Deel 2 - Oekraine (Zhitomir)

En de tweede blog staat online :-)

Afgelopen dinsdag zijn we van Kiev afgereist naar Zhitomer, waar we tot donderdag zijn gebleven. Voordat we dinsdag naar ons hotel gingen hebben we eerst een tussenstop gemaakt bij een kamp voor vluchtelingen uit de oorlog tussen Oekraine en Rusland. Deze oorlog speelt zich sinds 2014 af in het oosten en schijnt in de plaatst Dotesk het hevigst te zijn. Ondertussen zijn er (volgens wikipedia) al 10.000 doden gevallen, 23.000 gewonden en meer dan 1 miljoen mensen zijn gevlucht, waarvan de meerderheid naar het buitenland.

Bij het kamp werden we in verschillende groepen opgedeeld. Sommigen zijn bezig geweest met vegen, anderen hebben met de kinderen gespeeld en weer anderen zijn in gesprek geweest met de mensen daar. Samen met een van onze leiding die mee was heb ik een gesprek gehad met twee verschillende vrouwen, die beiden iets van hun situatie met ons hebben gedeeld. Beiden waren ze gevlucht omdat het niet meer veilig was en beiden hebben ze hun baan moeten opgeven en hun woning in de hoop ergens anders veiliger te kunnen leven. Nu zitten ze beiden al 3 jaar in dit kamp. Een iemand alleen en de ander met zoon en dochter. We hebben ze een luisterend oor mogen bieden en voor de vrouw met zoon en dochter mogen bidden. En daarna natuurlijk nog even met elkaar op de foto :-)
De andere vrouw wou niet dat we voor haar gingen bidden, omdat dat volgens haar niet van haar kerk mocht. Maar we hebben in ieder geval kunnen laten zien dat we naast haar staan.

DAG 6

De woensdag hadden we een wat drukker programma. Op deze dag zijn we naar gehandicapten geweest, waarvan 90% niet gewild was door de ouders. Hier komen mensen van een beetje gehandicapt tot zwaar gehandicapt en van jong tot een jaar of 30. We kregen hierbij eerst een rondleiding en mochten daarna activiteiten doen met hun. Sommigen hebben met hun gedanst en anderen, waaronder ik, hebben met hun de bal lopen overgooien en sommigen die je aan de hand pakten om met hun mee te lopen om vervolgens weer de hand van een ander te vragen.

Daarna zijn we dooorgegaan naar ouderen die daar door hun kinderen zijn achtergelaten en daar hun tijd uitzitten. Hier hebben we mogen luisteren naar de ouderen hun verhaal en voor hun mogen bidden. In de tweede kamer waar we kwamen zaten twee vrouwen die beiden hun hart aan Jezus hebben gegeven. En als het altijd zo makkelijk zou gaan als bij hun ....Het enige wat we hebben gedaan is kort over Jezus vertellen en toen wilden ze beiden hun hart aan Jezus geven.

DAG 7

De laatste dag in Zhitomir. Vandaag werden we als klas in twee groepen opgedeeld en is onze groep naar een opvang geweest voor ex drugsverslaafden en ex gevangenen. Hier komen mensen die hulp nodig hebben vrij van hun verleden en worden getraind en gesterkt in hun geloofsleven om uiteindelijk dit weer uit te dragen naar anderen. We grapten al een beetje dat het een soort bijbelschool was. Het mooie hieraan is ook dat er verschillende mensen in de leiding zitten die eerst zelf in de opvang zaten om vrij te komen.

Sommigen van de mensen die daar zaten hebben hun getuigenis gegeven en een klasgenoot en ik hebben ook ons getuigenis mogen geven. Eerst vond ik het best wel spannend om te doen, vooral omdat voor mijn gevoel het getuigenis helemaal niet vergelijkbaar was met die van hun, maar toen ik eenmaal sprak begon ik ook te begrijpen wat de bijdrage van mijn getuigenis was. En ook het getuigenis van mijn klasgenoot was gewoon supermooi. Daarna zijn we nog gaan bidden voor profetische indrukken voor die plek en hebben die doorgegeven en zijn uiteindelijk hier geeindigd met een groepsfoto, waar ik straks gewoon een verzameling van heb.

Vanuit hier zijn we naar een andere plek gegaan waar we hebben geevangeliseerd. Wat vooral veel indruk op me heeft gemaakt zijn 3 meiden die we hebben mogen aanspreken. Deze meiden waren denk ik begin 20 en waren orthodox. We hebben gevraagd of we voor ze mochten bidden, wat wel mocht. Ze hadden alle 3 best wel heftige dingen. Van de een was net haar vriendje overleden, de ander was haar moeder van zwanger wat allemaal best onzeker was en bij de derde had haar oma iets aan het hart. Op het moment dat ze alle drie hun verhaal deden braken ze ook alle drie. We hebben toen voor ze mogen bidden, bemoedigen en natuurlijk huggen :-)

Later hebben we ons op een plein verzameld waar een aantal klasgenoten nog een getuigenis hebben mogen geven door de microfoon, hebben een aantal een toneelstukje opgevoerd en zijn we ook daar nog met mensen rondom in gesprek geweest. Ook deze dag zijn er verschillende mensen geweest die hun leven aan Jezus hebben gegeven.

En dat waren alweer de avonturen van Zhitomir. Ondertussen zitten we alweer een aantal dagen in Kiev. Daarover kun je een dezer dagen meer lezen. :-)