Gluiperige dame

Goedenacht,

Via de Home app op mijn telefoon zet ik het licht op 96%. Fleur ligt diep in slaap in haar bench met de deur open. Ik lig in een van mijn sportoutfits op de plek van Henny op de hoekbank, mijn benen reiken tot aan mijn eigen plek, kortom ik neem het ervan geschokt en neem eigenlijk de volledige bank in beslag. Op TV speelt zacht muziek van Phil Wickham, die ik heb opgezet via YouTube. Ik wil niet slapen, omdat ik geen moer zin heb in een nachtmerrie, die ik met grote regelmaat heb de laatste weken. Nog een reden is dat ik Fleur nu niet alleen wil laten.

Nadere toelichting hieromtrent: omstreeks 21.00 uur, toen ik juist klaar was met mijn workout van vandaag, kwam het tot een 'handgemeen' tussen Henny en Fleur. Fleur lag te slapen aan Henny's voeten. Hij was druk aan het typen op zijn telefoon. Hij vond dat Fleur in de weg lag, riep: "Fleur!! Lig eens niet in de weg", hetgeen zij niet begreep. Vervolgens zag ik Henny naar Fleur grijpen, buikstreek om haar weg te duwen. Fleur schrok en beet richting hem. Ik greep in door Fleur bij mij te roepen, zei: "dit is niet okay" tegen Henny, "het is altijd gezeik tussen jullie". Waarop hij uitroept: "zij probeert te bijten", woedend opstaand.

Dus op het moment dat Henny naar bed aftaaide heb ik Fleur de aandacht gegeven die zij op dat moment van mij nodig had. We hebben met haar Bite Me - bot geapporteerd (dat bot hebben we tata genoemd, en dit rubberen speeltje is haar favoriet). Ik deed dit omdat ik het vermoeden heb dat dit een traumaspoor is bij haar. Ze is immers weggedaan door haar vorige baasjes en natuurlijk niet zonder reden en geschiedenis. Plus is ze drie weken geleden gesteriliseerd, wat voor haar echt wennen is. Sindsdien is ze veranderd in een zenuwachtige hond, die angstig is bij allerlei geluiden, zoals dichtslaan van deuren bij de buren, motorgeluid, een vuilnisbak die dichtgeklapt wordt, you name it. Hierom is uitlaten een enorme uitdaging geworden, op hetzelfde niveau als toen ze net bij ons was.

Nu slaapt ze dus en start voor mij een poosje me-time. Dat heb ik nodig, want ik heb me vanmiddag voor het eerst in jaren afgevraagd waarom ik nog leef, gezien het feit dat ik op geen enkel gebied iets te zeggen heb over mijn leven in mijn optiek. Neem nou hetvolgende: de bewindvoerder die ik € 190,= per maand uit mijn eigen zak, dus niet middels bijzondere bijstand, betaal, en die mij totaal negeert als ik een normale vraag stel. Het is nu zover gekomen dat ik eronder lijd. Het bij elkaar gesprokkelde kapitaaltje wordt door die vrouw bewaakt alsof ik een dief ben van mijn eigen portemonnee, terwijl daar nu geen sprake van is. Dat zij mij gewoon keihard negeert, zorgt erbij mij voor dat ik achterdocht ontwikkel, sowieso een kwetsbaarheid van mij, ook zonder deze gluiperige dame. Ik heb immers maar minimaal inzage, ben geacht te leven in het vertrouwen dat zij het goede met me voorheeft. Als ik vervolgens vragen stel krijg ik al een tijdje of geen antwoord of als mosterd na de maaltijd. Vandaag is de emmer bij mij overgelopen.... Dit moet stoppen!!

Op dit ogenblik kan ik hier niks aan veranderen, behalve mezelf rustig zien te houden. Wederom een nachtmerrie is denk ik meer funest, dan nu de tijd nemen om fijne muziek te beluisteren in het gezelschap van lieve Fleur,

verliefd
25 jun 2025 - bewerkt op 25 jun 2025 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van CintaSejati
CintaSejati, vrouw, 47 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende