En als klap op de vuurpijl:
3,5 jaar..
3,5 jaar zijn voorbij gevlogen met hem, god wat hebben we veel meegemaakt.
We hebben zoveel mooie en leuke dingen gezien en gedaan en zoveel ellende gekend en overkomen.
Altijd met beide benen op de grond gebleven, omdat we elkaar hadden.
Zo is in een keer 3,5 jaar voorbij nadat we de woorden uitspraken dat het misschien beter is om uit elkaar te gaan.
Nadat we beide aangaven dat we de vonk niet meer voelden en we beide zagen dat we uit elkaar aan het groeien waren.
Denk ik dat we de juiste beslissing hebben genomen? Nee.
Maar zijn dit mijn gevoelens die spreken na het besef dat we niet meer bij elkaar zijn? Waarschijnlijk.
God, ik wil je niet kwijt. Ik heb altijd gedacht dat wij bij elkaar horen.. We waren "Quirijn en Anique".
Vrienden zeggen: 'het is gek, we kennen jullie niet zonder elkaar'.
Ik heb je gevraagd of je me terug wou, of je weer "verkering" met me wou, zoals ik dat vroeg met smekende ogen, je zei alleen met een ongemakkelijke lach 'doe dit nou niet'. Verdrietig draaide ik me om, waarna jij jouw armen om me heen sloeg om me te troosten, maar het enigste dat ik dacht was: 'laat me niet meer los'.
Ik hoop dat de tijd zal leren dat we wel bij elkaar horen, want ik heb geen idee hoe ik het leven door zou moeten gaan zonder jou. Hoe het is, om alle ellende te trotseren zonder jou. Hoe ik met beide benen op de grond zou moeten blijven, zonder jou.
We blijven vrienden, dat is wat we af hebben gesproken.
De tijd zal het leren of dit voor ons werkt, of dat we elkaar alleen maar meer zullen verliezen.
3,5 jaar zijn voorbij gevlogen met hem, god wat hebben we veel meegemaakt.
We hebben zoveel mooie en leuke dingen gezien en gedaan en zoveel ellende gekend en overkomen.
Altijd met beide benen op de grond gebleven, omdat we elkaar hadden.
Zo is in een keer 3,5 jaar voorbij nadat we de woorden uitspraken dat het misschien beter is om uit elkaar te gaan.
Nadat we beide aangaven dat we de vonk niet meer voelden en we beide zagen dat we uit elkaar aan het groeien waren.
Denk ik dat we de juiste beslissing hebben genomen? Nee.
Maar zijn dit mijn gevoelens die spreken na het besef dat we niet meer bij elkaar zijn? Waarschijnlijk.
God, ik wil je niet kwijt. Ik heb altijd gedacht dat wij bij elkaar horen.. We waren "Quirijn en Anique".
Vrienden zeggen: 'het is gek, we kennen jullie niet zonder elkaar'.
Ik heb je gevraagd of je me terug wou, of je weer "verkering" met me wou, zoals ik dat vroeg met smekende ogen, je zei alleen met een ongemakkelijke lach 'doe dit nou niet'. Verdrietig draaide ik me om, waarna jij jouw armen om me heen sloeg om me te troosten, maar het enigste dat ik dacht was: 'laat me niet meer los'.
Ik hoop dat de tijd zal leren dat we wel bij elkaar horen, want ik heb geen idee hoe ik het leven door zou moeten gaan zonder jou. Hoe het is, om alle ellende te trotseren zonder jou. Hoe ik met beide benen op de grond zou moeten blijven, zonder jou.
We blijven vrienden, dat is wat we af hebben gesproken.
De tijd zal het leren of dit voor ons werkt, of dat we elkaar alleen maar meer zullen verliezen.
19 okt 2022
- meld ongepast verhaal
-
Acquario
donderdag 20 oktober 2022 00:12
Sterkte meissie! Hou je taai
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 26 feb 2024 Ziekenhuis opname ( 1 )
- O 30 nov 2023 Huisarts bezoek ( 1 )
- O 01 nov 2023 Waar blijft mijn menstruatie? ( 1 )
- O 08 aug 2023 Hart luchten ( 1 )
- O 30 mei 2023 Doe toch maar geen spiraaltje 18+ ( 1 )
- O 04 apr 2023 Doe maar een spiraaltje 18+
- O 04 apr 2023 We zijn er weer
- O 19 okt 2022 En als klap op de vuurpijl: ( 1 )
- O 07 jun 2022 Een nieuw thuis
- O 12 jan 2022 Mentally drained
- O 08 dec 2021 Guys, I did it
- O 07 okt 2021 Een keer wat nieuws proberen ( 1 )
- O 21 jan 2021 Geen nieuwe vrienden? ( 2 )
- O 08 jan 2021 Eerste keer EMDR ( 1 )
- O 18 dec 2020 Egoïstisch zijn of toch het groter goed? ( 7 )