Adoptiereis China - Elkaar leren kennen

Elkaar leren kennen.

Vandaag voor Robin de eerste keer wakker worden in het hotel. Hij heeft goed geslapen, maar om kwart voor zes was ie er echt klaar mee. Fles klaar gemaakt en even tussenin genomen. Hij was gelijk redelijk actief. We hebben het gelukkig nog een uurtje kunnen rekken voor we er echt uit moesten. Rond een uur of zeven zijn we samen zijn grote broer wakker gaan maken, die blij was hem te zien. Ramon is erg lief, zorgzaam en behulpzaam voor Robin, zoals we ook al wel verwacht hadden.

Tijdens het ontbijt krijgt Robin een soort rijstepap, zoals hij dat gewend is. Hij heeft echter nog niet het geduld om stil te blijven zitten na het eten. Hij wil rondkijken en wandelen. Veel wandelen, zo merken we verder vandaag. Hij kan behoorlijk stappen. Tegen het eind van de middag loop ik een keer of 10 op en neer door de gangen (zeker 70 meter lang), dan naar beneden naar de tuin, rond het hotel en weer naar boven. Ik ben zeker 40 minuten aan de wandel geweest. Een ding weet ik zeker, als hij groter is gaan wij tweetjes lekker wandelen op vakantie. Kleine marathon loper. Op de kamer loopt hij ook vaak naar de deur toe, dan wil hij weer de kamer uit. Ik vermoed dat het wel een soort vluchtreactie is, maar dat weet ik niet zeker. Hij maakt in ieder geval goed gebruik van zijn mogelijkheid om te wandelen. We kregen hem met schoentjes met witte zolen, inmiddels zijn die bijna zwart. We layed down some rubber baby…

We hebben vandaag geen programma en doen het lekker rustig aan. Het is ook flink warm buiten (graad of 35) dus niet weer om heel lang actief te doen. We gaan eventjes stappen en voetballen in de tuin. Na het voetballen wil Ramon in de buggy liggen omdat hij zogenaamd zo moe is. Typisch grote broer gedrag. Wat hij heeft wil ik ook even. We leggen hem neer en twee tellen later is hij toch ineens niet meer moe.

We lopen naar het warenhuis aan de overkant. In dit warenhuis zit een grote speeltuin waar ik gisteren met Ramon ook geweest ben. We vermaken ons hier een tijdje. Patries zit met Robin bij de ballenbak en is onderwerp van gesprek van de andere moeders. Inmiddels loopt de klok al weer richting middagdutjes tijd. Patries neemt Robin weer mee terug naar het hotel, terwijl ik nog even met Ramon blijf spelen. Terwijl Robin in het hotel weer de fles krijgt, ga ik met Ramon shoppen voor korte broeken. Een rode en een gele broek is het geworden.

Als Robin op bed ligt en Ramon even een filmpje kijkt loop ik naar de supermarkt. Slabbetjes, noedels voor Robin en lunch voor ons. We proberen elke dag wat anders. Er is zoveel keuze, dat dat geen probleem is. Ik heb een heerlijk broodje pikant vlees, die ga ik vast nog eens nemen. Mmmm.
Robin slaapt vandaag maar kort. Na een uurtje wordt hij huilend wakker. Terugleggen zit er niet meer in.

Als Ramon zijn filmpje is afgelopen en de aftiteling begint en de muziek (van maya de bij) speelt staat Robin aandachtig te luisteren en begint te dansen. In het rapport stond dat hij van muziek luisteren hield. Dat is goed om te weten. We zijn er ook achter dat hij van verstoppertje spelen houdt en dat hij niet tegen kietelen kan. Ook vindt hij het leuk als je op zijn hand blaast met het bjibehorende geluid. Terwijl hij de fles zat te drinken reikte hij me weer zijn hand toe, waarmee hij wilde zeggen: Toe, doe dat blazen nog eens. Met een grote glimlach zit hij dan zijn fles te drinken.

