'if those wings could fly'

Ik ben niet degene die boos word op een kind omdat ik zelf niet durf te voelen wat ik voelde. Ik ben niet degene die een kind kleineert omdat ik zelf de erkenning nooit kreeg. Ik ben niet degene die mij het leven gaf of, dit leven gaf.

Want wat niemand ziet, is dat ik moet lachen om niet te breken. De ademruimte die ik nodig heb, om te overleven. Hoe en dat ik ben blijven staan, zonder ooit gezien te worden. Hoe vaak ik struikelde, zonder iemand te raken. Dat ik altijd danste vol blauwe plekken op mn ziel. Dat ik ging naar kamers waar anderen niet in durfden, omdat er geen licht brandde.,

This is not enough
I am not enough

Mother looking at me - tell me what do you see?
Daddy looking at me - will i ever be free?

En ik weet, dat ik dingen deed die ik niet wilde doen. Dat ik kleding aantrok die me deed walgen van binnen. Het enige wat zij zeiden, 'dat is nu eenmaal hoe het werkt' 'dit is wat je moet doen' 'dit is nodig' .

Dus ik slik,
Ik lach,
Ik doe
En
Ik zwijg.

Ergens in dat zwijgen verloor ik iets wat ik voor geen geld en goud kan terug kopen.
Mijn ziel.

Het begon zo klein.
Een uitnodiging, een spelletje, een hand op mn rug, een hand op mn been, een kamer zonder camera's.

Voor ik het wist zat ik er middenin en hadden zij de macht, de foto's, de filmpjes en de bedreigingen wat ze anderen aan zouden doen als ik niet deed ....
Misschien had ik iets geslikt, had ik iets gedaan, misschien zei ik niet dat ik het niet wilde, misschien weet ik niet meer hoe het ging, wat er gebeurde.
Zij wel.
Zij hebben het beeld en de controle.
Zij hadden mij.
Ik was geen vrij mens meer.

Je hebt altijd een keuze.
Alleen, wat als niemand verteld dat je kan kiezen of wat je kan kiezen?
Zij vertellen dat ik dit nodig heb, dat ik dit heb laten gebeuren, dat dit is wat ik verdien en dat ik het nu eens mee moet spelen.

Want anders,
Anders verlies je alles.
De vraag is, wat hou je eigenlijk over, als je jezelf al kwijt bent?
Wat was er nog te verliezen?

Ik had niet hoeven buigen, ik had niet moeten blijven. Er is altijd een weg terug, alleen waarom duurde het zo lang voor dat iemand het zag?

Je hebt altijd een keuze, er is altijd een weg terug, dit had niet hoeven te gebeuren.

Maar het gebeurde wel en niemand vertelde mij dat ik een keuze had. Niemand zag dat zwijgen ook nee betekende. Niemand hoorde dat ik schreeuwde. Niemand zag de lege blik die ontstond in mn ogen. Niemand zag het vuur doven. Niemand zag mij verdwalen en niemand wees mij de weg.

Want waar alles verdwijnt, vind je jezelf dan nog terug?