Egoïstisch zijn of toch het groter goed?
Begin dit jaar zijn mijn vader en ik uit huis gezet door mijn zus en haar toenmalige vriend (nu in partnerschap getrouwd) en hierdoor hebben mijn vader en ik 4 maanden op een camping moeten wonen, omdat wij niet zo snel een huis kregen en mijn vader constant kampte met ziekte.
Nu is mijn zus al sinds mijn achtste (haar twaalfde) een probleemkind, dus het zat er ook aan te komen en kwam ook niet volledig als een shock dat we weg moesten. Madame dacht namelijk dat ze alles voor elkaar had nu ze ons ouderlijk huis had overgekocht.
Nu zijn er weer maanden verstreken en is er veel gebeurd in mijn leven, maar ook in die van mijn zus. Ze verwacht een kindje aan het einde van deze maand, maar we hebben nog steeds geen contact. Na alles wat zij ons al jaren lang aan heeft gedaan, kunnen wij ons er niet toe zetten om het maar weer te accepteren en haar voor de zoveelste keer in ons leven toe te laten.
Ze bleef er naar vragen of ik weer contact met haar wou, maar het wantrouwen naar haar is zo erg, dat ik niet weet of ze dit uit goedheid doet, of dat ze denkt van mij te kunnen profiteren.
Uiteindelijk heb ik toegestemd om er over na te gaan denken of ik het nu aan kan om dat er ook nog bij te hebben en ik was echt op de goede weg, maar keer op keer laat ze me weer zien dat ze het eigenlijk ook niet meer waard is door hoe ze zich tegenover me gedraagd en doet alsof ik nog een klein kind ben.
Nu zit ik vast.
Moet ik egoïstisch zijn en deze keer voor mijzelf kiezen, of contact zoeken met mijn zus, al is het alleen maar voor het kindje, want dat kindje kan er ook niks aan doen.
Ik ben heel benieuwd wat jullie van deze situatie vinden en zal dan ook graag jullie meningen willen horen ! x
Nu is mijn zus al sinds mijn achtste (haar twaalfde) een probleemkind, dus het zat er ook aan te komen en kwam ook niet volledig als een shock dat we weg moesten. Madame dacht namelijk dat ze alles voor elkaar had nu ze ons ouderlijk huis had overgekocht.
Nu zijn er weer maanden verstreken en is er veel gebeurd in mijn leven, maar ook in die van mijn zus. Ze verwacht een kindje aan het einde van deze maand, maar we hebben nog steeds geen contact. Na alles wat zij ons al jaren lang aan heeft gedaan, kunnen wij ons er niet toe zetten om het maar weer te accepteren en haar voor de zoveelste keer in ons leven toe te laten.
Ze bleef er naar vragen of ik weer contact met haar wou, maar het wantrouwen naar haar is zo erg, dat ik niet weet of ze dit uit goedheid doet, of dat ze denkt van mij te kunnen profiteren.
Uiteindelijk heb ik toegestemd om er over na te gaan denken of ik het nu aan kan om dat er ook nog bij te hebben en ik was echt op de goede weg, maar keer op keer laat ze me weer zien dat ze het eigenlijk ook niet meer waard is door hoe ze zich tegenover me gedraagd en doet alsof ik nog een klein kind ben.
Nu zit ik vast.
Moet ik egoïstisch zijn en deze keer voor mijzelf kiezen, of contact zoeken met mijn zus, al is het alleen maar voor het kindje, want dat kindje kan er ook niks aan doen.
Ik ben heel benieuwd wat jullie van deze situatie vinden en zal dan ook graag jullie meningen willen horen ! x
18 dec 2020
- meld ongepast verhaal
-
Pantoffel
zaterdag 19 december 2020 11:07
Altijd je eigen geluk op 1 zetten. Dat noem ik niet egoïstisch, dat noem ik goed voor jezelf zorgen.
-
Samsalabam
zaterdag 19 december 2020 19:16
Klinkt misschien stom maar.. Het missen van jou als tante zal voor dat kindje echt niet zo'n impact hebben in zijn/haar leven.
Doe wat voor jou het beste is. -
Groningse
zaterdag 19 december 2020 23:33
Wat Pantoffel zegt.
-
Groningse
zondag 20 december 2020 08:52
Jammer dat deze website besmet wordt met bovenstaande 'reclame'. Heel irritant.
-
CowboyG (opgeheven op 28-02-2021)
zondag 20 december 2020 12:12
Eens met Pantoffel
-
knowthyself
zondag 20 december 2020 12:17
Eens met Pantoffel en Samsalabam.
Ik ken jullie niet maar mijn innerlijke cynicus zegt: "een zus is uiteraard een soort van gratis babysitter... "
Het kind heeft een papa en een mama. Dat is hun verantwoordelijkheid. Als je meteen bijspringt is de kans kleiner dat ze die leren nemen.
Maar zelfs als je besluit om later alsnog bij te springen, is het zaak om van te voren je grenzen te formuleren en te verdedigen. -
st-ar
dinsdag 22 december 2020 22:05
Klinkt wel heftig. Zou me niet schuldig voelen als je het niet doet. Je moet het sowieso alleen doen als je er zelf achterstaat.
Als ik je verhaal lees som je meer redenen op om het niet te doen. Maar zo'n grote beslissing moet je zelf nemen uiteraard. Ik zou het mijn familie niet vergeven als ik op de camping moet staan. Geef iemand tenminste de tijd. Als ze zoveel geld had kon ze ook zelf weggaan. Ik ken jullie niet. Moet je zelf beslissen.
Ik ben ook huis uitgezet door mijn stiefvader en moeder, ze koos toen zij. kant. Kon toen wel bij vrienden terecht gelukkig. Maar heb zeker twee jaar geen contact gehad met beide. Mochten het wel voelen. Is andere situatie en jouwe is veel erger. Maar wat ik ermee wil zeggen. Het is niet gek als je voorjezelf kiest. Als iemand zoiets doet
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 26 feb 2024 Ziekenhuis opname ( 1 )
- O 30 nov 2023 Huisarts bezoek ( 1 )
- O 01 nov 2023 Waar blijft mijn menstruatie? ( 1 )
- O 08 aug 2023 Hart luchten ( 1 )
- O 30 mei 2023 Doe toch maar geen spiraaltje 18+ ( 1 )
- O 04 apr 2023 Doe maar een spiraaltje 18+
- O 04 apr 2023 We zijn er weer
- O 19 okt 2022 En als klap op de vuurpijl: ( 1 )
- O 07 jun 2022 Een nieuw thuis
- O 12 jan 2022 Mentally drained
- O 08 dec 2021 Guys, I did it
- O 07 okt 2021 Een keer wat nieuws proberen ( 1 )
- O 21 jan 2021 Geen nieuwe vrienden? ( 2 )
- O 08 jan 2021 Eerste keer EMDR ( 1 )
- O 18 dec 2020 Egoïstisch zijn of toch het groter goed? ( 7 )