Snottie 9

Lieve Snottie,

Ondanks dat je inmiddels alweer een week oud bent kan ik het maar moeilijk bevatten. Je moeder en ik spraken een korte tijd geleden een wens uit en die ging sneller in vervulling dan dat we gehoopt hadden. Voor mij heb je de grootste wens invulling laten gaan en ik zou nu zelfs vredig afscheid kunnen nemen als het zou gebeuren. Iets wat ik niet hoop want ik wil je zie opgroeien en hopen dat jou ook die kans gegeven word die ons nu is overkomen.

Zoals ik al eerder zei alle cliché zijn waar want ik stuur verschillende mensen gedurende dag foto’s en filmpjes van jou. Iedereen is zo benieuwd naar jou en ze willen je vooral ontmoeten maar door de stomme corona regels blijft het vrij stil. Ergens zijn we er ook wel blij om want zo konden we ook bepaalde mensen op afstand houd en vooral mondjes maat bezoeken laten langskomen.
Ik heb mezelf voorgenomen om elke dag tegen je te zeggen dat ik van je hou en je een kus te geven. Ben benieuwd tot welke leeftijd je dat van me blijft accepteren. Je hebt mij Papa gemaakt en nu kan ik eindelijk de naam door geven van opa want jij mag straks de familienaam van ons gaan voorzeten. Bij elke moment dat ik naar je kijk maakt mijn hart een sprongetje en is er niemand in de wereld die gelukkiger is dan mij.

Vandaag komen andere opa en oma langs en er zullen weer veel tranen vloeien bij oma en mama.
Je ligt weer heerlijk in mijn armen kleine burrito als de deurbel gaat en je moeder loopt er naar toe. Het gaat nog niet helemaal van harte maar gaat als weer beter dan gisteren. Zodra de deur open gaat hoor ik een geluid dat het alleen voor honden verstaanbaar is. Kennelijk kunnen je moeder en oma niet wachten met huilen tot ze in de kamer zitten. Met natte oogjes die glunderen van blijdschap loopt ze ons te gemoed.
Haar gezicht draait van links en naar recht om je zo goed mogelijk te kunnen zien. Ik sta je even af aan mama die meteen met je naar de slaapkamer loopt voor een nieuwe luier.

We praten over wat ons de afgelopen dagen is gebeurd en opnieuw komen weer de tranen bij oma en bij mama. We zijn vooral blij je er bent zegt oma en ondanks dat het de komende maanden niet gemakkelijk gaat worden slaan we ons er wel door heen. Ik zeg dat je een vechter bent net als mama en mij. Na stiekem nog even een foto gemaakte te hebben terwijl opa en oma je vast houden gaan ze weer weg.

Vandaag mag je voor het eerst in bad en mama is de eer om het te mogen doen. Samen met de kraamhulp leggen ze je in bad en je word daar meteen helemaal ZEN en voor het eerst doe je heel duidelijke je oogjes open. De kraamhulp maakt er een foto van maar we zijn er nog steeds niet uit of je mijn ogen hebt. Ik hoop het niet voor je want als je de kleur van je moeder hebt dan kan je echt iedereen versieren.

Je helemaal tevreden zien zonder iets aan is iets wat je ons nog niet had laten zien. Jij begint kennelijk meteen te jammeren en tegen te stribbelen zodra we je broekje over je billen hebben trekken. We moeten dan nog de romper zien los te krijgen en je luier los halen voordat we je echt kunnen verschonen.
Gelukkig word je snel stil zodra je nieuwe luier om zit en als je broekje weer aan is ben je weer helemaal het mannetje. Met die geur van Zwitsal om je heen kan niemand van je af blijven en blijven we continu aan je haartjes ruiken.