Makkelijk geloof, deel 2

Of: "Geestelijk leiderschap en het biecht-effect"

Soms, wanneer mensen zich niet gehoord voelen door de structuren van de kerk, gaan ze elders zoeken naar bevestiging van hun wil, en noemen dat “gehoorzaamheid aan God”. Wat ze in feite zoeken, is instemming – geen leiding. Geen herderschap.

Het doet me denken aan hoe sommigen omgaan met het katholieke sacrament van de biecht. Daar waar het bedoeld was als een plek van bekering en herstel, is het voor sommigen tot een ritueel om het eigen geweten te sussen verworden . Alsof je door het uitspreken van je zonde die zonde ook werkelijk hebt losgelaten.

Alsof je met de woorden van een ander – de pastoor – ook werkelijk schoon voor God staat, zonder dat er sprake is van hartsgroei of daadwerkelijke bekering.

De biecht wordt dan geen brug naar bekering, maar een aflaat in moderne vorm – een geestelijk quick fix in ruil voor ?.

Het vertrouwen op de rol van de geestelijke als intermediair is dan niet meer een daad van eerbied, maar een afschuifmechanisme. Men biecht, voelt zich verlicht, en hervalt, omdat de kern onaangeraakt blijft.

In protestantse gemeenten beweert men anders te zijn. Geen belang te hechten aan lege rituelen. Zich te focussen op Gods woord, die van onderwijzenden een grote verantwoordelijkheid verwacht.

Hiervoor is geen grote leeftijd vereist. Wijsheid kan al heel jong komen voor de een,- kijk maar naar Timotheus, die door Paulus in alle vertrouwen werd genomen, en hem zei: "Laat niemand u minachten vanwege uw jeugd, maar wees een voorbeeld voor de gelovigen..." Bij de ander komt Vrouwe Sophia (Wijsheid in het Grieks) pas wat later op bezoek. Maar laat is beter dan nooit!

Wanneer jonge herders ons in alle wijsheid en verantwoordelijkheid, onderwijzen, zeker als jonge christenen en iets in ons zegt ons, dat zij gelijk hebben, dan dienen wij hun gedachten als leiding van God te erkennen. En niet alleen hetgeen ons zint.

Als jij ervoor kiest om gedoopt te worden in een gemeente die de doop aan lidmaatschap koppelt, dan vraagt dat ook respect voor het geheel van wat die keuze inhoudt.

In veel Kerken kun je je laten dopen op grond van je persoonlijke geloofsbelijdenis, zonder dat je direct lid hoeft te worden. Dopen is daar vooral een bevestiging van de relatie tussen jou en Christus en niet van je inbedding in een locale gemeente.

Hun buiging voor jouw zienswijze zal juist hun jonge leeftijd in dwaasheid vertalen. Geen pluspuntje dus.

Je kunt niet één deel aannemen - de doop - en het andere - de gemeenschap en geestelijke verantwoordelijkheid van de leiders - verwerpen zodra die jou niet zint.

Dit is geen onderhandeling. Het gaat hier om jouw ziel.

Als je specifiek kiest voor een gemeente die doop én lidmaatschap aan elkaar verbindt,
en vervolgens hun terughoudendheid ondermijnt door hun leeftijd of ervaring aan te stippen,
dan ben je misschien niet op zoek naar doop alleen,

Misschien... Ben je dan op zoek naar een vorm van bevestiging die tegelijk gezag neutraliseert. Lege rituelen. Je verspilt hier al je tijd aan het proberen te verdienen van menselijke bevestiging, terwijl Satan al jouw zwakke plekken kent. Hij bestaat veel langer dan de mensheid. Hij kent niet alleen jou, hij kent ook je gehele familielijn, en als je je zo voorspelbaar blijft gedragen, zal hij ook weten wat je morgen gaat doen, zonder in je hart te kunnen kijken, zoals God dat kan.

Terwijl God jouw alle tijd geeft en alle liefde. Maar hoeveel pijn moet jij nog doorstaan, zo?

Het ondermijnen het gezag van de ouderlingen is al erg, maar als zij jou toelaten, terwijl jij ook bij andere kerken gedoopt worden zonder lid te worden van hun gemeenschap, dan maak je het allemaal eigenlijk nog erger: het brengt verdeeldheid in een lichaam dat bedoeld is om één te zijn.

