Zwijgend is goud, dag 14

Nou, ik weet eigenlijk niet of ik hierboven dag 14 mag schrijven.

Telt het "opkomen" voor mijn zusje ??

Was het nodig of was het mijn ego die gelijk wilde hebben.

Ik denk een beetje van beide.

Door dat voorval was mijn gesprek met mijn zusje mogelijk.

Mijn ego wilde gelijk hebben, maar de liefde had anders niet kunnen ingrijpen om te onderzoeken: hoe maak ik alles écht beter, in zulke situaties, ongeacht of ik dan mijn gelijk haal of niet.

Leuke dingen doen, zonder te roddelen

Ik houd over het algemeen niet van roddelen. Het delen van geruchten kan, met pure intenties, wel helpend zijn - bijvoorbeeld over een man of vrouw die bekend staat om het achterlaten van een spoor van gebroken harten, of subtiele grensoverschrijdingen of ander raar gedrag.

Maar over het algemeen probeer ik alleen positief te roddelen - delen over verbetering, zonder oordeel over het daarvoor. Of delen als ik iemand niet kan helpen, maar een ander mogelijk wel. Maar soms is de grens niet al te duidelijk. Bijvoorbeeld over gemeenschappelijke vriendinnen die iemand hebben gekwetst. Voelt de ander dan Schadefreude als ik iets deel ? Of neemt de liefde in haar de overhand?

Gisteravond was ik uit met een jeugdvriendin en ik voelde mij veel meer in rust en in controle dan de laatste keer dat wij uitgingen.

Ik denk dat zij ook meer op haar gemak is sinds ik meer had gedeeld over mijn eigen (mis)avonturen. Wat ik stil hield omdat ik bang was vroeger dat zij er niet van gediend zal zijn. Terwijl ik stiekem altijd al wist dat zij mijn bloedgroep is.

Hoewel de challenge helpt zeker voor mijn inner peace. Niet zelfonderdrukking maar zelfbeheersing. Het zelfvertrouwen dat ik mijn gedachten inmiddels als vanzelf aan die regels toets voordat ze mijn mond verlaten, en als het niet lukt, begin ik weer opnieuw.

Je eerste gedachte is namelijk soms een versie van jou die is geconditioneerd door de maatschappij, terwijl je tweede gedachte is wie je aan het worden bent.

Waar het vroeger altijd mis ging bij mij is dat ik uit een soort van drang naar perfectionisme ging piekeren over dingen die ik gewoon kon weten.

Ik trok alles uit elkaar totdat ik iets vond wat mij schuldig maakte. Dat is veilig. Voorspelbaar. Als ik altijd schuld heb, heb ik de controle. Om het beter te doen. Maar soms is een voorval gewoon een les. Soms heb ik iets gewoon nog niet geleerd.

Perfect betekent komt van "af" in het Latijn. Een Nederlands synoniem is volmaakt. Klaar. Er hoeft nooit iets aan veranderd te worden, elke verandering kan het alleen maar slechter maken. Denk aan: de groei van een bloem vs. de verwelking na de bloei.

Wat mij betreft mag ik dood als ik "volmaakt" ben. Het leven is juist interessant omdat er altijd wat te leren valt. Leef. Groei ❤️