Snottie 1

Wat maakte mijn hart een sprong toen ik voor het eerste over je hoorde. Je moeder gillend zwanger! Zwanger! Ik nog lang uit in bed onder de dekens want het zal toch wel een negatieve uitslag worden. Nog geen maand er voor hadden we het besluit genomen om te gaan kijken of het ons genut was. De overlijdens van onze beiden ooms dit jaar had ons aan het denken gezet en ons doen besluit dat we niet wilde wachten op een groter huis.
Het zou vast nog een tijd duren voor dat het ons genut zou worden maar jij besloot dat onze tijd eerder zou zijn. Ik heb alleen maar gezegd nee dat kan niet. Niet omdat je niet welkom was maar vooral uit ongeloof.
Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik van jongs af aan vader wilde worden. Op die manier kon ik de naam doorgeven die ik van je opa had gekregen en met trots draag. Eindelijk was het dan zo ver en ook al stonden we nog helemaal aan het begin. Wat waren we blij dat we ouders zouden worden van jou.

Jij maakte het je moeder niet gemakkelijk want zeker de eerste 3 maanden was ze behoorlijk ziek. Zelfs zo ziek dat ze thuis moest blijven van haar werk en ik zelfs in het weekend voor haar pillen moest gaan halen bij de huisartsenpost.
Toch heb je ook zoveel momenten gegeven omdat we het nieuws al snel gingen delen met de mensen dicht om ons heen. Oh wat waren die mensen blij en wat zijn er veel tranen gevloeid uit blijdschap om jou.

Je maakte het mij soms behoorlijk lastig om je moeder regelmatig cravings te geven die meestal heel uit een lopend en vaak van korte duur. Vaak op het moment dat ik een voorraad had ingeslagen kwam er een nieuwe craving aan.

In de maanden die volgende liet je weten dat je een jongetje zou worden. Daarmee liet je mijn grootste wens in vervulling gaan want je zou de naam van je opa krijgen. Dit hadden we een paar dagen na dat we wisten dat we zwanger zou jou waren al besloten. Je bent vernoemd naar je twee opa’s.

Rond de 12 weken liet je ons schrikken met afwijkende uitslagen maar gelukkig krijgen we daardoor meer tijd om je te mogen zien in de buik van je moeder. Ik begon het eindelijk een beetje te begrijpen hoe je een echo moest zien en kon daar dan trots over vertellen aan de vrienden en familie. In een korte 3D echo was te zien dat je mijn neus hebt althans dat zei je moeder meteen.

In huis kwamen steeds meer veranderingen want we moesten ruimte maken voor jou spullen en met de nesteldrang van je moeder had ik altijd het idee dat ik achterliep. Dat terwijl we ruim op tijd waren met het aanschaffen van de spullen en alles in elkaar zetten.

De laatste maanden werden te zwaar voor je moeder en die bouwen het werd steeds meer af waardoor ze steeds langer thuis bleef tot ze verlof voor jou kreeg.
Nog voor dat je te wereld kwam luisterde goed naar je papa want je wilde pas ter wereld komen als papa thuis was.
Uiteraard koos je er voor om midden in de nacht aan te geven dat het genoeg was. Een kort telefoon gesprek en een bezoek van de verloskundige zorgde er voor dat we in de auto zaten op weg naar het ziekenhuis. Gek genoeg was er geen seconden stres en heb ik heel normaal gereden. Iets wat ik misschien niet had verwacht want ik zag mezelf al over de snelweg heen scheuren als max verstappen. Nee, in tegendeel zelfs met normale snelheid ging het voor je moeder iets te hard waardoor ik een stuk langzamer ging rijden.

Eenmaal bij het ziekenhuis aangeven kreeg ik last van stres maar gelukkig was er vooral adrenaline in mijn lichaam dat de overhand had. De gedachte dat ik hier binnen kom met je moeder maar met jou samen de deur uit mag lopen.