Snottie 7

Lieve Snottie,

We besluiten alle zusters te bedanken voor de goede zorgen door meerdere dozen celebrations te kopen. Elke dienst een aparte doos want we hadden al gehoord dat er echte chocolade fans tussen de zusters zaten.
Na de 2 verplichten overleggen met de artsen in de ochtend krijgen we dan eindelijk het nieuws te horen dat ze de ontslag papieren in orde gaan maken. Helaas voor ons duurt dit nog een hele tijd en word je moeder ongeduldig. Ik stel in om al vast vooruit te gaan om wat spullen naar de auto te brengen. Op de terugweg neem ik dan meteen de autostoel mee voor jou want anders mag je niet eens met ons mee werd ons verteld.
Bij de auto aangekomen gaat alles goed en probeer ik al onze spullen een plekje te geven. Aangezien we langer waren verblijven dan verwachten hadden we wat extra spullen mee die vrienden en familie weer hadden meegenomen voor ons. Gelukkig voor ons waren de spullen ook alweer gewassen want dat hadden goede vrienden aangeboden om te doen.

Nog net voor dat ik rechtsomkeert wil maken wil ik nog even wat checken in de auto. Tot mijn grote verbazing wil mijn auto niet starten en er ontstaat een kleine paniek in mijn lichaam. Het probleem is al snel duidelijk want kennelijk is de accu leeg en deze is vermoedelijk leeg getrokken door een lampje. Deze had ik waarschijnlijk gebruikt om nog iets te pakken en te zoeken in de auto voor dat ik het ziekenhuis voor het eerste in ging (bijna 7 dagen terug).
Gelukkig was ik voorbereid op dit probleem want ik had startkabels en moest alleen maar iemand vinden die mij even wilde helpen. Nou ik kan je bij dezen vertellen dat het bijna onmogelijk is in een garage van het ziekenhuis. Kennelijk zijn mensen bij binnenkomst alleen maar gehaast en als ze naar buiten komen willen ze weer zo snel mogelijk weg.
Na bijna de moet te hebben opgegeven kom ik een moeder tegen met 2 tienerdochters. Die mij wanhopig mensen zie aanspreken en mij keer op keer teleurgesteld zie afdruipen. Ze wijzen naar de balloon waar opstaat hoera een jongen en vragen of ze mij ergens mee kunnen helpen. Ik leg ze het hele verhaal uit en voor dat ik het weet staat hun auto naast de mijne. Tot onze grote teleurstelling passen mijn kabels niet op haar accu en kan ze mij niet helpen. Uiteindelijk komt er een man bij staan die veel haast heeft maar met zijn auto krijg ik mijn auto aan de praat.

Met een auto die bijna propvol zit en een lopende motor haast ik mij terug naar de afdeling om het goede nieuws te vertellen dat we naar huis kunnen. Ik had ook de ANWB al ingeschakeld want ik moest er wel zeker van zijn dat ik thuis zou halen.
Deze is snel te plaatsen en geeft aan dat het een probleem is met de accu maar we thuis gemakkelijk moeten kunnen bereiken.
Boven aangekomen komt het stoom zowat uit de oren van je moeder want de arts waar jullie uren op heb zitten te wachten heeft jullie alleen maar gedag gezegd. Snel pakken we de laatste spullen zodat wij naar de auto kunnen.
Snel de spullen inladen en dan bekruipt opeens dat gevoel dat we met ze drieën naar huis gaan rijden. Je moeder gaat op de achterbank zitten naast je en ik zit met zweet handjes aan het stuur. Ik kan je nu eerlijk vertellen dat ik doodsbang was met jou in de auto want ik had nog niet zo lang mijn rijbewijs en ja speciale vracht. De terug rit heeft iets langer geduurd dan normaal want ik heb heel rustig met jou gereden achter in de auto. Dit hele avontuur vanaf dat wij jou kamer afliepen tot aan huis hebben we met meerdere foto’s vast gelegd en met iedereen gedeeld.
Ik parkeer de auto en ben echt heel moe maar vooral ook blij dat we samen thuis zijn.