Mezelf terug gevonden......

Vaker als mijn eigen leeftijd ben ik al verhuisd als kind elk jaar een andere basis school.
Nergens kon je de lessen of opgaves leren, iedere school had zijn eigen manier, vriendinnetjes had ik niet lang, voor we het wisten zaten we al weer ergens andersm
Van Limburg naar Amesfooort, van Utrecht naar Limburg, van Limburg terug naar holland, ga nog maar even zo door.
Tot mijn 15de hadden we net 4 jaar in een herenhuis gewoont gingen we naar een eengezins woning, dat was ff wennen...
Gelukkig bleven we in Limburg en kon ik de middelbare school wel op 1 de zelfde school doorstaan.
Dus ook vriendinnen gekregen, enzo. De pupertijd heb ik erg zwaar gevonden omdat ik ook nog een broertje van 11 jaar jonger had waar ik bijna de hele zorg van over nam, op mijn 22 ben ik op mezelf gaan wonen..........
Nou daar begon de elend weer, Als ik het ergens langer dan een jaar uithield was het lang, tot voor 7 jaar geleden.
Ik ben met mijn 22ste naar Hessen(D) verhuisd vanwegen een relatie die 3 jaar heeft geduurd en 3 verschillend woonplaatsen heb gewoont.
Zomer 2002 heb ik me boeltje bij elkaar gepakt en ab nach Holland.
Mijn kids waren oud genoeg om te beseffen dat ik ongelukkig was en heimwee had naar Limburg had, hun zijn bij hun vader gebleven in de bergen en dorpjes, waar ieder zig kent en alles van elkaar weten. (was niks voor mij)
Toch heeft het tot 2006 geduurt tot ik eindelijk een gevoel kreeg van, hier zou ik wel willen wonen, tussen de rijtjes huizen in... En zomer 2007 ben ik hier ingetrokken (na 5 jaar geen eigen woning of ruimte)
Het zou heel anders worden als hoe ik het altijd heb gehad, nieuwe start nieuwe kleur.
Hoofd kleur blauw, zag wel mooi uit maar paste niet echt bij me, maja als je niks heb ben je blij met alles wat je krijgt.
Creatief zijn we door de jaren wel geworden met zoveel verschillende woningen enz. Als het maar schoon is, ja toch...
De laadste 5 jaar heeft me zoon bij me gewoont, zelf hij voelde zig niet helemaal bij mama thuis dus besloten we voor een eengezinswoning te gaan, laten inschrijven en de hele retemetuut gedaan en we zouden binnen 3 maanden verhuizen.
Ik was al begonnen met deco te kopen voor in het nieuwe huisje hahahahaha kregen we een brief de bouwverineging veranderde van aan bieden van woningen, je moest je op nieuw aanmelden en door je hele provincie.
Je kan elke dag reageren alleen vergeten ze er bij te schrijven dat niet alleen ik maar 100 anderen er ook op kunnen reageren, zo raar systeem ik snap het nog steeds niet lol
Voor we het wisten waren er al 3 jaar om en nog steeds nie gereageert op een woning of dergelijke...
We leefde samen ons eigen leven en vonden het wel fijn zo, zone man woont al bijna een jaar uit het huis, samen met zijn meisje in de buurt van Hessen, en zien elkaar te weinig.
Ieder heeft een tijd nodig gehad om met de situatie om te gaan dat men weer alleen is, en stilte om je heen.
Nu woon ik nog steeds in de zelfede bovenwoning en heb hier en daar dingen veranderd de kleur terug naar zwart/wit met oude en antieke spullen er tussen door en men voelt zig al een heel ander mens in zijn eigen 4 muren.
Soms denk ik wel eens dat ik het laadste jaar pas volwassen ben geworden, denk anders dan als voor 2 jaar.
Heb van heel veel zogenaamde vrienden afstand genomen, zonder spijt.
Als iemand mij niet geloofd is het zijn eigen pech, ik weet dat ik de waarheid spreek en wat die ander er mee doet boeit me niet meer, wat buren denken of kletsen boeit me ook niet meer, mij boeit ook niet wat hun doen...
Vroeger toen mijn moeder zo dacht, had ik geen begrip voor en nu denk ik Had ik maar eerder zo gedacht, je leeft met weiniger stress en je hoef niet over onzinnige dingen verder te denken of te praten.
Nu merk eindelijk pas hoe je voor anderen leefde, nu dus niet meer.
Ik ben 48 jaar en ga het liefst op elk rave event of dance feesten.
Helaas heb ik daar het geld niet voor maar 2 of 3x per jaar gaan we wel naar Time Warp, Sommerfestval, Castel of love, Mayday, en de laadste Loveparade zijn we er ook bij geweest.
Volgend jaar zeker weten de Nation one 3 dagen elektro, trance en hardcore, mijn levens moto is daarom ook Je Leeft Maar 1 Keer en die leef ik ook.....
Hopelijk nog wel een paar jaartjes hier waar ik nu woon, zouder over 5 jaar worden afgebroken, tja dus 1x moet ik toch nog aan geloven en moet voor de laadste keer in mijn leventje verhuizen.
Gelijk een seniorenflatje hahahaha nee niks voor mij, kan ik mezelf niet zijn en dat is juist wat ik eindelijk weer terug heb, is mezelf.
Voor niks en niemand geef ik dit op wat ik nu heb, en voor heb gevochten. Is me zelfs geen relatie waard.
Voel me eindelijk thuis, gezellig en knus ingericht met mijn kleine tik.
Maar dat ben ik.......