"Bij jezelf blijven"

Pas sinds mijn grote vriendenkringschoonmaak (van de vrienden die ik heb vanwege co-dependency) en een periode van bewuste afzondering, ondersteund door therapie, voelt het alsof ik echt weet wat het betekent om "bij jezelf" te blijven.

Het voelt ook daarom niet meer arrogant om te denken: "wow, hij/zij/zij(mv.) hebben het bij het verkeerde eind" wanneer ik verkeerd word begrepen, in plaats van het persoonlijk te nemen, en het onbegrip te willen recht zetten.

Hebben ze niets mee te maken. Wat er precies aan de hand is.

Of waarom ik onduidelijk ben voor ze.

Ik heb geen uitgebreide uitleg nodig om begrip te hebben voor de ander (zelfs een beetje te veel, en soms ook wanneer ze een pestkop zijn).

Ik heb géén uitleg nodig om te goeder trouw te horen en te lezen wat iemand schrijft, "behalve" als ik niet goed in mijn vel zit. En dan nóg los ik het 9 van de 10 keer zelf op. Intern. Of gebruik ik een ervaren belediging als een leer momentje.

Waarom kan de ander dat dan niet óók doen?

Of als zij dat niet kunnen - en dat is oké, het kost best wat inspanning om te denken zoals ik dat doe - waarom zou ik die leemte moeten vullen voor ze, terwijl ik zelf op de grond lig?

Dan moet ik mezelf op zijn minst eerst mijn tijd en energie gunnen om me te herpakken, als zij dat niet in zich hebben om dat te doen, toch?

Geen slachtoffergedrag van "ooohhh waarom helpt de ander mij niet eens een keer?!" maar wel. Mezelf helpen. Niet meteen de ander willen verbeteren.

Dat lijkt mij een mooi voornemen. En een supergoed burn-outpreventiemaatregel. OK!

Naast bidden, of de bijbel lezen, natuurlijk. Want zijn juk is zacht. (Mattheüs 3:20)

verliefd
13 okt 2025 - bewerkt op 13 okt 2025 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van knowthyself
knowthyself, vrouw, 31 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende