De 6e dag....

Há! Bijna een week gestopt!! Vanavond heb ik er om de één of andere reden iets meer last van, maar ik heb nix in huis, dus jammer dan. Al vraag ik me af of als ik wél wat in huis zou hebben, ik daaraan toe zou geven. Ik pleeg te denken van niet.

Vandaag kwam voor het eerst een collega vragen of ik mee ging roken.... Die wist het kennelijk nog niet. Ik heb het dan ook niet rond gebazuind. Hij was teleurgesteld, want nu heeft hij niemand meer om mee te roken. Hij zit namelijk op een afdeling die los van / naast de staande organisatie functioneert en waar niemand rookt. Ik maakte tot voor kort ook een aantal dagdelen per week deel uit van die afdeling, maar nu niet meer. Toen ik hem een paar uur later vroeg of de sigaret gesmaakt had, bleek hij nog niet gerookt te hebben. Mijn stoppen heeft dus ook een positief effect op de rookfrequentie van anderen .

Vannacht eindelijk weer eens redelijk geslapen: wel vaak, maar niet lang wakker. Geen "briljante" overpeinzingen vandaag dus. Vanmorgen zowaar een beetje op tijd opgestaan: we gingen om 07:00u de deur uit. Zoals het eigenlijk hoort, maar wat we bijna nooit halen. Erg veel kansloze lullo's op de weg, zodat ik alsnog nét na 08:00u op mijn werk was. Jammer. Toen ik al even achter mijn bureau zat en mijn spiegeltje tevoorschijn haalde zag ik pas dat mijn oogmake-up bijna op mijn knieën zat. Ik zit met alleen mannen op een kamer en ben ook nog hun leidinggevende, dus dubbel reden dat ze niets zeggen. Ze hebben we ook wel eens met mijn jasje volledig scheefgeknoopt de deur uit laten gaan naar een bespreking. Gelukkig wees een vrouwelijke collega mij er in de gang nog op tijd op. Ik weet niet wat dat is met mannen hoor: zien ze het niet, interesseert ze het gewoon niet of denken ze dat ik een of andere nieuwe mode volg die zij niet kennen?

De hele ochtend in overleg; wel erg veel gelachen. Ik heb toch wel een hele leuke baan. Vooral een hele leuke omgeving (collega's, leidinggevenden). Ik heb nog nooit op een werkplek zoveel lol, maar ook waardering gehad. Blij dat ik ervoor gekozen heb om te blijven toen zich onlangs een op zich wel hele goede kans voordeed. Geld is ook niet alles. De rest van de dag besteed aan discussiëren met mijn kamergenoten over van alles (pensioenleeftijd, populisme, cliëntelisme, enz.), informatiejagen (wie wil wat precies en waarom) en een collegeadvies schrijven dat eigenlijk helemaal niet in mijn taakgebied valt, maar die door degene die er wel over gaat al 3 maanden was laten liggen. Ja: er zijn ook flapdrollen op mijn werk, maar die zitten over het algemeen niet in mijn afdeling. Dat bewijst dat arbeidsethos voor een belangrijk deel bepaald wordt door de manager: mijn afdelingshoofd is in staat om mensen het beste uit zichzelf te laten halen en bovendien zeer geliefd te zijn bij diezelfde mensen. Dat is best knap als je bedenkt dat hij de helft van de organisatie onder zich heeft en de overige 5 afdelingshoofden de andere helft, maar die lang niet zulke goede resultaten boeken.

Rond 18:15u naar huis - even langs de Mac, want mijn Duif zou laat zijn (studeert ook 's avonds nog) en geen inspiratie om voor mezelf te koken. Na gegeten, de beestenboel (4 katten, 2 konijnen) verzorgd en de waxinelampjes in de tuin aangestoken te hebben was mijn plan om te gaan strijken op zolder. Dat doe ik liefst als ik alleen ben, anders vind ik het zo ongezellig. Maar toen ik mijn huispak aan het aantrekken was, kwam mijn duif onverwachts vroeg thuis: zijn docent was ziek. Lekker handig dat ze hem - en de andere studenten die voor Jan Doedel waren gekomen - dat niet even van tevoren hebben laten weten... Nu zit ik dus lekker op de bank en ga ik vrijdagavond wel strijken. En het mooie poezenmeisje ligt weer met een uiterst tevreden hoofdje en een armpje om zijn been languit bij mijn lief op schoot.

Toen ik net even koffie ging halen zat onze laatste aanloopkat te kijken naar iets dat op de grond lag. En ja hoor: weer een spitsmuis. Onze katten komen met grote regelmaat (bijna dagelijks) met allerlei soorten muizen aanzetten. Vaak ook nog levend. Dan vang ik ze en zet ze - na de bezorger uitvoerig bedankt te hebben voor het heerlijke hapje - aan de andere kant van het huis er weer uit. De laatste tijd doe ik dat met handschoenen of zo, want ik ben al twee keer ongelofelijk hard gebeten door zo'n ondankbaar slachtoffer. Als ze dood zijn, zijn ze meestal nog helemaal mooi en gaaf. Dat begreep ik in het begin niet: gingen de katten er soms op zitten? Blijkt dat muizen over het algemeen doodgaan aan een hartstilstand als katten met ze gaan spelen (zou ik ook doen denk ik). Ik dacht dat deze ook dood was en wilde hem al in de Kliko gooien toen hij opeens een heel klein beetje begon te bewegen. Ik heb hem nu dus maar ergens warm buiten het bereik van de katten gelegd. In één van de kattenmanden! Haha; wraak. Misschien haalt hij het nog.