Vandaag is wel de dag van elkaar leren kennen. Vandaag wordt heel duidelijk hoe Robin altijd om aandacht moet vragen en hoe hij weinig dingen voor zichzelf had. Ook qua eten vermoeden we dat hij stevig door moest eten / drinken om zoveel mogelijk naar binnen te werken.
Het lijkt haast alsof hij een trouwgelofte heeft afgelegd. - To have and to hold - zoals ze altijd zo mooi zeggen. Zodra hij iets vast heeft laat hij het niet meer los. Hij houdt het heel stevig vast en je krijgt het bijna niet los, enkel als je iets anders voor in de plaats geeft wat hij toevallig wil of als hij uit frustratie of boosheid iets weg gooit. Als het van hem is blijft het dus van hem.
Hij is een grote eter. Hij eet een halve bak noedels (wat een volwassen portie is) op tijdens de lunch en drinken even zo. En als het op is? Dan wil hij meer. En dat laat ie duidelijk merken. Hij heeft zo zijn manieren om te laten merken dat ie zijn zin niet krijgt. Zodra we zeggen dat iets niet mag, we iets wegpakken of als hij zijn zin niet krijgt, laat ie zich eerst vallen op zijn gat en slingert zichzelf dan achterover (en stoot zijn hoofd dus op de harde grond). Dan begint hij hard te huilen om zo te proberen zijn zin te krijgen. Duidelijk een manier om (negatieve) aandacht te krijgen, en doordat de verzorgsters veel kinderen tegelijk moeten verzorgen zullen ze hem waarschijnlijk snel zijn zin hebben gegeven. Geen tijd om hem op te voeden. Dit tafereel heeft zich vandaag een keer of 15 afgespeeld. Vandaag dus een stuk meer gehuil dan gisteren.
Het was dus gelijk opvoeden vandaag. Zodra hij zich laat vallen, laten liggen tot hij door heeft dat dit niet werkt. Dan gaat hij vanzelf weer rechtop zitten en reiken we hem de hand om weer op te staan. Toch wel blij met de opvoedkundige ervaringen die we bij Ramon hebben opgedaan. We hebben ze sneller nodig dan verwacht.

Eind van de middag is het tijd om eten te scoren. We besluiten bij de KFC wat te halen. Ramon heeft geen zin om mee te gaan, dus die blijft met Patries in het hotel. Omdat we volgende week ook naar de Chinese muur gaan, wil ik even uitproberen of ik Robin in de draagzak kan meenemen. Uiteraard weer een nieuwe ervaring voor hem dus even kijken hoe hij er op reageert. Het bevalt hem goed, want het is stil achter me met af en toe een geluidje van plezier, of het laten trillen van de stem door de schokken van mijn stappen. Met een bucket met kip en twee patatjes gewapend komen we terug. Ramon neemt een patatje en Robin krijgt een soort aardappelpuree die erbij zat. Ook probeert hij wat kip en een paar patatjes. Voordat hij deze krijgt sabbelt Patries eerst het zout eraf.

Tijdens het eten komt Angela nog even kijken hoe het gaat. Ze is verbaasd over zijn ontwikkeling. Ze vertelt dat veel andere kinderen uit dat tehuis die ze heeft meegemaakt minder ontwikkeld waren. Dat Robin zo goed loopt en zelfs stapjes achteruit kan lopen vindt ze bijzonder positief. Ze is blij te zien dat het zo goed gaat met hem en met ons.

Na het eten ga ik de zojuist genoemde halve marathon lopen met Robin over de gangen, de tuin en buiten op straat. Al die tijd houdt hij de slabbetjes stevig vast. Weer een gevalletje To have and to hold zeg maar.

Morgen een lange dag. Dan gaan we de papierwinkel in orde maken. Het adoptiecertificaat halen, een notariële verklaring laten opstellen en een paspoort aanvragen bij de politie.

Vandaag niet zoveel foto s, maar toch een paar:

http://picasaweb.google.com/madenheijer/AdoptiereisChina

Staan ook wat filmpjes bij, ik hoop dat ze het doen binnen Picasa. Ze zijn redelijk zwaar, dus wellicht dat het lang duurt voordat het geladen is.