Daar ga je dan
Het is over. Dinsdag hebben we elkaar nog even vastgehouden. Ik ben eindelijk begonnen met huilen. En nu kan ik niet meer stoppen. Ik heb steeds geroepen dat ik geen knoop door wil hakken tot we met jouw psycholoog gesproken hebben. Maar gisteren had ik ineens de behoefte om jouw USB stick erbij te pakken. Bij de eerste foto wist ik het ineens zeker. Ik weet niet waarom het een week geduurd heeft. Ik denk dat dat mijn manier van ermee omgaan is.
Ik hou van je. Ik hou zo verschrikkelijk veel van je. Mijn maatje, mijn partner, mijn grootste steun in de wereld. Jij begrijpt mij zonder dat ik iets hoef te zeggen. Alles is ineens onzeker.
Ik kijk heel erg op tegen het alleen zijn. Gisteren heb ik de rest van mijn familie verteld wat er is gebeurd. Jij wilde dat niet. Daar kan je niet mee leven, bleef je steeds zeggen. Het gaat alleen maar over jou en over jouw schaamte. Voor jou is het belangrijkste in de wereld dat dit geheim bewaard blijft. En dat gaat niet meer. Dat kan niet meer. Ik ben klaar met jou geheimen voor je bewaren. Je had moeten zorgen dat er niets was om je voor te schamen.
2610, vrouw, 28 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende