Snottie 32 Overleden en Orgaandonor

Overleden en Orgaandonor

Ik had nog graag duizend verhalen over je geschreven en met jullie willen delen maar die komen er niet meer. Die komen er zelfs nooit meer.
Kort na je laatste avontuur in Duitsland ben je ziek geworden en iedereen dacht aan een normale verkoudheid. Op advies kreeg je medicatie om je koorts te onderdrukken en dat leek in eerste instantie goed te gaan maar na een paar dagen ging het opeens minder. Toch maar een bezoek aan de huisarts met je en daarna met spoed naar het ziekenhuis. Na 2 nachten werd ons verteld dat het heel slecht met je ging en het levensbedreigend was. Een paar uur later werd je hersendood verklaard.

Onbegrijpelijk en niet te bevatten dat je er niet meer bent. De leegte die je achter laat is onbeschrijfenlijk en vooral onwerkelijk. Een dagelijks ritme met jou is opeens verdwenen en dat geeft me een gevoel wat ik met geen woord kan omschrijven. Ooit vertelde een ouder tegen mij dat het onmenselijk is om afscheid te moeten nemen van je kind want is onnatuurlijk. Een kind hoort afscheid te nemen van een ouder en hoe verschrikkelijk dat misschien zo is dat is wel de normale gang van zaken.

Ik ben de verhalen gaan schrijven voor jou zodat ik ze ooit met je had kunnen delen als je mij vragen had gesteld over jou. Nu heb ik de verhalen gedeeld met andere en zij jou kennis laten maken met het mooie ventje dat ik zoon mocht noemen. Jij die mij de titel gaf van Papa en ook al blijf ik altijd je papa voel ik me met elke dag die erbij komt minder papa.
Voor vele ben ik nu de vader van dat zoontje die er niet meer is. Iemand waar je met een boog omheen moet lopen en soms moet aanspreken dat het allemaal zo erg is. Ik ben moe van de vraag hoe is het nu met je? Het liefst antwoord ik Ja geweldig met zoontje is dood en hoe het met jou? Je hoeft me niet te ontlopen of te ontwijken. Ook al is mij iets ergs overkomen dat betekend niet dat niet aanspreekbaar ben. Met mij kun je ook over het weer praten of de stikstofcrisis.

Dit zal voorlopig mijn laatste verhaal worden en ik ga pas weer schrijven als mij opnieuw papa mag noemen. Die hoop hebben mijn vriendin en ik nog niet opgegeven.
Graag wil ik jullie graag het volgende meegeven. Het maakt niet uit hoe oud en jong je bent maar denk na over orgaandonatie want daar kun je echt een leven mee redden. Een ouder hoopgeven op een toekomst van hun kind en ze nog wat extra jaren geven die er eigenlijk niet zouden zijn normaal gesproken.
Denk ook na over een uitvaartverzekering en ook daar moet je niet willen wachten tot je een bepaalde leeftijd hebt. Je weet immers nooit wanneer het jou moment is.

Onze tijd in het ziekenhuis werd een klein stukje verlicht door deze geweldige organisatie. Die vooral gerund word door vrijwilligers en daarom altijd op zoek is naar steun voor andere
https://www.kinderfonds.nl
20 dec 2022 - bewerkt op 22 dec 2022 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Papavan
Papavan, man, 36 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende