Focus op een tussenfase

Er zijn alweer een aantal maanden verstreken sinds de laatste keer dat ik hier iets heb neergeschreven, maar op het moment borrelt de neiging enorm op om mijn gedachten te ordenen. De laatste keer schreef ik over een mist die geleidelijk optrok. Sinds die laatste tijd is die mist met momenten weer sterk komen opzetten, maar met momenten ook nagenoeg verdwenen. Ik blijf verder zoeken naar wat ik wil en hoe ik daar moet komen. Het blijft een strubbel, maar op 1 vraag heb ik het antwoord gevonden:

Waarom moest ik zonodig alles opzeggen in Nederland en vertrekken naar Lissabon en daarmee al mijn zekerheid overboord gooien?
Ik moest ruimte creëren. Daadwerkelijke fysieke ruimte om misschien wel voor het eerst in mijn leven te exploreren waar ik nou eigenlijk echt gelukkig van wordt en wat mijn waardes zijn.

Het leven overkwam me.

Ik voelde diep van binnen dat ik daar geen genoegen mee wilde nemen. Opeens waren dingen belangrijk voor me, omdat dat nu eenmaal zo is. Niet omdat ik ze belangrijk voor mezelf had gemaakt. En dat kostte me een hoop energie. Ik was moe zonder dat ik doorhad waarvan. Ik had geen energie meer over zonder dat ik wist waar al die energie nu eindelijk naartoe was gegaan. Ik was verslaafd zonder dat ik wist hoe ik op dat pad terecht was gekomen. Het ging aan me voorbij. Om dit te stoppen en het gevoel te hebben weer aan het roer te staan moest ik al datgene wat me was overkomen doorknippen en dat bleek praktisch alles te zijn.

In Lissabon sudderde gedurende negen maanden veel mechanismen nog door, maar dan op een totaal onbekend terrein, wat het op momenten soms nog wel moeilijker maakte. Maar langzaam aan ontdekte ik nieuwe waardes voor mezelf. Naja, helemaal nieuw waren ze niet, want ik dacht deze altijd wel belangrijk te vinden. Maar omdat het leven me overkwam besteedde ik er geen aandacht aan: ik had er gewoonweg de energie niet voor.

Goed voor mezelf zijn
Dit bleek de belangrijkste waarde te zijn: beslissingen nemen waarvan ik weet dat het goed voor me is op dit moment. Ik geloof oprecht dat je altijd een slaaf bent van het moment: wat op dit moment goed voor je is, is mogelijk over een tijdje totaal niet goed voor je. Mijn financiële situatie is vele malen onstabieler dan in Nederland, waar ik een goed salaris had en me totaal geen zorgen hoefde te maken over mijn bankrekening. Op dit moment leef ik deels nog van mijn spaarrekening die ik alsmaar zie slinken, omdat het salaris hier bedroevend is. Het mechanisme om ervoor te zorgen dat ik financieel sterk zou moeten staan bleef doorsudderen en bezorgde me stress hier. Ik zou nog harder moeten werken om dit voor elkaar te krijgen en ik voelde aan alles dat dit niet goed voor me was.

Ik heb moeten leren, en ik denk dat ik daar nu eindelijk bijna ben, om te zeggen: weet je, dit is goed genoeg voor nu. Investeren om een carrière op te bouwen kan altijd nog. Waarom moet ik zonodig hier iets opbouwen? Is dat eigenlijk wel goed voor me? Het antwoord is: nee.

Momenteel geef ik veel geld uit aan het werken met een personal trainer. je zou kunnen zeggen dat dit niet verstandig is in mijn situatie nu. Maar ik ben erachter gekomen dat dat juist hetgeen is wat ik nu moet doen: investeren in mijn fysieke gezondheid, iets wat ik jaren in mijn verslavingsperiode totaal heb genegeerd. Ik zie de laatste maanden letterlijk dat ik sterker wordt, ik voel me er beter door. Het stimuleert me om geen alcohol te drinken, met roken te stoppen en gezonder te eten. Waardes die ik nooit zo heb nagestreefd, zeker niet in mijn laatste jaren in Nederland. Daarom heb ik deze stap gemaakt: om de ruimte te voelen hier nu wel voor te kiezen! En om dit voor elkaar te krijgen heb ik de tijd nodig om hier in te investeren en de mentale rust om dit mijn prioriteit te maken.

Ik voel een focus. Ik zit in een tussenfase in mijn leven waarbij ik me nu compleet wil focussen op fysiek beter voor mezelf zijn. Mezelf opbouwen. Me zelfverzekerd voelen.
Het heeft 9 maanden geduurd, maar ik leg me er nu bij neer dat dit betekent dat ik de komende tijd financieel krap zit en dat ik op bepaalde gebieden even niks ga opbouwen:

Werk: er komt wel iets waar ik me in vast kan bijten, maar voor nu is het werken in een koffietentje genoeg om energie te behouden om nog harder te trainen
De taal: ik leer beetje bij beetje en ik kan later nog investeren om vloeiender Portugees te spreken: ik red me in een stad waar zoveel mensen Engels spreken en dat is goed genoeg voor nu
Liefde: ik wil meer van mezelf houden na zo'n langzame en moeizame relatie met mezelf en dat is zeker goed genoeg voor nu!
Geld: ach... ik heb genoeg voor nu en aanvullen kan altijd nog

Deze tijdelijke tussenfase is mijn hoofdfase voor nu. Deze realisatie duurde 9 maanden, maar ik denk dat het de belangrijkste stap is naar beter voor mezelf zijn.