Snottie 11

Lieve Snottie,

Wat ben ik ongelofelijk blij en trots op jou.
Het is mooi om te zien dat ondanks dat je nog maar een paar weken oud bent steeds meer dingen begint te ontdekken. Meerdere keren per week doe je opeens iets wat je nog nooit eerder hebt gedaan.
Inmiddels heb je laten zien dat je wel heel erg op je vader wilt lijkt want je hebt mijn kleur ogen aangenomen. Steeds vaker komt er een soort van glimlach op je gezicht maar er word ons verteld dat je dit nog niet bewust kan doen. Toch heb ik daar wel een andere mening over hoor net als dat je een voldaan gezicht laat zien zodra je de fles hebt gehad.
De manier van eten heb je zeker van je moeder want je eet zo verschrikkelijk snel dat je mensen keer op keer laat verbazen hoe snel je kunt drinken. Zelfs met een aangepaste fles weet jij er een hoog tempo in te houden.

Inmiddels zijn je handjes levensgevaarlijk want zodra je daar iets mee beet hebt laat je niet meer los. Met je oogjes kijk je steeds verder de wereld in begin je soms echt te staren naar dingen.
De luiers worden minder in hoeveelheid maar de luiers die je vult zijn soms amper te tillen. Zoveel uit zo een klein mannetje hoor ik mezelf regelmatig denken.
We maken bijna dagelijks foto’s of filmpjes van je zodat we je nieuwe ontwikkelingen kunnen delen met iedereen die jou lief heeft. Door deze klote tijden hebben we je niet echt aan iedereen kunnen showen zoals we gewild hadden. Inmiddels hebben al wel een paar familieleden je ontmoeten en je vast gehouden. Het blijft geweldig om te zien dat iedereen helemaal weg is van je zodra ze je zien. Natuurlijk komt dit omdat jij je glimlach weer in zetten en die vonkel in je ogen weer toont aan ze.

Ik heb dagelijks een aantal geluk momentjes met jou en een er van is het moment dat ik je strak inwikkel als een boritto. Kennelijk vind je het heel fijn als ik dit erg strak doe zodat je amper ruimte hebt om te bewegen. Doordat je dan zo ingepakt zit of lig je dan lekker rustig naast me en zijn alleen je kleine bruine oogjes duidelijke zichtbaar. Deze techniek heb ik mij helemaal meester gemaakt en ook daar bent ik de kraamhulp dankbaar voor. Ze heeft ons echt de eerste dagen er door heen gesleept en het was niet omdat jij lastig was maar vooral omdat ons veel fout was aangeleerd.
Ze vertelde ons dat na de eerste dag werken bij ons ze thuis had gehuild in de armen van haar man toen ze vertelde over het begin van jou leven. Dat ons niks gespaard is gebleven de afgelopen maanden/weken/dagen en elke dag doet ze weer extra dingetjes voor ons. Op tijd naar huis gaan zit er vaak ook niet in want ze wil vaak nog even dit of dat doen. Het helpt dan ook niet dat ik dan besluit om weer iets bijzonders te doen met de lunch en er dan maar weer vanuit ga dat ze ook mee eet.
Natuurlijk konden we haar niet met lege handen naar huis sturen na haar laatste dienst. Je moeder had weer een van haar beroemde verzamelpakketjes gemaakt en hadden we nog wat extra spullen meekunnen geven aan haar. Zodat zij deze spullen weer kan gebruiken bij mensen die niks in huis hebben. Dat komt toch vaker voor dan dat we allemaal denken en achter in haar auto liggen spullen voor ouders die krap hebben en waar zij haar haar diensten aanbied. Los van alle spullen die we hebben gekregen uit al onze gratis aangevraagde baby pakketten doen we er ook spullen bij die we zelf hebben gekocht maar nu overbodig zijn. Spullen waar andere iets aan kunnen hebben en we het die mensen ook echt gunnen.
Met tranen in haar ogen neemt ze afscheid want hoe kort haar hulp ook was waren het hele intense dagen. Waar wij heel blij waren met haar hulp en vooral wat ze voor ons heel betekend op zoveel verschillende manieren.