Snottie 10

Lieve Snottie,

Ik geniet zoveel mogelijk van je en kan het nog steeds amper bevatte nu je thuis bent bij ons. Het verschonen van je luiers doe ik met alle liefde en geniet er van als ik je de fles mag geven. Al vind ik het ook heel mooie om te zien als ik andere mensen de kans gun om jou een flesje te geven. Vaak zijn ze al verbaasd dat ze je mogen vast houden maar als ze je een flesje mogen geven glunderen ze bijna net zoveel als jou.
Aan de woorden papa/vader kan ik ook nog niet wennen. Wie is de vader of papa reageer ik nog steeds nog wat afwachten en niet omdat ik niet trots ben integendeel zelfs maar voelt nog zo onwerkelijk.

Ik ben een echt nachtmens en heb veel baantjes gehad in het avond en nachturen maar niks is hiermee te vergelijken. Vooral ergens rond 4 uur in de nacht staan je moeder en ik in een soort van zombiestand naast elkaar. De een doet dit en de ander doet dat en gelukkig voor ons val je telkens na je flesje snel weer in slaap net als je vader.
Inmiddels hebben je moeder en ik geleerd dat alles wat ons is aangeleerd in het ziekenhuis geleert is bijna allemaal verkeerd is. Gelukkig voor jou is het niet heel erg en is het ook weer zo af te leren.

Vandaag mag je voor het eerst onder de douche met papa en dan besef ik maar weer eens hoe klein je wel niet bent. Je kwetsbaarheid maakt mij onzeker want zoals je weet is alleen perfectie goed genoeg. Met je douche is een hele opgave want water op je spatten en je ondersteunen terwijl je nat bent is bijna onmogelijk. Toch geniet je zichtbaar en houden we het een tijdje uit onder de douche onder het toeziend oog van je moeder en de kraamhulp. Stiekem maken die foto’s van ons en 1 is echt heel mooi geworden. Daar leun je met je hoofdje over mijn schouder heen terwijl het water over ons heen stroomt.
Voor het afdragen heeft je moeder al verschillende doeken klaargelegd op de commode want kennelijk is dat haar afdeling en kan ik nog even zelfs opfrissen.

Hoe klein je ook bent weet je nu al mensen te raken en te veranderen want Ome L de broer van je moeder herken ik bijna niet meer. Hij voert opeens gespreken en is net als opa zichtbaar trots op jou.
De weken erna komen er een aantal ooms en tantes langs waar je kennis mee mag maken. Dit gaat meestal gepaard met tranen en de worden oh wat is hij klein en schattig. Gelukkig krijgen we je wel altijd terug van ze als ze je vast hebben gehouden al weet ik wel dat je voor behoorlijk wat klapperende eierstokken hebt gezorgd bij elke visite.
We worden overladen door geweldige cadeaus voor jou en leuke kleedjes waar je pas over een tijdje in kan. Vaak beseffen je moeder en ik pas dan weer hoe klein je wel niet bent als mensen dat ons vertellen als ze je in het echt mogen aanschouwen. Net als ons kan iedereen uren van je genieten en voor sommige mensen maken we een beetje een uitzondering. Deze mensen hebben vaak alles meegekregen met wat allemaal hebben moeten doorstaan toen je nog in de buik zat van je moeder. Ook zij hebben zo naar dit moment toegeleefd net als ons.