Verwarring 2
Ik kom er niet meer uit. Misschien heeft iemand die dit leest een advies 
. Het is naar aanleiding van het vorige verhaal. Het gaat over dezelfde persoon. Gisteren was ik bij hem en voelde me eigenlijk prima. De twijfels waren even weg. Zolang ik niet nadenk over de toekomst voel ik me okay met hem. Maar als ik thuis ben, alleen, zonder hem, dan voel ik een weerstand als ik aan hem denk. Hij wou me meteen vandaag weer zien, vanmorgen. Ik heb ja gezegd, zette mijn wekker maar uiteindelijk wilde ik hem gewoon niet zien en ben in bed blijven liggen en heb t afgezegd per smsje :S.
Nu heb ik weer spijt. Ik denk heel veel aan hem maar ik zie me niet oud worden met hem. En dan vraag ik me af waar het toe leid. Hij is ook veel te jong en dat blijft me bezig houden. Fysiek gezien vind ik hem ook niet in het plaatje passen, hoe lullig ook. De rest klopt wél allemaal.
Ik kan sinds ik hem zo vaak zie gewoon niet meer helder nadenken. Maar die weerstand komt vaak ineens opzetten. Dat is zo vervelend. Ik word daardoor een onvoorspelbaar figuur.
Zodra hij me te vaak wil zien of spreken dan benauwt het me. Maar ik mis hem wel. Of mis ik gewoon iemand, wie dan ook, en vervult hij ergens die functie? Hij geeft veel maar ik maar met vlagen. En zo ben ik nooit in de liefde. Ik geef altijd alles. Dan moet er toch iets niet kloppen zou je denken...
Maar op het moment dat ik tegen hem zeg dat er iets niet klopt voel ik weer spijt.
Het is een vicieuze cirkel haha.
. Het is naar aanleiding van het vorige verhaal. Het gaat over dezelfde persoon. Gisteren was ik bij hem en voelde me eigenlijk prima. De twijfels waren even weg. Zolang ik niet nadenk over de toekomst voel ik me okay met hem. Maar als ik thuis ben, alleen, zonder hem, dan voel ik een weerstand als ik aan hem denk. Hij wou me meteen vandaag weer zien, vanmorgen. Ik heb ja gezegd, zette mijn wekker maar uiteindelijk wilde ik hem gewoon niet zien en ben in bed blijven liggen en heb t afgezegd per smsje :S. Nu heb ik weer spijt. Ik denk heel veel aan hem maar ik zie me niet oud worden met hem. En dan vraag ik me af waar het toe leid. Hij is ook veel te jong en dat blijft me bezig houden. Fysiek gezien vind ik hem ook niet in het plaatje passen, hoe lullig ook. De rest klopt wél allemaal.
Ik kan sinds ik hem zo vaak zie gewoon niet meer helder nadenken. Maar die weerstand komt vaak ineens opzetten. Dat is zo vervelend. Ik word daardoor een onvoorspelbaar figuur.
Zodra hij me te vaak wil zien of spreken dan benauwt het me. Maar ik mis hem wel. Of mis ik gewoon iemand, wie dan ook, en vervult hij ergens die functie? Hij geeft veel maar ik maar met vlagen. En zo ben ik nooit in de liefde. Ik geef altijd alles. Dan moet er toch iets niet kloppen zou je denken...
Maar op het moment dat ik tegen hem zeg dat er iets niet klopt voel ik weer spijt.
Het is een vicieuze cirkel haha.
20 dec 2008
- meld ongepast verhaal
-
Pelgrim
donderdag 25 december 2008 15:57
Dag Bella, in deze en in de vorige bijdrage lees ik heel veel dat me doet denken dat je het eigenlijk al weet, maar dat je niet zelf die beslissing wilt nemen. Sterkte ermee.
-
moraal
zaterdag 27 december 2008 14:30
ik wil graag meedenken, maar snap niet zo goed waar je over twijfelt ? Is het of je deze omgang met hem voort moet zetten ? of twijfel je over je gevoel voor hem ? Of is het dat je je eigen gevoel niet snapt wat je nu hebt mbt hem ?
liefs x
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 19 mrt 2011 Norwoodvrouwen ( 2 )
- O 28 aug 2010 Hoe naief kan je zijn ( 2 )
- O 09 jul 2010 Ego ( 4 )
- O 21 jun 2010 Verjaardagen
- O 05 mei 2010 Wat is liefde
- O 25 mrt 2010 Geven
- O 19 feb 2010 Exen
- O 02 feb 2010 Nieuwe fase
- O 28 jan 2010 Sexrelaties
- O 19 jan 2010 Engelen
- O 03 jan 2010 Kracht zit in jezelf
- O 30 dec 2009 Even mijn gedachten zonder nadenken op papier ( 1 )
- O 05 dec 2009 Herinneringen (nog niet af, kladje) ( 1 )
- O 03 dec 2009 2 steps forward, 1 step back
- O 29 nov 2009 Give it a try