Adoptiereis China - Summer Palace

Vandaag ontbijten we gelijktijdig met de familie visser, nadat we een uurtje langer hebben mogen slapen dan de meeste dagen. We hebben nog geen concrete plannen voor vandaag, al willen we wel wat gaan doen. We nemen lekker de tijd voor het ontbijt. Als de kids in rondwandel modus gaan nemen Patrick en ik de kids voor onze rekening. De dames kletsen gezellig verder onder het genot van een kopje koffie.
Robin is lekker vrolijk, terwijl Ramon en Frank ook lekker samen spelen. Ze kunnen het goed met elkaar vinden en kunnen lekker samen spelen. Ze kletsen onderling ook over 'de broertjes'. Wel grappig om dat zo van een afstandje mee te krijgen. Mijn broertje dit, maar mijn broertje zo...

Nu ik toch in de lobby loop, loop ik even langs de receptie. Er staat een hele vriendelijke man van ongeveer mijn leeftijd, afkomstig (zo schat ik in) uit Groot Brittannië. Hij is altijd in voor een praatje en is altijd heel behulpzaam. Dat is het voordeel dat we zolang op een plek zijn, dan leer je het personeel een beetje kennen. (in ieder geval degenen die Engels spreken)
Ik vraag hem wat hij vindt dat we echt gezien moeten hebben voor we Beijing verlaten. Zijn voorstel is het Summer Palace. Het is enorm groot. Epic, om zijn woorden te gebruiken. Het is wel een half uurtje rijden, maar dat hebben we er wel voor over. We nemen zijn idee ter harte en we spreken af met de familie Visser om gezamenlijk te gaan.

In de taxi naar het Summer Palace valt Robin in slaap en doet hij een kort tukje van 20 minuten. Als we uitstappen komt de hitte ons weer tegemoet. De lucht is niet heel helder, maar het is weer een dag van richting de 40 graden. Gelukkig biedt het paleis aardig wat plekken met schaduw, zodat het enigszins dragelijk is. Met drie liter water mee zadelt patries de rugzak op, terwijl ik de rugdrager neem met Robin daarin. Het plein rond de entree is al behoorlijk druk. Dat belooft wat. Wat wel opvallend is, is dat we zowaar ook een enkele andere westerling zien. Over de dag verspreid hebben we er zeker 20 gezien. Dat is haast meer dan de rest van de vakantie bij elkaar.

Als we de fotocamera ter hand nemen komen we er achter dat ik het geheugenkaartje nog in de laptop heb laten zitten. Nice... Dat betekent dus geen foto's. Gelukkig heeft de familie Visser wel een camera bij zich. Dat wordt dus uitwisselen. Later in het hotel blijkt dat we niet de juiste middelen hebben om dat hier te doen, dus die worden na de vakantie toegezonden. Wees dus niet getreurd, er volgen nog genoeg foto's op een later tijdstip. Later kwamen we er achter dat Patrick in de videocamera nog een kaartje had zitten, dus die hebben we voor het laatste stuk nog gebruikt. Ik zal jullie dus niet met geheelonthouding opzadelen.

We lopen weg van het plein richting een vijver met prachtige bloemen en een rondgang met prachtig houtwerk en geweldig mooi gerestaureerde schilderingen, met een soort diepte effect erin. Op de achtergrond speelt een rustgevend muziekje. We geven Robin te eten, terwijl Ramon met Frank en de andere Vissertjes rond de vijver wandelt. Er is ook een bruidspaar aanwezig voor een fotorapportage. Hier is het vele malen rustiger dan op het plein en het is hier relaxed vertoeven.

