'Openhartig'

Inleiding
Sinds een paar jaar is het zo dat ik elke maand mijn ouders bezoek. Zij wonen in een Zuid-Hollandse badplaats en ik woon in een Noord-Brabantse stad, dus niet naast de deur. Pa is een emeritus-predikant en mijn moeder een gepensioneerde ggz manager zorg. Ze hebben nog altijd een goed gevuld leven. Ze zijn beiden rondom de 70, maar ogen nog erg jeugdig, vooral door de levenslust die uit hun ogen straalt. Duidelijk te zien is dat het 'werk' dat ze deden en doen geen straf is voor ze, maar een bron van energie. Voor mij is zo'n maandelijks bezoek bijzonder waardevol, door de fijne diepgaande gesprekken die we gezamenlijk voeren en door het warme gevoel dat ik, en ik denk dat ik ook kan spreken namens mijn ouders, hier ervaar.

Afgelopen donderdag
Het was een uur of half elf dat ik 'de Schuilplaats' (de woning van mijn ouders) bereikte en door het erkerraam naar binnen keek. Mijn moeder zat op de tweezitsbank. Ik zag haar opveren toen ze mij zag, en zwaaide hartelijk. Door de poort en de achterdeur ging ik naar binnen, omhelsde mijn moeder stevig en lang. Pa kwam even later vanuit zijn kantoor ook de keuken binnen. Ook hem gaf ik een stevige knuffel. De geur van verse koffie, de lasagne die al klaar stond op het aanrecht, de souvenirs in het raamkozijn van de keuken en de tekeningen aan de muur vormden het decor voor het innige onderonsje.

In de woonkamer, die is gestileerd in warme rood- en paarstinten, hebben we koffie gedronken met een appelpunt erbij. Op de salontafel had ma nog schaaltjes met chocolade neergezet. Ik keek om me heen, zoals is dat iedere keer doe, om de verschillen met de vorige keer dat ik hier was op te merken. Dit is een gewoonte van me. Eigenlijk gaat dit vrij automatisch. Pa en ma zijn dit wel gewend van me. De thermostaat was o.a. veranderd. Dit viel me meteen op, omdat aan weerszijden van het gloednieuwe scherm een kaart met daarop een gedicht hing en een foto van mijn broer Jojo, toen hij afstudeerde, dus een vrij oude foto. Mijn moeder die me zag kijken verduidelijkte dat de cv-ketel was vernieuwd, en dat de vorige thermostaat een stuk breder was, en dat ze daarom de stukken waar behang ontbrak had verborgen onder de kaart en de foto. Verder ontdekte ik wat boeken die of nieuw waren of me niet eerder waren opgevallen in de boekenkasten en onder de salontafel. Ik kan wel stellen dat de meeste objecten aanwezig in 'de Schuilplaats' boeken zijn.

Mijn ouders eten tussen de middag warm. Als ik een dagje op visite kom laat mijn moeder mij het recept bepalen. Dit keer heb ik voor lasagne gekozen, een gerecht dat ik thuis eigenlijk nooit eet i.v.m. het ontbreken van ovenschalen, maar ontzettend van kan genieten. Alles stond al gereed, dus ma had een aperitief samengesteld, dat bestond uit dadels, abrikozen, druiven en warme stukje wrap waar een drankje naar keuze bij werd geserveerd. Nieuwtjes en belevenissen werden uitgewisseld in de aanloop naar het voorgerecht. Normaal gezien komt mijn broer Jojo ook langs met zijn vrouw en een aantal kinderen of wij gaan langs hen, maar deze keer kon dit niet omdat het echtpaar deze donderdag buitenshuis werkte.

Het hoogtepunt van deze dag vormde voor mij de openhartige gesprekken die we voerden met behulp van het kaartendeck 'Openhartig memories' dat ik had meegenomen. We deden dit op de volgende manier. We trokken om beurten een kaart. Degene die de kaart had getrokken beantwoordde de vraag en vroeg dezelfde vraag ook aan de andere twee. Zoals de naam al doet vermoeden hadden de vragen allemaal te maken met herinneringen van vroeger. Hierdoor kwamen er onderwerpen aan bod die we normaal gezien nooit zouden hebben besproken. De vraag: "Ben je ooit verslaafd geweest aan iets waar je maar moeilijk mee kon stoppen?" maakte ook heel wat los. Ik heb eerlijk verteld over de jaren dat ik verslaafd was aan dope, maar dat het lastigste om mee te stoppen voor mij toch het 'normale' roken was. Mijn vader vertelde over de tijd dat hij zelf ook rookte. Hij is ermee gestopt toen ik 3 was. Ik heb geen herinnering aan mijn vader dat hij nog rookte. Hij vertelde me dat hij er niet veel moeite mee had, en dat hij nooit een terugval heeft gehad. Hij had een duidelijke keuze gemaakt.

Een andere leuke vraag was deze: "Van wie ben of was jij de grootste fan?" Mijn vader vond het woord fan niet echt van toepassing op hem. Ik veranderde daarom de vraag in "Door wie ben je het meest geïnspireerd?" Daar kon hij wel mee uit de voeten. Voor mijn vader waren het een paar predikanten en mijn moeder zei: "Ik ben een echte Jezus-fan". Degene die mij het meest inspireert is nu Michael Pilarczyk. Ik besloot dit openlijk op tafel te gooien. Dus dat deed ik. Ik liep hiermee een risico dat het zijn van Pilarczyk fan bij mijn ouders in een verkeerd keelgat zou belanden, maar dat nam ik op de koop toe. Ik heb in mijn eigen woorden uitgelegd wie hij was en is en wat ongeveer zijn levensfilosofie is. Dat ik me hier totaal in kan vinden en de lessen die ik leer uit Michael's woorden van onschatbare waarde zijn voor me. Ik heb verteld dat ik bezig ben met de laatste keer Your Roadmap en hoeveel dit doet met mijn mindset. Heel gaaf was het dat mijn ouders helemaal niet oordelend waren, me uit lieten praten en er vragen over stelden.

Op de vraag: "Welk moment uit je leven zou je nog eens over willen doen?" gaf mijn moeder een prachtig antwoord. Ze zei: "Ik zou de tijd dat jullie (de kinderen) nog thuis woonden zo over willen doen". Dit raakte me. Ook met het besef dat ik er in mijn jongvolwassenheid vreselijk tegenaan getrapt heb. Die tijd was zo ik het nu kan zien, ook met de wetenschap dat mijn moeder hier heel veel waarde aan heeft gehecht, heel bijzonder. Mijn ouders hebben me wel degelijk veel meegegeven. Dat heb ik ook benoemd naar hen toe. Dat ik eigenlijk nu pas zie hoeveel lessen ze me hebben geleerd, waaronder relativeren en verdraagzaamheid.

Tegen 18.00 uur hebben pa en ma me naar de bushalte gebracht. Na een warm afscheid ging ik huiswaarts. Met veel stof tot nadenken en veel om dankbaar voor te zijn.