vriendjes verdriet

Al geruime tijd weten mijn man en ik dat onze zoon autistisch is. En soms op onverwachte momenten word je hier keihard mee geconfronteerd.

Vriendjes verdriet..

Vanmiddag ging ik met mijn zoontje naar de speeltuin en zagen we 2 jongetjes spelen. Mijn zoontje is meteen blij want in onze amper kind-houdende woonwijk kan hij even contact zoeken!

In zijn enthousiasme rent hij gillend op de jongetjes af. Hee jongetjes! Ik is Finn, kome spelen met jullie ook?

Alle gramatica die hij bezit gaat overboord in zijn vreugde en hij brabbelt wat door tegen deze jongetjes.
Van een afstandje zit ik het te bekijken en zie het gebeuren. De jongetjes kijken elkaar verbaasd aan, proberen finn te negeren en wanneer dit niet lukt hoor ik ze zeggen. 'Jongetje ga weg, je bent raar en je mag niet met ons spelen'

Beteuterd staat mijn kleine stoere man daar een momentje en kijkt mij verdrietig aan. 'Mama, de jongetjes kunnen niet spelen met mij finn.'

Met een brok in mijn keel loop ik op de jongetjes af en vertel ze dat Finn wat moeite heeft met praten maar dat hij ze goed begrijpt en graag mee wil spelen.. Of ze het even willen proberen.

Dapper laten de jongetjes Finn op het speeltoestel waar ze zaten en ik zie Finn glunderen. 'mama, kijk mij eens met de jongetjes op de draaimolen spelen.. Wij gaan hard, JAAAAA!'.

Kort hierna stoppen de jongetjes met spelen, draaien finn de rug toe en gaan verder naar een volgend toestel. Ik probeer finn af te leiden en ga met hem op de wipwap. Ondertussen is mijn moederhart gebroken, ik zie het verdriet weer op mijn zoontjes gezicht...

Finn heeft vriendjes verdriet.
12 jun 2016 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van BMB
BMB, vrouw, 35 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende