Beste W.

Het lukt me niet om een goede app naar J.'s moeder te schrijven om d'r te laten weten dat het goed met me gaat.


Maar ja. Zonder relatie met J. ben ik geen familie he dus doei.

Hoef niks te laten weten.


Goedemorgen W.,

Ik heb een eigen plek en ik ben rustig aan het settlen nu.

Bedankt voor alle hulp. Sorry voor het misverstand dat ik niet zonder die hulp kon. Niet alleen bij jou maar ook bij J. zelf.

Ik heb ook genoeg levenservaring, zelfkennis en financiële kennis om te weten wanneer dat zo is.

De hulp was fijn, je hoeft niet altijd alles alleen te doen, maar ik had niet door dat jullie dat niet wisten, dat ik het ook alleen had gered.

Daarvoor mijn excuses. Het ga jullie goed.

....
Ik ben ook te vrijheidslievend om hulp aan te nemen van iemand waar ik afhankelijk van zou zijn. Als ik geen vriendinnen in de buurt had en genoeg geld op de spaarrekening om het allemaal ook te kunnen zonder een vriend (en zijn ouders!!) te belasten dan had ik het niet gedaan.

Het was allemaal in goed overleg, of althans dat dacht ik, en ik betaalde gewoon voor mijn plek in zijn studio totdat ik een eigen had gevonden.

Als ik hulp with strings attached had gewild, geldt hetzelfde zoals bij de vader van die vriendin van mij.

Dan had ik net zo goed nog een jaartje bij mijn moeder kunnen blijven en toneelspelen zodat ze denkt dat ze me onder haar duim heeft. Dan is ze niet agressief en juist heel lief. Dan kon ik doen alsof ik haar nodig heb en hoefde ik geeneens huur en boodschappen te betalen.

Nu bleek dat ik mijn afhankelijkheid aan haar had ingeruild voor een afhankelijkheid van WILDVREEMDEN voor een prachtige prijs van 700 euro per maand. Wat een groots gebaar van hen!
...

Ongevraagde hulp is op zijn best onnodig, zeker wanneer de helper onvoldoende energie heeft voor zichzelf laat staan voor mij.

Op zijn slechtst schadelijk om dat de "helper" figuurlijk gezegd soms niet weet dat zijn geneesmiddel giftig voor me is, maar het dan toch wil toedienen uit een misplaatst gevoel van loyaliteit.

Weigering van hulp is vanuit mij nóóit vanwege trots, of controledrang. Hooguit uit zelfbescherming, maar meestal ten goede van zowel mij als de ander.

Als ik ooit ga dementeren dan laat ik eventuele kinderen me vrijuit maar het verzorgingstehuis brengen, no problem.

En als J. míjn hulp nodig had, dan had hij dat zelf tijdig moeten aangeven bij mij of bij zijn ouders.

Ik stopte met een eigen plekje zoeken toen J verdrietig en emotioneel werd al in de eerste weken dat ik het daarover had. Maar zoals hij zelf ook zei die ene zaterdag met zijn moeder erbij, die gevoelens waren de zijne om te verwerken met zijn therapeut.

Niemand kon van mij verwachten dat ik hem uit de put kon trekken terwijl ik zelf in de put zat.

Dat was nota bene de reden waarom ik een pauze inlastte in mijn relatie met de man van mijn drómen... En wat, dan moet ik een andere man gelukkig gaan maken, terwijl het altijd duidelijk voor hem moet zijn geweest dat ik geen huishouden wil stichten met hem of wie dan ook op dat moment?!

Ja d'r zijn vrienden die samenwonen, maar ik kón dat niet, op dat moment, niet voor lang, en dat hád ik megaduidelijk gezegd... Maar ja, het alarm had misschien al eerder moeten afgaan, want toen ik dat gesprek voerde met zijn ouders erbij, had zijn moeder nog gezegd: "soms lopen dingen anders dan je wilt..."

Ik herinner het mij nu heel goed maar toen wist ik niet precies waar zij het over had - of dacht ik heel naïef dat haar zoon er anders over dacht... Gezien al zijn gepraat over het belang van het respecteren van elkaars grenzen...

Als dit geen levensles is overb(met empathie voor anderen) mijn gevoel volgen en doen wat ik wil, dan weet ik het ook niet meer. Duur betaalde les weer.