Adoptiereis China - De grote dag!

De grote dag

Vandaag is het zover. Ik heb redelijk geslapen, en Patricia heeft slecht geslapen. Om half zes ging de wekker al weer. De laatste spulletjes inpakken en naar de ontbijtzaal. Om zes uur zaten we aan het ontbijt.
Dan is het zover. We vertrekken met de auto naar het weeshuis waar Robin zit. We zijn vroeg maar het is al erg druk op de weg. Een klein uurtje later rijden we het terrein op van het weeshuis. Het is een groot complex en ziet er netjes en modern uit. We parkeren de auto en pakken onze spullen. We hebben allebei een knoop in onze maag. Wauw, wat een spanning zeg. We lopen achter Angela aan naar de Meetingroom, de ontmoetingszaal. Het is een grote open ruimte met stoelen langs de rand. Er zit al een Amerikaanse mevrouw te wachten met haar begeleidster. We moeten een aantal formulieren tekenen en van onze vingerafdruk voorzien. Dan hebben we de gelegenheid vragen te stellen. Het belangrijkste dat we willen weten is het voedingsschema. Van zijn achtergrond is verder weinig bekend.
Als we nog bezig zijn met de vragen komt er een verzorgster met Robin binnen lopen. Ramon snelt er op af om hem te begroeten. We ronden snel de vragen af en gaan naar Robin toe. Op onze hurken zitten we voor hem. Hij is eerst wat onwennig en draait steeds weg. Als Patricia hem oppakt vindt hij dat echter wel ok. Hij is erg rustig en ontspannen. Wat een bijzonder moment om onze zoon voor het eerst te zien. Het is een prachtig klein ventje en de knoop in onze buik is helemaal weg en heeft plaats gemaakt voor een warm gevoel van geluk. Ons nieuwe gezinnetje is gesticht.
We poseren even voor de familie foto. Ramon slaat gelijk zijn arm om Robin heen. Robin vindt alles wel best. Dan worden we verzocht het pand te verlaten. Het is een vrij zakelijke overdracht. Overdragen, foto maken en ophoepelen. We stappen weer in de auto en Robin zit nog steeds bij Patricia op schoot. Hij is nog nooit buiten het terrein van het tehuis geweest dus een autorit is iets geheel nieuws voor hem. Hij is gewend Shan Shan (uitgesproken als Sjen sjen) of Bao Shan (uitgesproken als Baow sjen), maar tijdens de autorit is hij volledig gefocust op de nieuwe dingen om hem en heen reageert niet meer op zijn naam. Hij begint met de rammelaar in zijn handjes te klappen en zit vrolijk te lachen. Hij begint zelfs vrolijke geluidjes te maken. Het is echt een verrassend vrolijk en relaxt ventje, zo vindt ook Angela.
Na een flinke autorit komen we aan bij de fotograaf. Hier maken we en foto met zijn drietjes voor de officiële adoptie papieren. We hadden Ramon er al op voorbereid dat hij niet mee op de foto mocht, dus hij mocht samen met angela met onze camera een foto van ons maken. Hij ook weer blij. We gaan door naar het registratie kantoor. Dezelfde Amerikaanse vrouw is voor ons. Als we even plaats nemen in de wachtruimte geeft Patricia Robin aan mij over. Voor het eerst hou ik mijn nieuwe zoon vast. Hij is er nog even rustig en relaxt onder. Wat een lekker ventje. Op mijn schoot zit hij lekker om zich heen te kijken. Dan begint hij ineens een beetje te huilen. Hij krijgt honger of dorst. Angela heeft ons verteld dat de kinderen vanuit dit weeshuis gewend zijn om zoete drankjes te drinken. Voor water trekken de meeste hun neus op. Toch even proberen, zou wel heel mooi zijn als het lukt. Hij probeert eerst een slokje en doet dan de fles weg. Dan bedenkt hij zich en neemt nog een slok. Weer even een aarzeling, maar dan begint hij vol overtuiging de fles leeg te drinken. Zo dat is alvast een slechte gewoonte minder.
We mogen na kort wachten al gelijk naar binnen. We tekenen wat papieren, vullen wat verklaringen in en weer gaat onze vinger door de inkt. Binnen no-time staan we weer buiten.
Op naar het hotel. Angela is helemaal verbaasd. Ze heeft nog nooit zo snel alles doorlopen. Het verkeer zat mee (het is bijna continu filerijden in Beijing), de fotograaf zat mee en we hadden amper wachttijd bij het registratiekantoor. Nog voor half 12 zijn we weer in het hotel.

