Adoptiereis China - Dag 3

Dag 3

Vanmorgen om drie uur was ik klaar wakker. Patries en Ramon lagen nog heerlijk te slapen na de vermoeiende dagen van gisteren. Nadat ik in twee uur het volledige plafond uit mijn hoofd had geleerd besloot ik maar een filmpje te gaan kijken. Om zes uur nog eens een poging wagen. Gelukkig val ik weer in slaap totdat de wekker ons twee uur later terug roept uit een ver dromenland.
We frissen ons op en gaan richting ontbijt. Het ontbijt is grotendeels westers, met daarnaast wat Chinese gerechten. Voor het eerste ontbijt hou ik het grotendeels bij westers met uitzondering van wat dumplings (gestoomde broodjes met vulling, soort van bapao). We hadden met de andere familie afgesproken rond half negen bij het ontbijt, maar ze zijn nergens te bekennen. Om kwart over negen loop ik samen met Ramon langs hun kamer en klop op de deur. Ze schrikken wakker uit een diepe slaap (ze krijgen van ramon voor die dag gelijk de bijnaam slaapkoppen). Ze haasten zich naar het ontbijt en een half uur later zien we elkaar in de lobby van het hotel.

We regelen twee taxi s naar het plein van de Hemelse Vrede (Tian Anmen Square). Dit plein kan wel een miljoen mensen kwijt die dan de keizer moesten verheerlijken als hij op zijn balkon van zijn verblijf (de verboden stad) zou verschijnen. Het is het grootste plein ter wereld! Sinds 1919 staat het plein echter bekend om de vrijheidsdemonstraties die daar hebben plaats gevonden (4 mei), waar rondom het plein ook met enkele beelden aan herdacht wordt. Als we toch in de grote getallen zitten. De verboden stad (waarbinnen het keizerlijk paleis licht, is omringd door een muur met een omtrek van ca 6 kilometer, om maar even aan te geven hoe enorm groot de verboden stad is.
Er zijn opvallend veel Chinese (in ieder geval Aziatische) toeristen. We staan regelmatig in de belangstelling van deze toeristen die ons ongegeneerd fotograferen en filmen. Met name het zoontje van de andere familie met zijn hoog blonde haren is een echte eye-catcher.
We lopen richting de entree van de verboden stad. Wanneer we tickets proberen te halen blijken we legitimatie te moeten tonen. Helaas dat lijkt dus niet door te gaan, aangezien geen van ons zijn paspoort bij zicht heeft. Tip voor de volgende keer dus. Een Engels sprekende jongedame spreekt ons aan. Zij kan ons wellicht helpen de tickets te krijgen als we haar diensten als gids willen afnemen. Voor een schappelijk bedrag gaan we akkoord. Met een rijbewijs van mij en een verzekeringspasje van de andere familie gewapend gaat ze richting het loket voor gidsen. Met wat vluchtig tonen van de twee pasjes krijgt ze het voor elkaar om de tickets te bemachtigen. Met stevige pas gaan we richting de echte entree van het keizerlijk verblijf, dat 3 gedeeltes kent. Een zakelijk gedeelte, een woon- en ontspanningsgedeelte en een soort galerij. Rondom het keizerlijk paleis woonden het personeel en de 3000 concubines (zeg maar zijn minnaressen), die hij er naast zijn vrouw op na hield. De wandeling door de verboden stad en het daarin gelegen keizerlijk verblijf is erg indrukwekkend. Het is een behoorlijke wandeling zeker voor de twee kinderen die mee zijn. Maar geen van beiden klaagt of zeurt. Ze wandelen vrolijk mee.
Eenmaal aangekomen bij de noordelijke ingang van de verboden stad steken we de straat over naar de keizerlijke tuinen, die rondom een grote door kunstmatig aangelegde heuvel ligt. De grond die uit de 52 meter brede gracht werd opgegraven werd gebruikt om deze heuvel te maken. Even stoppen we om een verfrissend ijsje te scoren op deze bloedhete dag met heldere lucht en een temperatuur van rond de 35 graden. Achterin de tuin stoppen we bij een theehuisje voor een theeproeverij. Een goed Engels sprekende dame vertelt ons over de diverse soorten thee, ieder met zijn eigen functie. Ze legt ons het ritueel van het thee schenken en drinken uit, iets wat wezenlijk onderdeel is van de Chinese cultuur. Ik ben normaal geen thee drinker, maar dit stukje cultuur wil ik uiteraard niet missen.
De gids neemt afscheid van ons, terwijl wij ons aan de weg naar boven wagen. Boven aangekomen hebben we een prachtig uitzicht over de stad Beijing en de verboden stad. Het is vandaag relatief helder, wat voor deze tijd van het jaar uitzonderlijk blijkt te zijn. Veelal wordt het zicht belemmerd door de beruchte smog van Beijing. Bovenin op de heuvel staat een soort tempeltje met daarin een buddha beeld van naar schatting 4 meter hoog, die door de deuren van de tempel uitkijkt over de verboden stad. Vanaf boven gezien krijg je pas goed beeld bij de omvang van de verboden stad. De term stad is zeker niet misplaatst.

