Bewegen

Ik hoop dat je weet dat ik nergens naartoe ga.
Als ik al ergens naar toe wil, dan is het naar jou. Om er voor je te zijn, om bij je te zijn. Beschikbaar te zijn. Voor een knuffel, nog voor je hem nodig hebt. Om je behoeftes uit te spreken. Niet alleen de lichamelijke, maar zeker ook de emotionele. Dat je me kan vragen om bevestiging wanneer je ergens aan twijfelt. Je mag je angsten bij me kwijt, en ik zal m'n stinkende best doen om naar je te luisteren. Niet alleen met wat smileys via een scherm maar terwijl ik je aankijk en vasthoud. Wat is afstand soms toch ongelooflijk kut!

En ook ik heb moeite met zulke dingen bespreekbaar maken. Iedereen heeft een rugzak en daaruit geleerd wat hij bij een ander kwijtkan, en wat ie beter bij zichzelf kan houden. En daar moet je het over hebben. Ieder mens heeft een gebruiksaanwijzing. Zo druk of klus ik emoties weg. Maar het is niet omdat ik me niet veilig voel bij je. Dat is wel degelijk het geval! En eerlijk gezegd is het ook een stomme eigenschap.

Jij vist en baalt vervolgens in eenzaamheid, terwijl ik dat zoooo graag had gehoord van je. Je mag me bij de lurven vatten. Ik wil me helemaal niet afsluiten, ik wil leren. Van jou. En jou laten leren van mij. Je bent veilig bij me. Ik voel me veilig bij jou. En daarom, als ik al beweeg, laat het naar elkaar toe zijn