Afreageren, maar niet op Henny

Het is half acht vanmorgen. Ik schrik wakker uit een vermoeiende droom, dus bepaald niet uitgerust. Ik stap uit bed, loop de trap af naar beneden. Daar tref ik Fleur in haar bench. Henny is al naar zijn werk vertrokken. Klaarblijkelijk heeft hij mij niet wakker gemaakt. Als een automatisme vul ik in: "Hij had geen behoefte aan me". Vervolgens laat ik Fleur uit haar bench. Zij is blij enthousiast om me te zien. Maar eigenlijk is de toon voor deze dag al gezet. Ik ontbijt even, geef Fleur eten en laat haar in de tuin, waar ze haar behoefte doet. Daarna ga ik met een chagrijnig hoofd terug naar boven, waar ik me op het bed laat vallen. Ik kruip onder de dekens, trek ze op tot halverwege mijn hoofd en denk bij mezelf: "Ik wil met rust gelaten worden ".

Als ik een paar uur later weer wakker word, voel ik me gek genoeg weer wat levensvatbaar. Het bevreemd me nog wel dat Henny me heeft 'overgeslagen'. Op mijn telefoon zie ik dat hij 4 keer geprobeerd heeft te bellen. Ik bel hem, er volgt een smalltalk over de omstandigheden op zijn werk. "Tot vanmiddag, doei".
Dan in WhatsApp een paar berichten van Marien, die ik de vorige avond serieus gevraagd heb wat de reden is dat hij 'ons laat zitten'. (Achtergrondinformatie: afgelopen woensdag is hij zonder afmelden en enige vorm van bereikbaarheid niet bij het bezoek aan Esmee geweest.). Zoals gewoonlijk stond zijn telefoon uit. Ik heb er met mijn softe inborst nog het nummer 'Alles is nu - Diggy Dex" bij gestuurd. Alsof dit de man in een andere gemoedstoestand zou gaan brengen. En vervolgens ging ik met een zwaar gevoel op mijn maag naar bed, waar mij onaangename visioenen stonden te wachten.
Ik zie ook dat Marien gebeld heeft. Toevallig ook 4 keer. Ik laat mijn boosheid richting hem los, bel hem terug en.... krijg de voicemail. Ik typ hem hetvolgende in een WhatsApp -bericht: "Weer de voicemail, laat ook maar". Ik vraag me af of mijn vergevingsgezindheid niet meer een vorm van naïviteit is. Als je kijkt naar hoe onbeschoft ik aan de lopende band word behandeld door Marien. De tijd dat ik hierom zou huilen is voorbij. Ik weet niet beter.

Misschien dat je je afvraagt: "Hoe geef je zo'n dag verder nog nuttige invulling, na zo'n moeizame start.

Na het bericht aan Marien spring ik onder de douche. Ik was het zelfmedelijden van me af en scheer zelfs zorgvuldig mijn benen, omdat ik onder het gordijn door de niet te missen zonnestralen zie, en dus een jurkje wil aandoen. Ik smeer me van top tot teen in met Australian Gold, kleed me in een zomerjurkje in de kleuren bruin en turquoise met om het decolleté turquoise en bronskleurige steentjes. Een beetje make up op het gezicht. Niet lang daarna loop ik in het zonnetje te wandelen met een vrolijke Fleur.

Nu, aan het eind van deze dag kan ik toch zeggen dat het geen totaal mislukte dag is geweest. Het ongenoegen om Marien's gedrag richting met name Esmee kwam begin van de avond nog terug. Ik wilde afreageren, maar niet op Henny. Fitify op mijn telefoon bood uitkomst. De app die ik gebruik om te trainen.