Verhalenstatus geupdate - gedicht gevonden!

Vandaag een rustdag om de gelofte mee te beginnen, en in dat kader maar eens weer mijn verhaaltoestemmingen herzien. Wat wil ik in deze periode tonen? Maar ook een paar verhalen openbaar gezet van toen ik alleen voor mezelf schreef. Uit 2015, 2016. Ik had vóór 2015 hier ook al een account, maar die was bekend bij de persoon die mij introduceerde tot deze website, en ik wilde een schone lei. Géén idee overigens hoe ik toen heette.

Hoe het ook zij, ik kwam een gedicht tegen van een pakweg 3 weken terug, dat ik niet had gedeeld toen ik hem schreef, omdat ik mij besef dat niet iedereen weet hoe het voelt om 20 gedachtestromen tegelijk te hebben, waar dan soms iets uitkomt wat enkel schijnbaar met datgene te maken lijkt te hebben met wat jij met een ander aan het bespreken was, maar eigenlijk was het een vrucht van een gedachte die je al veel langer had...

Het delen van zo een vrucht kan verwarring zaaien. Ga dan maar eens uitleggen dat het niks te maken had met waar je op dat moment over aan het praten was... Alles is timing.

Nouja, bij dezen, het gedicht. De pagina van het oorspronkelijke dagboekverhaal heb ik ook op openbaar gezet en bevat naast onderstaand gedicht óók filosofisch en christelijk studiemateriaal onderin de lijst met inspiratiebronnen. Voor geïnteresseerden: https://www.mydiary.nl/verhalen/seeking-wisdom-like-solomon-1134191

Title: Seeking Wisdom, Like Solomon
Subtitle: Know Thyself, But Know You Are Not On Your Own
geschreven op 9 juni 2025

“Know thyself.”
That’s what they told me.
From carved stone in Delphi
to concrete in the Bronx.
From Plato’s scrolls
to KRS-One’s punch.

So I looked.
In mirrors.
In books.
In pain.
In rhythm.
In grind.
In gain.

I peeled back the masks,
and found... more masks.
I searched the noise...
but silence always lasted longer.

I tried success.
Tried pleasure.
Tried being better.
Smarter.
Sharper.
Cleaner.
Faster.

Like Solomon, I tasted it all.
And like him, I whispered:

“Meaningless.”
“Vapor.”
“Chasing wind.”

Because knowing myself - without purpose -
was a circle without a center.
A flame with no fire.

Then I heard the prophet over the beat:

“Knowledge of self is like life after death.”

And something inside me stirred.
Because maybe “Know Thyself”
was never meant to end in me.

Maybe it was the start...
of being searched by a higher eye,
held by a deeper grace,
named by the One
who formed galaxies and
still sees moi

Now I know:
I am dust
but breathed into by Glory.
I am broken
but bought.
I am not my own
but Known.

So when I say:
Know thyself
I say it with fear of the Lord,
with open hands,
with Psalm 139 in my bloodstream,
with Ecclesiastes in my breath.

Because only in His light
do I see Light.
And only when I see Light
do I see Right