Verdomme

Ik weet dat je er niks aan hebt, maar nadat ik in april twijfelde en bang was, (niet aan m'n gevoelens voor jou maar aan de omstandigheden en of ik het wel kon) heb jij me in een paar maanden tijd zijdezacht teruggefloten. De les, jij had harder mogen fluiten en ik had beter en eerder moeten luisteren naar je. Sorry schat!! Ik had op jou moeten vertrouwen in plaats van m'n twijfel toe te laten. Maar jij trok me met beide benen terug op de grond en je bent alleen maar meer fantastisch nu. Was ik eerst nerveus of opgelaten ben om over m'n gevoel te praten, bij jou ben ik daarna juist opgelucht en rustig. Dus nu ben ik hier, verliefder dan ooit, met uitgestoken hand en inclusief vlinders van heb ik jou daar reis ik blindelings het halve land voor je door.

Want ik zou inderdaad iedere vrije avond, weekend, vakantie of wachtdag met je door willen brengen en er nog heel veel voor doen ook. Ook al kan ik het soms verdomd lastig zeggen en bewijs ik het liever. Hopelijk zie je misschien een beetje, ik probeer iedere kans die ik krijg op m'n eigen onhandige manier te benutten. Ik zal er altijd voor m'n meisje willen zijn en er altijd bij terugkomen, want dat hoort een man te doen vind ik. Geef me een vinger en ik pak hem. Het liefst zou ik je dicht tegen me aan trekken en je nooit meer loslaten tot we oud en versleten zijn.

En als je het dan hebt over jou en Björn beschermen, dat is ook zoiets waarvan ik vind, dat doet een man voor z'n meisje of voor z'n gezin. Zoals een paraplu vasthouden met het risico dat ik je een oog uitsteek of zeggen dat je maar eens een dutje moet gaan doen terwijl de mannen zichzelf wel gaan vermaken, maar dan in het groot. Er is iets belangrijkers in m'n leven gekomen dan twijfel of angst en dat is nesteldrang. Die kant heb je ook losgemaakt bij me, en die is veel fijner om naar te luisteren.

Dus in het kort, ik wil me wel binden want het voelt verdomd veilig, vertrouwd en fijn. Ook al is de toekomst een onzekere diepte waar je inspringt, ik wil en durf het aan maar niet alleen. Maar ik kan jouw hand pas vastpakken als jij de mijne ook vastpakt. En je moet het echt zelf willen, maar weet dat m'n hand er is, en zolang jij mijne vasthoudt houd ik automatisch jouwe ook vast! Dus denk er gerust even rustig over na, je mag hardop tegen me denken ook, zeg het als je zekerheden van me nodig hebt of wat dan ook want ik begrijp echt wel dat ik weer heel dichtbij kom en dat het benauwend kan zijn, ook om weer gevoel toe te laten met alle risico's van dien. Ik zal iig denken om je pink als je je hand uitsteekt! En als je die niet wil, zeg het dan ook. Dan ben je nog net zo fantastisch, net zo eerlijk, en waardeer ik je nog steeds evenveel, net zoals al onze momenten. Ik mis je, en ik hou van je