Toch wel eng hoor, om na zes jaar weer alles terug te lezen van wat er in 2008 en later in mijn leven speelde.
Inmiddels voldoe ik helemaal aan het plaatje van koophuisje, vaste baan en relatie en lijkt het alsof ik alles goed op orde heb maar...
het knaagt
Ben ik wel gelukkig, wil ik dit wel de rest van mijn leven, waarom ben ik altijd zo moe, waarom laat ik de norsheid van mijn vriendin altijd toe en laat dat mij zoveel beinvloeden. We wonen wel onder 1 dak, we make love (om de week) en we praten met elkaar. Maar we communiceren niet, we zoeken niet het vlammetje in elkaar op. We wonen bijna plichtsmatig onder 1 dak. Ik die vooral het huishouden doe en veel zaken van haar overneem. Ik die zie dat een normale relatie niet zo gaat maar geen idee heb hoe het te veranderen.
Mijn twijfel in mijn hoofd of ik nu ADHD heb (altijd druk in mijn hoofd, niet in gedrag), ADD heb (dromerig ben ik en vergeetachtig en om de zoveel tijd een hyperfocus) of autisme (structuur is key, allergie voor onverwachtse dingen) of toch narcolepsie (zomaar uit het niets in slaap vallen, en veel slapen ook -- door die irritante overvallende moeheid) of gewoon allemaal....pff.
Daarnaast nog eens nergens zin in hebben, laag zelfbeeld, geen gewone vriendinnen en maar scrollen op mijn telefoon waardoor ik denk dat ik in een depressie zit.
Ben wel serieus aan het lijnen geweest via een dietist waardoor ik 7,7kg ben afgevallen -- dat maakt mij trots. Nu die trotsheid behouden en ook mijn nieuwe gewicht haha.
Het leven sluimert voort maar met welk doel -- dat is ff de vraag.