En wie is de brenger van verdeeldheid? En wat zijn de vruchten van de Geest? Niet verdeeldheid, in ieder geval...

De doop is geen magische handeling die jou geestelijk "verder" brengt buiten de bedding van gehoorzaamheid en nederigheid. Als het alleen maar gaat om nu gedoopt worden, terwijl je de geestelijke structuur die daarmee gepaard gaat verwerpt, dan zoek je de vorm zonder het offer.

Dat is - bewust of onbewust - een gezagsomzeiling.
En dat moet gezien worden voor wat het is.

Je wilt toch goede begeleiding? Iemand die de wijsheid in pacht heeft om jou verder te helpen?

Of ga je naar de gyneacoloog als je been gezwollen is? Naar de fysiotherapeut als je een splinter in je oog hebt?

Als je hem wilt volgen, wat het je ook zal moeten kosten, dan moet je ook zijn herders respecteren.

En misschien, was in hun reden tot afwijzing ook "de duidelijke richting" te horen die je zoekt...

Maar wordt deze verdoofd door de luide stemmen van schaamte , die zeker niet van God komen, zoals je zelf al aanvoelt...

God houdt van je.

Hij is bezig voor je, op een manier dat geen enkel mens voor je kan doen, jijzelf ook niet.

Je kunt je op geen enkele manier voorstellen wat voor mensen je zult tegenkomen, wat voor goddelijk begrip, als je daadwerkelijk op hem vertrouwt.

Geloof mij, ik weet dat het moeilijk is. Ik ben zelf ook een doener. Resultaatgericht. Bewijsdrang. Perfectionist.

Maar God kan meer dan ik ooit op eigen kracht kan.

Wees nou niet zo ongeduldig...

P.s. - ik was van plan om vanmiddag volledig aan mijn eigen bijbelstudiedoelen te besteden, ik heb zelf genoeg om in te halen, na al die jaren zonder hem, maar iets zei mij, dat ik dit vandaag moest posten.

Ik heb echt een strakke planning, want niets wordt gedaan als je geen planning hebt, maar soms moet je van je planning afwijken, wanneer Hij tot je spreekt...

Ik hoop dat je er wat aan hebt.

P.P.S. - en als je nou weer het gevoel hebt dat ik je achterlaat met labels waar je niet op kunt reageren, dan voel je vooral vrij om mijn verhalen níet te lezen

Mij te blokkeren

Ik noem maar wat

Maar jij bent het die beweert dat weerstand voor een boodschap altijd betekent dat jij transformatie weigert toch?

Een wederzijds gesprek brengt mij er helaas toe dat ik mijn gedachten daarna zorgvuldig moet reinigen van het cynisme dat in ze ontstaat, want hoewel ik wéét dat God op manieren werkt die wij niet kunnen begrijpen, snap ik niet, waarom hij mensen heeft gemaakt die zich door de vrije wil en een hoge intelligentie bovendien zo in een rondte kunnen verdwalen...

Soms denk ik echt, dat de mensen die simpeler van Geest zijn, dichter tot God kunnen staan dan wij die veelvoudig denken.

En weet je wat het ergste is?

Als je mensen zo listig naar je pijpen laat dansen, zoals iets in jou je heeft geleerd hóe, wat nepnamaak is van wat God kan, maar wat op Aarde gebruikt wordt om de Wereld naar je zinnen te krijgen, dan vertrouw je hun oordeel op een gegeven moment ook niet meer...

Als zij je vergeven, dan ga je twijfelen of ze dat doen omdat ze echt zien wie je bent, of dat ze een masker van je zien, omdat ze naar je pijpen willen dansen, omdat je ze gemanipuleerd hebt, maar dat is geen Liefde.

Dáárom heeft God de mens vrije wil gegeven. Omdat gedwongen liefde geen echte liefde is...
Je kunt je controlerende ouder vergeven om haar zondige trekjes en van haar houden en bij haar blijven, maar zij zal dan toch altijd blijven denken dat zij je daartoe heeft geconditioneerd, om van haar te houden.
Niet jouw innerlijke belevingswereld erkennen en zien dat je uit vrijheid en uit vergevingsgezindheid van haar blijft houden.
Amen.