de strijd

Elke dag maar een gevoel hebben alsof het je laatste dag is zo voelen deze maanden aan alles werkt tegen en niks werkt mee ik weet dat de dokters altijd zeggen je moet doorzetten maar op de momenten dat het echt niet kan kijk ik naar boven en denk ik ik zal doormoeten al is het niet voormezelf maar voor mijn familie die er eigelijk weinig van merkt hoe ik me voel omdat zij er al heel veel moeite mee hebben maar daar verander ik niks aan en toch blijf je positief maar helaas lukt dat niet altijd zoals vandaag ook weer zon moment is dat je gewoon door blijft gaan en maar door blijft gaan terwijl je eigelijk door alle chemo's enzv niet meer kan maar omdat je niet achteruit wilt gaan blijf je maar doorgaan en doorgaan en ik zie mezelf gewoon veranderen in een wrak wat gewoon heel moeilijk is omdat ik alles heb op moeten geven en daar veel moeite mee had mijn sport mijn hobby's enzv gewoon weg omdat het allemaal te zwaar is geworden en toch probeer je dan moed te houden voor je vrienden familie. Maarja elke dag maakt hem zwaarder omdat je toch weet dat je niet lang meer hebt maar ik moet positief blijven voor iedereen en gewoon doorgaan hoewel dat voor iedereen heel makkelijk zeggen is maar om deze strijd te kunnen winnen zal ik het toch moeten opgeven en gewoon toegeven aan alles maar deze week was wel heel mooi ik heb kunnen genieten van de momenten samen met de zusters ik heb nog een kleine wandeling gemaakt langs het water genieten van het uitzicht over de stad en dan voel je je toch zo vrij even dat je even de wereld aankan maar die momenten zijn soms gewoon heel belangrijk.
elke x dat het weg was en weer terug kwam tot een half jaar terug de artsen zijden we gaan het proberen om alles op alles te zetten om het weg te halen alleen al gauw kwamen ze erachter dat het toch te laat was maar dat heb ik maar moeten accepteren en nu is het een kwestie van genieten en afwachten en leef met de dag want de ene dag kan ik de wereld aan de andere dag kan ik niks maar dat hoort er allemaal bij soms wou ik dat het leven niet zo oneerlijk was altijd maar strijden een eindeloos gevecht wat je nooit kunt winnen maar toch blijft hopen hoop en vertrouwen was altijd veel voor mij maar het afgelopen jaar heb ik daar toch echt mijn twijfels bij gekregen waar zou ik ergens op hopen op een wonder wat maar niet komen gaat waarom zou ik erop vertrouwen dat er mischien binnenkort een medicijn bestaat tuurlijk de wereld is groot maar dan nog denk je ergens 3 x over na voordat je er klaar voor staat en daarom denk ik ook oprecht uit men hart dat het soms maar gewoon over me heen moet laten komen alle mensen zeggen wel tegen me je geniet van elke dag je laat niet merken dat het niet goed gaat nee dat zal ik ook nooit doen daarom dit dagboek kan ik het van me afschrijven en de buitenwereld weet niet anders dan mijn woorden het komt goed er is niks aan de hand voel me goed en dat vind ik ook belangrijk de wereld om me heen hoeft niet van mijn zorgen te leven ik wil dat iedereen gewoon kan genieten om mij heen en niet elke x zich druk te hoeven maken om mij of het wel goed gaat enzv maar veel meer heb ik niet echt te vertellen ik zeg geniet van elke dag zolang het nog mag