Nieuwe fase

De laatste crisis is alweer voorbij. Wou dat ik niet zo overanalyseerde. Het maakt dingen kapot in mijn hoofd. Mijn nieuwe sensatie was gisteren weer hier en eigenlijk waren er duidelijke redenen waarom hij even niks kon laten horen. Dus mijn gepieker bleek voor niks. Althans, het heeft er wel voor gezorgd dat ik hem wat smsjes met oprechte duidelijke woorden stuurde om in ieder geval duidelijk te maken dat ik het absoluut niet als iets luchtigs of eenmaligs zag, ons contact.
Dus zo erg is het niet dat ik wat integriteit toonde, hiertoe gedwongen door mijn eigen plaaggeesten.
Ik lijk wel een hoogsensitief persoon met mijn gevoeligheden en gevoeligheid voor andermans stemmingen en sferen die heersen.
Ik ben nog steeds blij dat de liegende man uit mijn leven is. Of ja hij gelooft zelf van niet maar dan heeft hij niet goed opgelet.
Het lucht me op. Had het eerder moeten doen maar toen kon ik het niet. Kon het niet loslaten... want het ging niet alleen om hem als persoon zijnde loslaten, maar daarmee ook de persoon die ik was met hem in goede tijden.
Op de 1 of andere manier ben ik veel meer in bloei als ik intimiteit heb met iemand. Als ik van iemand kan houden en diegene dat ook toelaat. Dan heb ik het dus nog niet eens over het ontvangen van liefde.
Ik word blijkbaar al gelukkig van het geven van. Ik vind het fijn om zo dichtbij een ander te zijn.
Hem inside out leren kennen en deel van hem worden. Zijn angsten en pijnen aanvoelen, meebeleven, waar nodig verlichten, steunen, bevrijden.
Ik geniet daar gewoon van.
Waarom die drang tot het geven van liefde zo groot is weet ik niet. Misschien simpelweg omdat ik exact hetzelfde wat ik geef terug zou willen.. *wat best zielig klinkt.
Ik deel al die liefde ook met familie en vrienden maar dat is niet voldoendend genoeg.
Ik wil die kwetsbaarheid zien, ik wil het verlangen, het spelen, de aandacht, alles erop en eraan.
En het fysieke vind ik ook belangrijk. Heb ik nodig om me lekker in mijn vel te voelen.

En zo is er dus dit keer vrij snel een nieuwe sensatie.
Het lijkt alsof ik de een inruil voor de ander maar dat is niet zo. De vorige heeft zoveel van me gevraagd. Met zijn leugens en zijn draaierij en agressie.
Deze man is zo anders, zo gevoelig en een denker. Zo rustig.
Hij had mijn aandacht al eerder. Hij intrigeerde mij maar ik deed er natuurlijk niks mee want ik was immers bezet.
Dus helemaal uit de lucht vallen komt het niet. Ik weet nog hoe hij naar me keek toen ik in zijn huis was.
Hoe beleefd hij deed en hoe hij voelde dat ik hem observeerde. Spanning was voelbaar.
Zo raar tegelijkertijd want toen hield ik dit niet voor mogelijk.
Dat alles zou veranderen, compleet zou switchen.
Onvoorstelbaar maar waar.
Blijkbaar kan het zo zijn dat we op verschillende momenten in ons leven wat anders nodig hebben.
Wat het bij de leugenaar was... zijn spontaniteit, gezelligheid, humor.
Bij de nieuwe man is het bezinning, rust, stof tot nadenken en tederheid.
Maar ik zie ook een stukje chaos in hem. Onvoorspelbaarheid. Bindingsangst. Verdwijnen als je te dichtbij komt :S,
Maar we zien vanzelf wel weer hoe dat zich ontwikkelt. Ik zal me niet meer zo snel volledig aan iemand geven.
Voorlopig sowieso niet.
Daarbij heb ik nog veel te veel te doen voor mezelf. Doelen.. ambities..
En het nieuwe jaar staat ook in het teken van het nastreven van deze doelen, het creatieve weer oppakken in de vorm van zang en spelen, etc.
Reizen.. Teveel om op te noemen.
Ik laat het me niet meer afpakken.
Alhoewel dit wel lastig is.