About food.

Mijn grootste bron van entertainment zijn tegenwoordig de kookgroepen op Facebook. Ik zit in een Arabische kookgroep en een Marokkaans/Turkse kookgroep. Ik sloot me vanzelfsprekend aan vanwege de recepten, maar ik ben gebleven voor de drama. Er is altijd ruzie en ik vind het schitterend: De ruzies gaan namelijk helemaal nergens over.

Iemand zegt Ramadan Kareem? Krijgt een hadith onder de neus geschoven over waarom je Ramadan Mubarak moet zeggen. Kook je met knoflook of ui tijdens de ramadan? Ruzie, want volgens bepaalde stromingen zou dat niet mogen. Maak je Marokkaanse pannenkoekjes? Je doet het verkeerd. Noem je je gerecht überhaupt Marokkaans? Hoe durf je, het is Algerijns en die kutmarokkanen hebben het gewoon inge- jup. Allemaal zaken waarvan je denkt: Who the fuck cares. Ik moet er in ieder geval smakelijk om lachen. Vermoedelijk omdat het lastig te begrijpen is dat volwassenen zo met elkaar omgaan, maar dat is een verhaal voor een andere dag.

Aaaaaaanyway maar ik wilde het dus hebben over authenticiteit, wat een heel moeilijk woord is blijkbaar want ik schrijf het steeds verkeerd #allochtoon4life. Gister gaf een van de kinderen in mijn klas een presentatie over Griekenland, en vertelde over bekende Griekse gerechten. In dezelfde adem volgde vervolgens: "Maareigenlijkisdithelemaalnietgriekshetkomtuitdebalkanlanden".

Ik wil graag zelf gevulde wijnbladeren maken en ik zocht een Syrisch of Libanees recept, want het moet natuurlijk wel lijken op die van mama. Ik kwam een Libanees recept tegen dat -god forbid- rundergehakt gebruikte in plaats van lamsgehakt. Weer fissa in de comments want dat kan echt niet hoor, dan is het niet meer authentiek en al helemaal niet Libanees.

Mensen hebben blijkbaar een bizar soort verdedigingsmechanisme tegen voedsel dat andere landen en andere streken uit hun eigen land op een andere manier bereiden, evenals een bereidheid om ten strijde te trekken om te bewijzen dat hun recept ALGERIJNS is en niet MAROKKAANS. Het komt uit de BALKAN niet uit GRIEKENLAND. Falafel is ISRAËLISCH en niet EGYPTISCH. Het is een heel interessant fenomeen om te aanschouwen vind ik zelf. En ik haal de popcorn er natuurlijk graag bij.

Maar kan er zoiets als authenticiteit bestaan in koken, vraag ik me dan af. Hetzelfde recept binnen hetzelfde land wordt per streek op een andere manier klaargemaakt. Maar hetzelfde recept bestaat vaak ook in andere landen die het dan ook op een andere manier klaarmaken. Andere kookwijze, verschillende kruiden, recepten worden al eeuwen continu aangepast. Er speelt denk ik nog een factor: Familie. Het valt me op dat recepten die als "authentiek" gezien worden vaak recepten zijn die nog van overgrootmoe stammen. Als een recept dan teveel afwijkt van het recept van overgrootmoe dan raakt het wellicht een persoonlijke snaar.

Het is dat ik geen kookwetenschappen studeer, anders was dit een supertof scriptiethema geweest. Daar kan ik wel een onderzoek over schrijven en vragenlijsten over creëren. Hoewel eten (en de daaruit resulterende conflicten) eigenlijk ook sociaal is en het thema daarom ook best een plek kan hebben in de sociale wetenschappen. Maar helaas niet in de orthopedagogiek. Had ik toch mijn sociologiestudie voort moeten zetten cool!
23 apr 2021 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Azura
Azura, vrouw, 7 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende