De rugzak

Kon ik soms men gevoelens maar uiten. Elke dag een strijd aangaan die niemand anders zou aangaan altijd proberen positief te blijven altijd een masker op om maar niet geconfronteerd te worden met de echte gevoelens niemand begreep mij in die tijd en altijd probeer je weer 100% te geven en daardoor raakte ik mezelf kwijt altijd maar zeggen het gaat goed en we gaan er voor. Want samen dacht ik altijd we komen er wel maar dat kwamen we niet. altijd het gevoel dat je thuis je masker op moet houden omdat je niet verkeerd wilt overkomen of verkeerde dingen zegt en daardoor mooi weer gaat spelen….. elke dag sta je weer op met dezelfde pijn en als je het probeert uit te leggen wordt het niet begrepen doordat ik het zelf verkeerd verwoord of laat zien .
Of het wordt verkeerd opgevat. Dit voelt voor mij zoals vroeger niemand begrijpt je en ziet het negatief terwijl je dat er niet mee bedoelt, maar je nooit de handvaten hebt gehad om dit te leren ….

Zoals vroeger mijn ouders altijd hebben geroepen jou wouden we liever niet . Dat zijn dingen die je niet vergeet ja daarvoor heb ik therapie gehad en ga ik ook weer starten. Het doet ook meer met me dan ik had verwacht nu helemaal omdat ik een leeftijd krijg dat je naar je leven gaat kijken.

Elke dag het gevoel van de zelfde strijd die ik vocht met jou samen en toch raakte ik je kwijt. Kwijtraken is een trauma voor mij. iemand laat je gaan. alleen weer sta je op eigen benen en weer wordt de muur hoger. Ik merk dat dit ook veel met me doet. kan ik iemand nog wel toelaten in mijn leven die dichtbij kan komen. Eerlijk ik denk het niet de muur wordt hoger en hoger en ik kan dat ook niet meer aan.

De hele puzzel opnieuw leggen en dan gebeurt het. het einde van de puzzel is in zicht zijn er ontbrekende stukjes dan kun je niet verder en is het klaar die puzzel was altijd mijn leven. Door de stempel door de mensen kon ik de puzzel nooit afmaken.Dat gevoel van kleins af aan door de mensen die in je hart zaten er misbruik van hebben gemaakt je eigen vlees en bloed daarvoor was ik niet goed genoeg. Daarom durf ik niemand in mijn hart te laten want als ik iets koester en er veel om geef is de les altijd die ik kreeg je wordt gebroken.

Ook al gaf ik alles wat ik nog had de genadeklap kreeg ik elke dag. Ik probeer het voor iedereen goed te doen. Maar vergeet ik mijzelf niemand ziet de echte gevoelens van mij. Omdat ik weet het is veel en een verwachting wordt dan een probleem. Ik vroeg om begrip liefde dat is alles wat ik zoek. Maar dat voelde soms als een gesloten boek. Ik probeerde het allemaal maar altijd was het de toon of de manier waarop het niet wou. En dat hoe ik het probeerde het niet eruit kwam zoals ik het echt bedoelde.

Vroeg ik om hulp ja dat weet ik niet . Alle gedachtes in mijn hoofd zaten diep. Waarom kan het niet gewoon makkelijk zijn en kon mijn masker af en weg was de pijn. Het is veel om altijd maar te moeten voldoen aan het plaatje altijd de strijd die je leveren moet door de stempel die je hebt gekregen. Niemand begrijpt als ik voor iets ga ik mijn leven er voor geef en dat ik mijn best doe om alles zo goed mogelijk te laten verlopen. En cijfer ik mijzelf altijd weg omdat ik het belangrijker vind dat jij gelukkiger was. En dat is omdat ik niemand het gevoel gun wat ik voel.

Daar ben je een te mooi mens voor en dat koesterde ik altijd. De laatste tijd was een doolhof van vele zorgen en emoties. Maar de steun die jij me gaf en de hoop naar iets moois heeft me altijd goed gedaan.. ook al zij ik Soms dingen die ik niet meende of behandelde ik je verkeerd daarvan heb ik ook spijt maar terugdraaien kan ik het niet. Ik kan alleen maar om vergeving vragen. En hopelijk kan eindelijk het masker af en hoop ik uit de bodem van mijn hart. Dat ik jou gelukkig mag maken.

En deze gevoelens zijn echt voor altijd ik had men soulmate gevonden een puur lief persoon die echt om mij gaf. Ik heb alles gegeven wat ik kan geven ik deed men best om te dealen met het verleden. De pijn die blijft de herinnering staat maar ik sla een boek dicht en wil zelf ook dat ik verder daarin ga. De pagina’s in mijn boek zijn geschreven door een verleden maar de 1000 lege pagina’s die volgen maak ik een positief verhaal van. Zonder ellende angst en pijn.

Het zijn veel woorden maar die zijn gericht aan jou omdat je zo veel voor mij betekend en dat ik echt nog steeds veel van je hou

Je zult wel denken wat je hier mee moet voor het eerst in mijn leven geef ik me nu bloot mijn echte gevoel omdat ik je echt vertrouw respecteer en veel van je hou

Zodra de avond valt begint mijn hoofd weer met denken morgen weer een dag zonder jou zonder liefde zonder die lekkere knuffel elke avond. De kusjes de kleine dingetjes van een eitje bakken tot aan even lekker na de stad.

