Mijn hart luchten

Hey,
Ik ben een normaal tiener meisje van vijftien jaar en ik heb het best lastig. Ik durf mezelf niet open te stellen tegenover mensen, waardoor ik alleen mezelf heb om tegen te praten.
Ik heb dit account aangemaakt om anoniem mijn verhaal te doen, zodat ik het toch tegen mensen kwijt kan, zonder dat iemand weet wie ik ben.

Gisteren was een heftige dag. Ik ben de afgelopen vijf jaar al de dupe van een neppe vriendin en keer op keer doet ze me pijn. Ik weet dat ik haar maar moet laten en dat ik nieuwe vrienden moet zoeken, maar dat kan ik niet. Ik wil haar geen pijn doen, ondanks zij mij wel pijn doet.
De rest van één van onze vriendengroepen heeft haar al duidelijk gemaakt dat ze klaar met haar zijn en sommige mensen willen haar al niet meer spreken, maar mijn beste vriendin heeft haar weer een kans gegeven. Ik voel me hier heel vervelend over, omdat die twee me vaker pijn hebben gedaan wanneer ze samen waren.
Ik wil niet dat ik weer door die vervelende periode moet gaan, want ik begin me net weer goed te voelen.
Gisteren heb ik daarom goed gehuild en ik kon wel overgeven van de stres, maar ik heb mezelf erover heen gezet.
Eigenlijk zou ik morgen met die beste vriendin naar de stad gaan, maar dat had ik afgezegd, omdat ik even alleen wilde zijn. Dat doe ik vaker; als ik me niet zo goed voel, dan sluit ik mezelf af van alles en iedereen en dan spendeer ik de hele dag op mijn kamer, totdat ik mijn probleem niet meer erg vind of tot dat het minder pijn doet.
Dit klinkt misschien raar, maar ik ga de pijn niet uit de weg, ik ga er juist naar toe. Dat is de snelste manier om van de pijn af te komen.
Hoe dan ook, ik realiseerde me dat ik dat beter niet kon doen. Ik kon beter met mijn beste vriendin naar de stad, want dan had ik gewoon een leuke dag. Helaas heeft ze onderhand nieuwe plannen gemaakt en zal ik mezelf toch nog maar een extra dagje moeten gaan opsluiten.
Ik heb haar gisteren zo goed mogelijk uitgelegd hoe ik me voelde en ze zei dat ze zich nu pas realiseerde dat ze er eigenlijk bijna nooit voor me is, maar ik wilde haar niet vertellen dat dat zo was, ik wilde alleen vertellen hoe het met me ging, zodat ik mezelf steeds een beetje beter open kan stellen.
Helaas verliep het niet heel goed en voel ik me nu alleen maar vervelender.
Dat is voornamelijk doordat ik mezelf nog niet helemaal open kan stellen en doordat ik mezelf niet helemaal goed kan verwoorden.
Ik kan niet uitleggen hoe ik me voel, waardoor het meestal minder erg klinkt dan dat het eigenlijk is voor mij.
Dat is denk ik de reden dat ik me vaak zo alleen voel en dat ik liever niet om hulp vraag.
Hoe dan ook.. dat was mijn verhaal voor vandaag.
Ik heb geen idee of iemand dit überhaupt gaat lezen, maar zo wel: Hoi, hopelijk heb je een goede dag! (:

Groetjes,

GewoonIemand