Breek ik dan nu pas?

Ik heb vanmorgen een mail gestuurd naar mijn studieadviseur en een gesprekje ingepland. Ik zit voor mijn laptop in plaats van op de universiteit. Ik heb mijn pyjama nog aan. Ik ben brak. Ik huil een beetje.

Vier weken lang heb ik elke dag precies gedaan wat ik hoor te doen. En veel te veel wijn gedronken in de avonden, alleen of met anderen. Ik denk dat dat gebeurt omdat je toch in een soort overlevingsstand gaat. Gisteren zou ik eindelijk een gesprek hebben met een psycholoog. Ik zat in de wachtkamer en werd maar niet opgehaald. Na 20 minuten heb ik maar gebeld. En toen bleek dat ze me vergeten waren af te bellen. De psycholoog was ziek.

Ik weet niet waarom, maar die super kleine tegenslag heeft het gedaan. Ik kon het meisje wat me dit kwam vertellen amper te woord staan. Mijn onderlip trilde, mijn ogen prikte. Ik ben zo snel mogelijk naar huis gegaan. Iets met wijn.

Dat gevoel is niet meer weg gegaan. Misschien dat ik toch een beetje zat te wachten tot ik mijn verhaal mocht doen. Misschien was deze kleine tegenslag het laatste zetje wat mijn angst en boosheid en verdriet nodig had om naar buiten te mogen komen.

Dus nu zit ik hier, huilend, trillend, alleen, achter mijn laptop. Ik weet niet zo goed waarom het niet lukt om gewoon naar de universiteit te gaan. Niets wordt beter van huilend achter je laptop zitten. Maar het lukt me nu gewoon niet om mezelf bij elkaar te rapen.
25 nov 2021 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van 2610
2610, vrouw, 28 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende