Bijzonder bezoek

Al een aantal dagen voorafgaand aan het bezoek aan Esmee van deze maand, dat gisteren plaatsvond, nam ik contact op met haar vader, die ik in mijn verhalen altijd Marien noem, maar die eigenlijk een buitenlandse voor- en achternaam heeft. Hij was gelukkig telefonisch bereikbaar, iets wat bij hem niet vanzelfsprekend is. Eigenlijk heeft het bij hem geen enkele zin of ik hem een paar dagen voor het bezoek even herinner aan de afspraak wel of niet bel. Hij is een type dat op de dag zelf een besluit neemt: wel of niet bekwaam om te gaan. Maar in ieder geval ligt het dan niet aan dat hij het vergeten zou zijn. Of het verstandig van mij is om me hiermee bezig te houden, laat ik even in het midden. Ik leefde dus in de veronderstelling, uitgaande van zijn woorden, dat hij zou komen, naar dit wel heel speciale bezoek, want we gingen voor het eerst in Esmee's leven met elkaar winkelen.

Hij kwam zijn afspraak na. Stond me al op te wachten op het station. Het was drie maanden geleden dat hij mij en Esmee gezien had. De laatste keer had hij zich niet eens afgemeld. Het was deze dag ook voor hem bijzonder, want hij kreeg de laatste kans om op te dagen. Esmee, ik en mijn schoonzus vinden het onrustig als hij enkel zo nu en dan eens verschijnt. Hij had dus iets goed te maken en deed dat ook.

We spraken af bij de grote parkeerplaats aan het begin van het centrum. Esmee werd begeleid door de pleegzorgdame, die haar van school haalt, naar het bezoek brengt en daarna weer thuis afzet. Toen ik de deur van de auto aan haar kant opende viel me op hoe stralend ze eruit zag in haar roze jurk met glitters. Bij het uitstappen omhelsde ze ons. Uit haar rugzak haalde ze een voor Moederdag door haar gemaakte boekenlegger, waarop in mijn favoriete kleuren, turquoise, roze en paars mijn naam geschreven was, versierd met sterretjes en stipjes. De achterkant van de houten boekenlegger had ze uitgevoerd in een turquoise/roze ruitjes patroon. Door een gaatje een lila kwastje. Onwijs lieffff Ik haalde uit mijn tas de drie witte gelpennen van Sakura, die ik haar de vorige keer had beloofd. Die heeft ze nodig voor het aanbrengen van wit in de ogen van mensen en dieren die ze tekent. Ze zei: "Deze zijn echt top!" en stopte ze in het grote vak van haar rugzak. "Wil je die rugzak in de auto laten of meenemen?" vroeg de pleegzorgdame aan Esmee. Ze nam hem mee, want 'er is genoeg ruimte in mijn tas'...

Esmee is 11 en op 1,5 cm na even lang als ik. Het viel me op hoe meer vrouwelijk ze eruit is gaan zien in de afgelopen maanden. Haar haren zijn niet meer donkerblond, maar donkerbruin. Haar ogen diepbruin, net als haar vader, maar met mijn trekken eromheen. Ze is lang en slank, praat op gedempte toon. Is belangstellend, loyaal, beleefd, rustig. Een mooie verschijning! "Naar welke winkel zullen we eerst gaan Esmee" vroeg ik haar met twinkelende ogen. "Jamin", het snoepparadijs, waar ze wat snoep voor haar pleegbroers = neefjes ging uitzoeken. Ze nam voor zichzelf ook iets als laatste. Bij de kassa bestelden we er nog drie soft ijsjes bij. Esmee en ik met discodip, Marien puur. Dichtbij de Jamin pinde ik wat cash voor Esmee, om ook zelf wat te kunnen afrekenen.

Toen naar de Douglas. Marien wist de weg, maar uiteindelijk zijn we er met behulp van Maps met een omweg aangekomen. Dit is by far de allerlievelings winkel van Esmee. Heel herkenbaar. Ik liep in zulke zaken rond die leeftijd ook graag rond... We liepen op het gemak de ruim opgezette winkel door aan de rechterkant waar de damesafdeling zich bevond. Op een gegeven ogenblik stond Esmee te dubben, lipscrub of een lipmasker? Marien, die dat opmerkte zei haar, 'Neem ze maar allebei" ten teken dat hij zou afrekenen.

Even later in de Intertoys was Esmee weer een kind en niet de jonge vrouw meer uit de Douglas. Ook voor mij heel herkenbaar. Ik had rondom haar leeftijd soms nare dromen over het volwassen worden, ik wist zeker dat ik niet zonder mijn leuke speelgoedjes kon. Na zo'n droom was ik dan ook flink van slag.
Esmee is nog altijd gek op voelen. Ze had iets nieuws wat ze wilde voelen, Squieezies of zoiets. Ze nam drie verrassingsdoosjes daarvan mee, waar willekeurig een Squieezie in is verpakt.

Vlakbij de Intertoys op een terrasje zat het 18-jarige 'nichtje' van haar neefjes, dus ook van haar. Eerst twijfelde Esmee of ze het echt was. Maar toen zei ze: 'Ja, dat is ze, want Daizy heeft zo'n zonnebril'. Esmee let op details. Ik herkende het gezicht van Daizy ook, terwijl ik haar toch ruim 10 jaar niet gezien had. Esmee vertelde me: "Ja, Daizy kan dat doen, ze is enigst kind en heel rijk". Zelf wilde ze geen terrasje pakken, maar nog even terug naar de Douglas. Daar kocht ze van de cash die ik haar had gegeven een Bodymist van Sol de Janeiro, waar ze dol op is.

De twee uur winkelen met onze dochter is fijn en harmonieus verlopen. Ik kon aan Esmee merken dat ze blij was dat Marien ook mee is gegaan. Toch doet mij dat ook goed. Ik kon de vorige keer echt het afgewezen gevoel van haar mooie gezichtje aflezen, toen ze tot de ontdekking kwam dat Marien er niet bij was.