Verdriet 2

Lees dit (verdriet, zie eerdere post) zelf terug, nu 1,5 jaar verder. Wat zijn we gegroeid, ik en mijn aapjes. Mijn kleine aapje kan steeds beter verwoorden wat ze voelt, en waarom. We kunnen samen oplossingen zoeken. Wat ze kan doen als ze mij mist. Wat ik kan doen als ze papa mist. Maar het is voor haar nog erg moeilijk om haar mening te delen met de juiste persoon. Dus nu zegt ze bij mij wat ze bij papa niet leuk vind. En (denk ik) andersom ook. Het is voor haar nog erg moeilijk iets waar ze pijn van heeft, direct tegen de juiste persoon te zeggen. Logisch ook. Maar ook een mooi doel om aan te werken samen. Hoe fijn is het, als je zo jong, al leert hoe je tegen iemand waar je van houdt eerlijk kan zeggen wat je wel of niet leuk vind. Ja ik weet het, projecteer hier natuurlijk bijna 1 op 1 mijn jeugdtraumaatjes op mijn eigen kinderen. Maar ja, zo werkt opvoeden toch, elkaar dingen leren en de ogen openen.

En sanne die stapje voor stapje steeds sterker wordt. Haar eigen mening, haar eigen gevoel kan en durft te volgen. Durft te zeggen wat ze wil, ook al vind ze dat moeilijk. Er gebeurt nog iets meer in haar hoofd dan wat ze met me deelt, maar dat is ook echt logisch als tiener. Maar als iets langer in haar hoofd blijft zitten, komt het er uiteindelijk wel uit. Maar ze heeft hier wel 1 op 1 tijd voor nodig. Dus dat is een belangrijke actie voor mij, zorgen voor regelmatig 1 op 1 tijd zodat ze vrij kan zeggen wat ze wil of denkt, zonder 'irritant' klein zusje wat zich hier mee bemoeit.

Laatste keer onverwacht 1 op 1 tijd: "Mama, ik wil eigenlijk jouw achternaam in plaats van die van papa. Kan dat?" In mijn hoofd gaat het heel snel. Wtf, waar komt dit vandaan, hoe reageer ik hier correct op? Ik weet het antwoord meteen. Vragen terug stellen. "zou je dat willen dan?". "Ja, ik denk het wel. Ik vind jouw naam mooier en ik ben vaker bij jou.". Klinkt heel logisch voor mij, dus dat zeg ik ook. Ik vertel haar dat ik het goed vind dat ze hier over nadenkt, en dat ze het idee even in de wacht moet zetten. Die term gebruiken wij voor grote beslissingen, is in het leven geroepen nadat sanne een tattoo wilde omdat ik er ook 1 had. Hoe groter de beslissing, hoe langer de wachttijd. Naam verandere hoort wel bij grote beslissingen. Dus we hebben afgesproken dat ze dit idee 1 jaar in de wacht zet. Volgens mij mag je je naam pas veranderen als je 12 bent, dus dat klinkt wel als een goede planning.