Adoptiereis China - Sunday, bloody (hot) sunday

Vandaag voor de verandering eens een droge pyjama als Robin wakker wordt. Pff, het is wel weer vroeg. Half zeven zijn beide koters al weer wakker. Gelukkig mag ik van Patries nog een beetje doezelen.

Robin is vandaag erg ongeduldig. Hij is sterk op eten en drinken gericht. Als hij honger heeft kan hij ook niet even wachten tot het klaargemaakt is, ook al ziet hij dat je er mee bezig bent. Hij begint dan weer gelijk te huilen alsof de wereld vergaat Hij slingert zijn hoofd naar achteren en gaat (vaak na een harde bonk op de grond) op de grond liggen krijsen. Tijdens de lunch als ik hem noedels geef, zit hij bij me op schoot met een plastic slabbetje om, met zo een soort bakje eronder. Als hij zit te kauwen en ik de volgende schep op mijn vork doe, zit hij al met zijn vingertjes in het bakje van zijn slab te graaien om de gevallen stukjes op te eten. Vandaag was hij wel bijzonder ongeduldig. Als ik niet snel genoeg een hap op mijn vork had zitten begon hij al weer te gillen. Geloof me, op gegeven moment ben je wel helemaal klaar met dat gedrag.
Je kunt hem ook niet 1 stengeltje (soort soepstengeltje) geven. Als hij hem nog aan het eten is, gaat hij al proberen nog een tweede te pakken. Als hij er dan niet bij kan raakt hij weer gefrustreerd, en ja je raadt het al….. Juist dan ligt ie weer op de grond te krijsen.

We twijfelen erg wat nou de juiste aanpak is. Enerzijds kunnen we hem steeds eten geven als hij er om vraagt, in de hoop dat het vanzelf afneemt als hij merkt dat er genoeg is. Anderzijds kunnen we zijn eten gaan portioneren en beperken tot de normale hoeveelheden. We zullen de experts eens raadplegen wat het beste is te doen.

Hij loopt de laatste paar dagen veel met zijn vingers in zijn mond. Mogelijk komen er kiezen door. En ja, dat zou misschien de drang om te kauwen weer stimuleren, om het simpel te houden zeg maar.

In de middag ga ik met Robin boodschappen doen. Met hem in de draagzak loop ik naar de supermarkt om de hoek. Als je naar buiten loopt, loop je tegen een muur van warmte aan. Gelukkig went het redelijk snel als je hier in de warmte loopt. In de supermarkt is het weer flink zoeken naar wat ik nodig heb. En ja, vragen heeft hier geen zin. Ga maar eens uitbeelden dat je wilt weten waar de rijstewafels liggen. Dat is dus even goed zoeken, pad na pad. Gevonden! Bij het afrekenen word ik geholpen door een vriendelijke meneer achter me die de boodschappen voor me op de band zet. Het karretje is namelijk zo laag dat ik of voorover moet bukken (en daarmee Robin naar voren kantel) of door mijn knieën moet om wat te pakken.

Tegen het eind van de middag besluiten we nog even wat te gaan doen. We gaan naar het olympisch dorp. In de taxi daar naartoe zien we de lucht wat grauw worden. Als we uitstappen komen de eerste paar druppels. Gelukkig blijft het daar ook bij. Voor het Birds Nest (het bekende olympisch stadion) staat een karretje te wachten waarmee je een rondrit van 20 minuten kunt krijgen. Met de dreigende lucht boven ons, twee guppen bij ons en de omvang van het terrein, zijn we gauw verkocht. Het is zijn geld zeker waard, want het is een aardige afstand die we hadden moeten lopen.
Als we in het wagentje zitten, zit ik met Robin achter twee Chinese vrouwen. Ze gaat even een selfie maken. Uiteraard kan ik zo op het scherm kijken en het is dan ook wel duidelijk dat het gaat om de combinatie van haar met die zeldzame westerling, ik dus. Als ze door heeft dat de kleine jongen in de draagzak een Chineesje is, zijn we weer onderwerp van gesprek tussen haar en haar vriendin. Ben benieuwd hoe dat straks thuis gaat. Daar zullen mensen ook echt wel kijken, maar dat op de foto zetten en dan ongegeneerd roddelen zal denk ik wel minder zijn.

We gaan in de buurt wat eten. We bestellen alle drie een vruchtensap. Lekker met dit weer, een koude vruchtensap. Niets was minder waar. De glazen zijn loei heet. Dit moet aanmaak limonade zijn met gekookt water. (kraanwater is niet te drinken tenzij eerst gekookt) Hmm hete limonade. Dit land heeft iedere dag weer nieuwe verrassingen voor ons in petto.

In de taxi terug kunnen we goed zien hoe erg de smog is. De zon is voorlopig nog niet onder, maar je kunt recht in de zon kijken. Het is een oranje bol en de lucht rond de zon kleurt eveneens oranje als bij een zomerse zonsondergang.

Terug in het hotel gaat Patries nog even zwemmen met Ramon, terwijl Robin en ik nog even zijn favoriete bezigheid gaan doen. Lopen. Eenmaal terug op de kamer slingeren we de skype aan. Een van de oma s heeft een laptop met webcam bemachtigd en we krijgen video contact. Zonder geluid helaas. Nadat we wat geschreven teksten voor de camera hebben gehouden is eindelijk het chat venster gevonden. Het lijkt bijna alsof je met een Chinees probeert te communiceren zo met blaadjes en zonder geluid. De beide kids komen nog even voor de camera alvorens ik Robin naar bed breng. Dit keer zonder tegenspraak. Ach, misschien dacht ie wel: ik heb ze vandaag wel genoeg voor de kiezen gegeven.

http://picasaweb.google.com/madenheijer/AdoptiereisChina