Brief | Lieve oma

Lieve, allerliefste, oma,

Afgelopen zondag zagen we elkaar voor het laatst, flinters van herkenning schitterde in je ogen. Je nam onze namen nog even in je (kurkdroge) mond en verder hebben we vooral gelachen. Het was heerlijk om je lach te horen, je gekke verhalen van al die jaren geleden.

Een beeldschone vrouw was je. Een rond gezicht - echt die Indonesische en Chinese genen aan het werk. Al vroeg in je leven werd je grijs (en ik hoop nog altijd dat het mij ook gebeurt, maar tot zover tevergeefs) en je spierwitte haren verborg je al langere tijd niet meer. Soms was je een beetje vals, een kant van je karakter die je niet vaak toonde, veel vaker was je lief en accepterend. Boven alles was je een optimistische, zorgzame en betrokken vrouw die gesprekken altijd verlichtte met humor.

Woest ben ik, dat in de laatste jaren van je bijzondere leven, dementie ravage aanrichtte in je mooie hersenen. Datgene wat je het meeste koesterde raakte je steeds verder kwijt: je familie, je herinneringen. Immense dankbaarheid dat je onze namen, van mij en zusje, nog even tevoorschijn wist te toveren.

Het is goed. De breuken in je heup en ribben gingen niet meer helen. Je was bang, je had pijn en dat was niet oké. Lijden was voor ons allen geen optie meer voor jou.

Ik troost me zo ontzettend met de wetenschap dat je gewoon in een eindeloze slaap bent gevallen. Dat je het gezicht van je dochter, mijn tante, die zo op je lijkt, als laatste hebt gezien. Dat er geen verdriet meer is om je al overleden man, geen frustratie om je vergeetachtigheid (je was echt niet gek oma), geen incontinentie, geen angst en vooral geen pijn meer.

Zo ontzettend veel liefs,
ik mis je nu al,
08 sep 2020 - bewerkt op 08 sep 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Strigiformes
Strigiformes, vrouw, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende