering valt komen ze lekker buiten spelen. Op het moment dat we de kamer binnen lopen heeft Patries Robin net op bed gelegd. Hij ligt nog te murmelen. Omdat Ramon toch nog niet de kamer in kan, gaan we nog even samen in bad. Ik maak een mooie hanenkam bij hem van badschuim, maar we besluiten dat zijn stekeltjes toch leuker staan. Zo, nu afdrogen en lekker het bedje in. Het is nu stil in de kamer naast me waar de beiden guppen heerlijk liggen te slapen na een vermoeiende dag.

Morgen gaan we naar de plaats waar Robin te vondeling is gelegd. Ik ben benieuwd.

Zoals iedere dag heb ik weer wat foto s en een filmpje op het album gezet. Ik heb begrepen dat de filmpjes het niet allemaal even goed doen, en dat ze niet altijd geluid laten horen. Ik krijg net de tip dat het in Chrome in ieder geval iets beter werkt dan in Internet Explorer. Give it a try...

http://picasaweb.google.com/madenheijer/AdoptiereisChina