Tijdens de autorit zegt Angela dat ze hoopt dat ze het in ons land mooi kunnen corrigeren. Wij geven aan dat we er alleen wat aan zullen doen als er functioneel een aanleiding voor is en dat een eventuele cosmetische ingreep op latere leeftijd een bewuste keuze van Robin zelf moet zijn, en wij dus niet op voorhand al een cosmetische ingreep gaan laten doen. Angela lijkt dit niet helemaal te kunnen begrijpen, ze zegt het niet hardop, maar ze vindt het maar een vreemd standpunt volgens mij.

Nadat we de spullen op de kamer hebben gedropt, loop ik met Angela gelijk naar de bank om het grote bedrag te storten dat we moeten betalen aan de Chinese staat. Ook hier gaat alles veel sneller dan Angela gewend is. Iets voor twaalven sta ik weer in de hotelkamer. Robin heeft inmiddels wat noedels te eten gekregen, en dat ging er goed in. Angela helpt met het aantrekken van een ander shirtje. Het shirt dat hij aan heeft is dezelfde maat als Ramon aan heeft, en daar zit 2,5 jaar tussen! Het kleinste shirtje dat we bij ons hebben trekken we hem aan, en is nog aan de ruime kant. Patricia legt hem op bed in het babybedje in de andere kamer. Eventjes horen we de rammelaar nog en dan wordt het stil. Ramon zit op de laptop een filmpje te kijken. Kunnen wij om de beurt mooi even een uurtje slaap inhalen. Rond half drie wordt Robin weer wakker. Even is hij wat verdrietig, maar dat is al gauw weer over. We proberen hem een hapje banaan te geven, maar dat wil hij niet. Hij geeft heel duidelijk aan als hij niets niet wil.

Ramon en Robin gaan samen spelen met de rammelaars en ballen. We hebben een bal die allemaal geluidjes maakt, en die valt erg in de smaak. De rammelaar die we hebben meegenomen valt eveneens in de smaak. Zelfs zo erg dat hij de rammelaar die hij van het tehuis heeft meegenomen links laat liggen. Hij laat ons ook gelijk zien dat hij een behoorlijk ondeugende kant heeft. Hij wil steeds een tijdschrift uit de kast pakken. Dan kijkt hij ons ondeugend aan met een grijs op zijn gezicht, en beweegt langzaam zijn handje in de richting van het tijdschrift. Als we zeggen dat het niet mag, begint hij ondeugend te lachen. Daar gaan we nog een hele kluif aan hebben, maar ach als de rest zo soepel gaat als het nu gaat zal je ons echt niet horen klagen hoor.

Ramon en Patries gaan samen zwemmen en ik neem Robin mee om naar hen te kijken. Weer kijkt hij zijn ogen uit. Vermoedelijk heeft hij ook nog nooit eerder een zwembad gezien. Alles is nieuw voor hem. Geïntrigeerd kijkt hij om zich heen. Als de twee waterratten gaan afdrogen loop ik langzaam met Robin naar de balie waar zij straks omgekleed weer naar buiten komen. Aan de hand stapt hij heel zeker richting de balie, met de belletjes van de rammelaar en de piepjes in zijn schoentjes die zijn komst aankondigen. Wanneer Ramon en Patries aansluiten wandelt hij nog verder naar de liften. Hij loopt zeker al 100 meter.

Als we boven zijn komt Angela nog even langs om te kijken of alles goed gaat. Samen spelen ze nog even en ze is ook blij te zien dat alles zo goed gaat. It is to easy for you, grapt ze nog. Come on Bao Shan, cry for me. Maar helaas voor haar, hij blijft heerlijk vrolijk. We overleggen even met haar wat te doen met eten. Ze denkt ook dat hij het wel aan kan om uit eten te gaan. Dus om vijf uur vertrekken we naar een Chinees restaurantje. Robin krijgt wat noedels met kleine stukjes kip te eten. Na het eten is hij weer behoorlijk ondeugend. Hij gooit eerst een servetje op de grond en als ik die dan op raap heeft hij ineens mijn mes in handen. Sneaky little fellow.

Op de terug weg splitsen we op. Patries gaat met Robin naar de hotelkamer om hem nog een fles te geven en zijn pyjama aan te doen. Ik ga met Ramon nog een ijsje scoren in het winkelcentrum aan de overkant. Daarna gaan we nog even naar de binnenspeeltuin die in het winkelcentrum zit. Terug in het hotel heeft de kleine man al zijn pyjama aan en de melk op. Nog even een kus en dan zonder protest zijn bedje in. Slaap lekker Robin, tot morgen. Morgen weer een nieuwe dag met je nieuwe papa, mama en grote broer.

Jullie zitten natuurlijk met smart te wachten op de foto s, dus ik heb er vast een paar op picasa gezet.

http://picasaweb.google.com/madenheijer/AdoptiereisChina