We beginnen aan de wandeling naar beneden en maken een kleine wandeling weg van het toeristische stuk. We houden een taxi aan. Voor de het drievoudige van de heenreis wil hij ons wel naar het hotel brengen. Daar gaan we dus niet aan beginnen. We besluiten nog een stuk verder te lopen. Langs een drukke weg wagen we nog een poging. Na 10 minuten hebben we nog geen taxi kunnen krijgen, terwijl er behoorlijk veel rijden. Alle taxi s zijn bezet en de enkele die niet bezet is zwaait vriendelijk terug als teken van afwijzing. Ramon begint inmiddels behoorlijk moe te worden. Helaas moeten we besluiten nog een stukje verder te lopen. Dan stopt er een taxi om mensen er uit te laten. Ik moet stevig doorlopen met Ramon op mijn arm om de taxi te halen. Hij begint al te rijden. Ik kan nog net op zijn raam kloppen, maar hij heeft er geen zin in. Hij kijkt om en rijdt dan alsnog weg. De rest van de dag zal Ramon het nog hebben over die meneer die toch echt een beetje stom was. Nogmaals lopen we verder. We zijn al twintig minuten op zoek naar een taxi, wat toch lastiger blijkt dan gedacht. Dan zien we een groot hotel. We besluiten voor de deur nog een laatste poging te doen, en bij geen geluk kunnen we het hotel vragen een taxi te regelen. De tweede taxi die dan stopt wil ons eindelijk naar het hotel brengen, nadat een voorganger het te ver vond. Ze zijn overduidelijk niet dol op lange ritten. Eindelijk zitten we in een taxi. Ramon valt op de achterbank tegen Patries aan in slaap. In het hotel aangekomen neemt Patries met Ramon een verfrissende duik terwijl ik alvast aan de foto s begin. Tussendoor gaan we met zijn allen nog even traditioneel Chinees eten. Pizzahut… Het lijkt hier wel een soort luxe product te zijn, want het lijkt niet op een fastfood restaurant. De pizza die we bestellen is voor 2 tot 3 personen, dus dat zou goed moeten komen. Ze hebben hier denk ik toch kleine eters, want dat maatje zou ik er in Nederland wel twee van bestellen. Voor mij alleen welteverstaan. Maar goed, dan maar een toetje erbij. Als we rond half negen naar buiten lopen is het helemaal donker. In de hotelkamer aangekomen begin ik gelijk aan het dagboek en de foto s. Het is nu 11 uur in de avond en zowel Patries als Ramon liggen te tukken. Ik ga er ook een punt achter zetten. De foto s van vandaag zijn weer te vinden op het picasa album:

http://picasaweb.google.com/madenheijer/AdoptiereisChina