Elke dag is weer een nieuwe bladzijde hoe ga ik de strijd aan trek ik het nog vandaag hoe voel ik me. Hoe gaat het met boef. Hoe zou het gaan met s Elke dag de zorgen waar je mee opstaat doen je soms vergeten waar je zelf staat.. en dat is niet erg want ik sta nog steeds op mijn benen en zal er voor iedereen zijn die me nodig is.

Weer een morgen hoe ga ik het vandaag doen kan ik na boef nee dat lukt me niet weer een teleurstelling die ik moet verwerken voor mezelf. En ook nog de angst dat je dat kwalijk wordt genomen. Of tegen je gebruikt gaat worden Waarom kan ik niet gewoon normaal zijn gezond en er zijn voor hem .

De waarheid vertellen is het moeilijkste wat er is vertellen dat je niet functioneert zoals je hoort te functioneren weer het plaatje komt in mijn gedachten. Waar ik niet in pas( heb ik zoveel pech of is het mijn lot)

Vandaag was een drukke dag met therapie en de dokter

Waarom maak ik ook zelf de afspraak vraag ik me steeds weer af omdat ik op was en me niet goed voelde ik merkte dat het niet goed zat al langere tijd. de dokter die je belt en je ineens weer heel klein voelt ja dit komt als een bom bij heldere hemel en dit niet verwacht na alweer bloedprikken via het spoedlab en weer een uur als een zombie in een stoel te zitten weer slecht nieuws blijkt toch dat men schildklier niet goed werkt. En ze dat verder willen onderzoeken.

Maar dat kan niet nu omdat boef in het ziekenhuis ligt en mij nodig heeft. Ik moet er voor hem zijn.
Maar opgeven doen we niet we gaan ervoor en ik probeer wat ik kan samen met de therapie kom ik er doorheen want de strijd voer je altijd alleen niemand kan dit voor je doen.


Vaak voelde het voor mij als falen
Ik wou zo graag dat ik alles kon doen wat er maar mogelijk was. En vaak kon dat niet dat heeft ook veel met mij gedaan ik wilde onafhankelijk zijn en voor jou zorgen en dat doet me nog het meest pijn. Ik wou zo graag maar niks werkte mee. Het liefs nam ik je elk weekend mee na het bos of waar dan ook heen. Maar door de schaamte van mijn problemen durfte ik niks meer en wou ik er gewoon even uit.


De hulp heb ik gezocht voor mezelf om een beter mens te worden en te dealen met wat er gebeurt. Maar ook om jou te kunnen bewijzen dat het anders kan

En ja wat kan ik nog meer zeggen eigenlijk zoveel die 1000 pagina’s zijn zo vol omdat ik zoveel mooie momenten met jou om koester en vaak over droom omdat jij de enige bent bij wie ik mij durf bloot te geven omdat jij er geen kwaaie intenties mee heb. Het liefst zou ik je alles willen zeggen maar toch weerhoud me dat omdat ik niet wil dat iemand waar ik van hou de pijn gaat voelen die ik voel. Want die pijn hoort niemand te voelen

Elke x spoken de woorden door mijn hoofd ik wil rust…
Soms zou ik willen dat ik dat is kon krijgen maar ik moet altijd door. Kon ik maar zo makkelijk de stekker eruit trekken even niks. Maar dat kan niet dat is onmogelijk.
Die momenten besef ik ook altijd waarom doe ik dat niet bij anderen en waarom ga ik altijd door. Daar moet ik het antwoord nog op vinden. En dat zal een weg zijn van vallen en opstaan.


Zijn dit levenslessen die ik leer dat ik altijd 1000% geef in alle tijden en er voor zal strijden en dat andere mensen dat niet voor jou doen.
Dat zijn weer dingen die je doen beseffen dat de mensen om je heen die last niet kunnen dragen. En wanneer het echt zwaar wordt er voor vluchten of het moeilijk vinden om het aan te zien.
Misschien moet ik dan maar geloven dat niemand dit aan kan maar ik nog op men benen sta. En mijn masker op zet en door ga Maakt me dat krachtig ja maar goed is het niet.

De afgelopen tijd heb ik wel geleerd je kunt beter sterk alleen staan dan 3 x gebroken worden en dat je dan weer door moet gaan.
Niemand begrijpt wat je er mee bedoelt ja de vriendengroep van vroeger die snappen het wel. Maar die kan ik het niet meer om hulp vragen ze zijn nu sterren geworden. Ooit zal ik net zoals hun gaan stralen
Maar voor nu moet ik het doen en hopen op het beste voor mijzelf en daar de kracht uit halen

Maar nu er steeds meer dagen voorbij gaan leef ik van dag tot dag. Een zware keuze in mijn hoofd speel ik elke dag af. Maar hoe vaker ik het afspeel hoe makkelijker het begint te worden. Ik moet door en doordat ik nu telkens dit herhaal. Zal het makkelijker worden een mooie quote die ik daar bij vond passen is ook als volgt You can’t start the next chapter if you keep re-reading the last one. maar toch blijft het een lastige keuze.



Wat veel gedachtes en wat veel zorgen maar toch geniet ik elke dag omdat ik er uit wil halen wat er uit te halen valt.