De 3e dag...

@ Rook: ja ja, weer een dagje erbij. Én... mijn lief heeft vandaag wel een sigaretje gerookt. Hahaha. Voelt wel goed. Hij is altijd óveral, maar dan ook echt óveral beter in. Zelfs in dingen niet doen, zoals niet roken. Maar nu heb ik hem een keer verslagen: VICTORY!! Dat laat ik me niet meer afnemen door zelf te smokkelen.

Vanmorgen weer veel te lang gedaan over me wassen, tandenpoetsen, aankleden, opmaken, enz. Mijn lief nijdig natuurlijk: "Voortaan sta je maar gelijk met mij op! Ik zit al een kwartier beneden!" Dat is één van de ergernissen die ik heb over hem: hij is bijzonder goed in snauwen. Als je iets niet direct verstaat of als hij denkt dat je een bepaalde bedoeling hebt als je iets zegt of om welke reden dan ook: snauw snauw snauw. Aardje naar zijn vaartje (is een Groningse vierkante kop). Alleen ik pik het niet, in tegenstelling tot zijn moeder. We hebben echter nooit ruzie, omdat ik mijn mond hou als ik boos ben. Dat behoeft wellicht enige toelichting: ik ben, of beter: was van nature een ongelofelijke driftkikker met hele losse handjes. Mijn vorige vriend sloeg ik dan ook de kamer door en als ik boos was dan molde ik alles om me heen om vervolgens kwaad weg te lopen. Mijn huidige lief kende mijn vorige vriend, dus toen wij gingen samenwonen heeft hij gezegd dat als ik hem één keer sla, hij mij zo hard terugslaat dat ik niet meer opsta; dat als ik spullen stukmaak of met deuren ga gooien, hij mij eruit zet en een ander slot op de deur zet; en dat als ik boos wegloop, hij ook het slot verandert en ik er niet meer inkom. Klinkt nogal drastisch, maar dat was ook echt nodig. Inmiddels (we zijn al 17 jaar samen) ben ik dat driftige en fysieke dus helemaal afgeleerd en doe ik van de weeromstuit helemaal nix meer als ik kwaad ben. Om de zoveel tijd ben ik het weer spuugzat en dan hebben we een "goed gesprek"; de laatste keer heb ik gezegd dat ik ermee kap als we niet in relatietherapie gaan. Dat dreigement heb ik nog niet waargemaakt, maar ik geloof dat ik nu de sleutel heb gevonden: gewoon terugsnauwen. Toen hij vanmorgen weer begon te snauwen, snauwde ik zonder erbij na te denken terug en surprise: hij reageerde veel normaler dan wanneer ik zoals normaal op zijn gesnauw reageer, namelijk verongelijkt of helemaal niet. Na mijn werk nog een paar keer geprobeerd en het blijkt geen one-off. Het werkt echt als een tierelier! Om erachter te komen dat ook het omgekeerde geldt van "wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet" moet je kennelijk 17 jaar samen zijn.... Nou ja, beter laat dan nooit. Het lijkt zowaar echt weer eens leuk tussen ons te worden.

Well, verder over mijn dag. Vanmorgen naar mijn werk. Normaal werk ik niet op vrijdag (ik ben ambtenaar en werk 4 dagen van 9 uur), maar ik had woensdag al vrij genomen, vandaar. Voor de high tea gisteren hadden we de loodzware kantinetafels in de gang gesleept en die hebben we eerst teruggesleept. De imbeciel die deze tafels bedacht heeft, is gelukkig inmiddels weg. Die tafels sturen we hem nog wel na. Trouwens veel rechtstreekse en indirecte complimenten gekregen over de high tea en de organisatie ervan. Ook over de verkiezing die we hadden uitgeschreven. Ik ben zowaar een aantal keer door collega's genomineerd voor "best geklede". Haha. Na het tafelslepen gebruikelijke hak-op-de-tak-werk. Mijn functie bestaat vooral uit brandjes blussen en andere ad-hoc bezigheden, dus ik kan zelden voorspellen hoe mijn dag loopt. Ik ren eigenlijk van hot naar haar, van bespreking naar bespreking en probeer daar tussendoor nog wat adviesnota's of andere stukken te schrijven. Dat is zo dynamisch dat ik helemaal niet aan roken denk. Ik heb dan ook geen kamergenoten of zo die roken (voorheen wel) en mij eraan "herinneren" dat ik rook. Verder mijn dag zo doorgehobbeld en rond 16:15u weggegaan, want ik moest nog een paar boeken voor sluitingstijd terugbrengen naar de bieb. Toch te laat: moest 10 euri boete betalen . Ik zou lekker op tijd thuis geweest kunnen zijn, maar de laatste snelweg naar mijn huis was 3 uur van tevoren een ongeluk gebeurd en natuurlijk staat het dan 3 uur later nog steeds vast, terwijl van het ongeluk in geen velden of wegen nog iets te zien is. Kansloos. Uiteindelijk dus nog net zo laat thuis als anders.

Mijn lief zit nu tegenover mij op de bank met zijn eigen laptop op schoot om de paar minuten te roepen dat zijn neus gebroken is. Één van de katten (we hebben er 4) is onlangs midden in de nacht op zijn gezicht gevallen ( ) en hij is ervan overtuigd dat het daardoor komt. Ik moest natuurlijk zeer serieus zijn neus beoordelen of die niet dikker is dan anders.... Weet ik veel hoe dik zijn neus anders is?! Daar let ik toch helemaal niet op? Ik zie niets geks. Volgens mij is hij gewoon snipverkouden en dat geeft druk op je neusschot. Maar ja, je weet hoe mannen zijn....

Enfin, weer een heel verhaal geworden waarin ik eigenlijk verrassend weinig zeg. Morgen maar weer verder - ik ga zo naar mijn mandje.

Oh: ik zie dat ik nog niet op alles van mijn eerste entry een recap heb gegeven, dus nog even snel:
- heb zelf geen scones gebakken, maar voor 60 f*cking pleuri bij de duurste patissier van Amersfoort taart en andere zoetigheden gekocht.
- van maatpak paste alleen de broek en de blouse goed. Jasje was op de schouders veel te krap en rok te kort. Volgende week woensdag terugkomen....