Girl power!

Niets spannends te melden, maar toch maar ff schrijven. Ik zit nu op mijn werk en ben vanavond alleen thuis, dus ik dacht voor ik naar huis rij nog maar even iets te typelen. Ik heb gisteren behoorlijk progressie gemaakt met mijn paper, dus daar ga ik vanavond mee verder en dan wil ik niet nog de smoes ter beschikking hebben dat ik nog wel even een stukje in MD kan schrijven.

Vandaag een kletsdag gehad op kantoor. Begon zoals iedere maandag met de voorbereiding van het stafoverleg met de portefeuillehouder. Voor mij over het algemeen niet zo'n zinvol overleg, omdat het om een andere dan mijn portefeuillehouder gaat en daarmee heb ik gewoon bila's. Maar ach, je hoort wel wat er speelt. Tussendemiddag afspraak met die van HRM die ik naar een hoger plan wil krijgen. De coördinator van die club is al uit zijn functie ontheven en ik had gedacht dat zij daarvoor in de plaats zou schuiven. Ik vrees echter dat zij zich onvoldoende heeft geprofileerd, waardoor het coördinatorschap naar een tijdelijke kracht is gegaan. Niet alles is derhalve verloren; ik heb haar daarom zeer dringend geadviseerd bij onze leidinggevende kenbaar te maken wat haar ambities, plannen en ideëen zijn. Ik weet namelijk zeker dat hij haar niet op die post gezet heeft omdat ze zelf niet of onvoldoende duidelijk had gemaakt dat ze dat ook wilde. Dat hij een tijdelijke kracht de post heeft gegeven says it all. Vervolgens 's middags een soortgelijk gesprek gehad met die van Communicatie. Haar aangegeven welke stappen ze nu moet nemen en zich niet moet laten leiden door misplaatste loyaliteitsgevoelens naar de niet-functionerende huidige coördinator van die club. Haar loyaliteit moet liggen bij het organisatiebelang en deze is gebaat bij doorpakken harerzijds. Ik heb beide dames wel duidelijk gemaakt dat ik voor hun ook mijn eigen geloofwaardigheid op het spel zet en mij bovendien op glad ijs begeef, dus dat ik verwacht dat ze hun stinkende best gaan doen om hun nieuwe rol waar te maken.

Het valt mij op dat vrouwen de neiging hebben zich nogal afwachtend op te stellen in plaats van actief hun ambities en kwaliteiten uit te dragen en zich duidelijk te profileren. Ze denken kennelijk dat het "vanzelf" opgemerkt wordt als je ambities en kwaliteiten hebt en dat die leuke functie dan ook "vanzelf" aangeboden zal worden. Dames: NOT!!! Succes is voor een groot deel af te dwingen en moet je ook afdwingen. Verkoop jezelf! Wees niet te bescheiden. Laat zien wat je in je mars hebt en hou niet kunstmatig jouw niet functionerende collega's overeind uit gevoelens van medelijden of loyaliteit! Daar is echt niemand bij gebaat: de organisatie niet, diegene niet en jij zeker niet. Benader het gewoon zakelijk en observeer je mannelijke collega's eens: kijk hoe zij het telkens wél voor elkaar krijgen te komen waar ze willen. Zij zorgen heus wel dat ze opgemerkt worden en daar hoeven ze helemaal de beste niet voor te zijn. Denk niet: "ik weet niet of ik het wel kan" of "ik weet niet of ik het wel leuk vindt", maar ga er gewoon voor en ga het gewoon doen! Dat is de enige manier waarop je die vragen kunt beantwoorden. En so what als je het niet kunt of leuk vindt? Dat eerste is sowieso niet waarschijnlijk, want vaak ken je je eigen beperkingen en kwaliteiten heel goed, maar heb je de neiging je beperkingen te overschatten en je kwaliteiten te onderschatten. NIET DOEN!

Kortom: ik roep op tot een 2e emancipatiegolf. Dit keer niet een gevecht tegen de man, maar een gevecht tegen jezelf. Die kansen zijn er, maar je moet ze wel pakken!