Na een half uurtje zadelen we weer op om verder te wandelen. Op het pad liggen stroken met ronde kiezels. In de tuin bij de verboden stad heeft de gids ons verteld dat de keize hier op blote voeten overheen liep, en de steentjes als een soort massage moesten dienen. Ik volg zijn voorbeeld en loop met de sandalen in de hand over het pad.
Ramon en Frank zijn lekker samen bezig. Een stukje rennen, bovenlangs lopen, enzovoorts. Ze vermaken zich prima, wat de lange dag voor hen ook dragelijk maakt. Op gegeven moment besluiten we omhoog te klimmen, de berg op. Ik loop behoorlijk te zweten, dus ik besluit (net als veel Chinezen) mijn shirt over mijn hoofd te trekken en met ontblote buik verder te gaan. Dat scheelt al een boel.
Even verderop splitst er weer een pad omhoog af. Tot nu toe willen Frank en Ramon steeds bovenlangs lopen en komen de wegen verderop weer bijeen. Omdat Patrick en Nynke de kinderwagen mee hebben, blijven zij steeds op het lage pad lopen. In tegenstelling tot de eerdere keren waarbij Patries met ze mee liep, besluit ik nu met ze me te lopen, met Robin op mijn rug. We klimmen een aardig eind. Met zijn viertjes komen we boven aan bij een soort tempel met honderden Buddha beeldjes in de muren. Vanaf hier kunnen we ook over het meer heen kijken en zien we een eilandje in het midden liggen. Mijn gok is dat dat het paleis moet zijn. Het ligt nog een heel eind weg, en mij word al duidelijk dat we daar vandaag niet gaan komen. We zijn immers al wat uurtjes onderweg. Ik zie nergens een plek waar het pad dat Patries met de overige Vissertjes genomen heeft zou kunnen uitkomen. Hmmm, das niet handig. Ik besluit op een vaste plek in de schaduw te blijven, bij een driesplitsing. Het duurt een hele tijd en nog steeds geen spoor van een van hen. Ik stuur een sms bericht naar een van hen. Dan enkele minuten later zie ik Patries boven komen uit de richting waar wij ook vandaan kwamen. Hun pad heeft heel ergens anders geleid en is nooit omhoog geklommen. Met de drie kids gaan we richting de Buddha tempel om daar een weg naar beneden te zoeken. Onderweg pikken we nog even vier ijsjes mee om het hoofd koel te houden zullen we maar zeggen. Het is een behoorlijke klim naar beneden en er zijn nog vele niveaus met torentjes en gebouwtjes. Patries moet even oriënteren, maar weet uiteindelijk de plek te vinden waar ze Nynke en Patrick met Bo-Wen heeft achter gelaten. Echter, zijn zij nu nergens te bekennen. Dan gaat mijn telefoon. Het is Patrick. We hebben even contact en enkel minuten later zijn we weer helemaal herenigd. Op het pleintje waar we zijn aangekomen nemen we wat te eten en gaan Frank even voetballen. Ik en Robin, die inmiddels uit de draagzak is, doen ook even mee. Terwijl ik hem onder zijn armen vasthoud, slinger ik hem tussen mijn benen door, om zijn voeten tegen de bal te plaatsen en zo weg te schoppen. Hij ligt in een deuk. Leuk om hem vandaag zo vrolijk te zien.

Na de lunch beginnen we weer aan de klim omhoog, echter dit keer met zijn allen. We kijken boven nog wat rond en wandelen weer rustig naar beneden. Het is een enorm omvangrijk park waar je door heen wandelt. Ik heb me laten vertellen dat het de grootste en oudste traditionele Chinese tuin ter wereld is. Robin vindt het ook erg rustgevend allemaal want die valt in de draagzak in slaap. In het hotel slaapt hij ook tussen de middag nog, dus dat hij nu in slaap valt is zo gek niet.

Beneden aangekomen bij de uitgang trakteren we ons allemaal op nog een ijsje, waarna we een taxi gaan scoren. Terug in het hotel spreken we af te gaan zwemmen. Even afkoelen. Robin gaat ook mee. Met zwemluier en gloednieuw zwembroekje gaat deze kleine man het water in. Het water is best koud moet je weten, dus we doen het rustig aan, en doen hem niet helemaal in het water. De waterrat in hem komt weer naar boven, want hij vindt het heerlijk in het water.
Na een warme douche te hebben genomen en weer te zijn aangekleed lopen we richting de kamers. De Vissers willen ook wel mee gaan eten met ons. We komen terecht bij een Koreaans BBQ restaurant, een tip van mensen die ons voor zijn geweest in deze reis.
Het eten is erg lekker en ook het drinken is heerlijk. Vers geperste perensap, meloensap en appelsap. Het duurt even om te maken, maar is het wachten zeker waard.
De kinderen worden onderhand alle vier behoorlijk moe, na deze lange dag vol wandelen, klimmen, klauteren, hitte en zwemmen. Patries en Nynke nemen de kinderen mee naar het hotel als Patrick en ik nog even achterblijven om de zojuist bestelde extra portie te nuttigen.

Voldaan begeven ook wij ons richting hotel om een punt achter deze leuke, maar vermoeiende dag te zetten.

De enkele foto's die ik heb kunnen nemen staan er uiteraard weer op, maar zoals al gezegd, hier zullen als we weer thuis zijn nog foto's bijkomen.

http://picasaweb.google.com/madenheijer/AdoptiereisChina