Here we go again

Ik kan vertellen over hoe onveilig alles was, mijn hele jeugd. Over de angst die ik voelde, altijd. Over hoe doodziek ik was, elke dag. Over hoe ze mij lieten gaan, als dertienjarige, overdag en in de nachten. Over plain sight, klaarlichte dag. Over honderden gestoorde mannen die allemaal meededen. Over vrouwen (mensen) die hun ogen dicht deden (want wat je niet ziet, is er niet).

Vooral over de onveiligheid, waar angst bleef groeien en dat in een tijd dat ik zelf had moeten groeien, ipv steeds kleiner gemaakt te worden.

Over schuld, schaamte en afschuw. Over kotsen van walging en buikpijn van de infiltratie in mn lijf. Over de pijn tussen mn benen die zelfs nu, na al die tijd, nog steeds terug komt. Over mijn lichaam, wat nooit meer 'van mij' voelde. Over de tijd die het duurde (elke dag was er één teveel), over minuten aftellen in de hoop dat er eens niets gebeurde (tegen beter weten in).

Over de onzichtbaarheid van hun daden, over de dichte gordijnen, over het duistere wat ze allemaal hadden. Over het donker wat in mij kwam en het zwarte monster wat nooit meer vertrekt.

Over oneerlijkheid, niet te grijpen kansen. Over verwoesting, dwang, geweld. Over boosheid en verdriet. Over vermijden en terugvallen in oude patronen. Van best een beetje trots op wat ik bereikte naar -109 in een uur. Van stilstaan en vooruitgaan.

Ik kan beginnen bij de angst voor schreeuwende mensen, want het begon bij mijn schreeuwende moeder, alleen wanneer eindigt het eens? Want zodra iemand schreeuwt voel ik diezelfde angst, angst die er bijna nooit niet was. Angst die me achtervolgd, hoe hard ik ook riep dat die er niet was, het is niet weggeweest.

Als kind was ik bang voor mn moeder (want wij ook deden, het was nooit goed en deze vrouw was altijd boos) en als tiener was ik bang voor alle mannen die ademen. Nu ben ik bang voor mezelf en wat er allemaal in mij zit. Bang om boos te worden, bang om te voelen, bang om te herleven en bang om te verliezen.

Doodsangst. Is het nu of misschien is dat het altijd al geweest.

Angst om te verliezen.
Angst om op te geven.
Angst om te kijken.
Angst om te voelen.
Angst om te zijn.
Want ik ben niet oke en mag er niet zijn.
Angst voor mezelf.
Want ik sta niet voor de agressie die ik voel.