Terug zien na 45 jaar...

Zoals velen ben ik zonder vader op gegroeit, er werden alleen de nare dingen over je vader verteld de echte waarheid heb ik nooit van mijn moeder gehoord, alleen als ik er naar vroeg vertelde ze wel over haar schoon fam. en dat mijn opa en oma al voor haar huwlijk overleden waren. Het verhaal klopte ook niet wat ze vertelde, daar ben ik sinds vorig jaar achter gekomen na het gaan zoeken naar mijn fam. van vaders kant.
Je mist je hele leven een gedeelte waar je niks over weet, maar je toch gaat afvragen naar erfinis van ziektes of dergelijke. Karakter, hoe hij was als vader of broer. Waar hij geboren is? in friesland of limburg.
Rond die tijd kwamen werkmensen voor de mijn naar zuid limburg.
Tegenwoordig door internet en sociaalekontakten, via via kom je toch fam tegen.
Vandaag ben ik er achter gekomen dat ik al een langere tijd een nicht op facebook heb en heb er nooit bij stil gestaan, ik dacht zo van naam genoten hahaha niet dus.
Gelukkig dat zei mij heeft gevraagt van wie ik een dochter ben en ja eindelijk een nichtje van me vader.
Zei is vroeger vaker bij ons op logee geweest, ik was toen nog een hummeltje, maar ze kon het nog precies beschrijven hoe het lag, en het klopt dat is mijn geboorte huis in Kerkrade.
Worden dromen toch nog waar, en ga eindelijk mijn nichtjes leren kennen van vaders fam.
Zoals ik al gedacht had woont er toch ook nog een deel in friesland, maar bijna de fam. wat in limburg woont is fam. van elkaar.
En woon nu al meer dan 7 jaar in de buurt van me fam/ zonder te weten wie het zijn. Op 1 broer na van me vader.
Maar die heeft geen intresse denk ik.
Dus dat er dan toch een nicht zich meld is gewoon geweldig.
Deze week gaan we ons trefen, spannend maar het voelde gelijk goed.
Eindelijk de waarheid verteld krijgen, ik was zelf al achter sommige waarheden gekomen, wat echt wel pijn heeft gedaan.
Mijn moeder heeft het niet echt makkelijk gehad en was bang om ons te verliezen.
We zagen onze vader heel zelden, wat ik nooit leuk heb gevonden als we er naar toe moesten.
Wij woonden in Soest en me vader in limburg, me moeder trouwde opnieuw en dat was een gevolg van een verhuizing naar utrecht. 5 lange jaren wat voor mij een hel was, om de haverklap was ik wel ziek of lag in het ziekenhuis, heimwee naar limburg. (die is chronisch)
huwlijk was naar 4 jaar al gescheden, maar waren wel 2 kinderen geboren.
Ik weet nog heel goed dat ik het maar raar vond, dan die papa, dan hete je zo en in limburg opeens weer anders, ik snapte er niks meer van.
Op een zondag nam me moeder me mee om naar woningen te gaan kijken in limb. maar we belanden in een kroeg, mijn moeder stelde me aan een man voor kondje dit is je vader, ik heb haar niet gelooft en me vader ook niet.
Met de jaren is het kontakt nooit gegroeit vanwegen me moeder, wel kwamen we hem vaker in de cafes tegen, en zo ken ik me vader.
En ben er nu achter hoe het inelkaar zat, en was echt boos op me moeder dat ze me vader had ontnomen.
Die leugens waren gedeelte waar maar hoezo en waarom is nooit vertel.
Zo dat haar eigen leugens niet ondekt werden. Tja de 60stiger jaren was het wel een beetje anders als nu in mijn tijd.
En ben ook niet meer boos op me moeder. Ze heeft genoeg in haar verborgen gehouden waar ze nooit over sprak of wilde spreken.
Gelukkig dat ik dan toch noch een gedeelte van mijn gene ga leren kennen, en ik rust krijg en antwoorden.....